Waarom een tweeling echt heftiger is dan twee baby’s kort na elkaar
Een tweeling, dat is toch net zoiets als twee kinderen kort na elkaar krijgen? Nee dus. Een Instagram-moeder die eerst twee kinderen kort na elkaar kreeg en vervolgens een tweeling verwoordt treffend het verschil.
LEES OOK: Waarom je met een tweeling niet twee, maar dríe keer zo druk bent
Hoe het is om een tweeling te krijgen, weet je pas als je er eentje krijgt. Het is, net zoals zoveel dingen in het leven, iets wat je je moeilijk kunt voorstellen als je het niet hebt meegemaakt. Ik weet nog dat ik, voordat ik zwanger werd, met lichte verbijstering naar tweelingmoeder Joyce keek in de serie Divorce. Zij riep bij tijd en wijle dat een pasgeboren tweeling verzorgen in je eentje ‘niet te doen’ was. Hoe moeilijk kan het nou zijn, dacht ik dan. Wat een aanstelster, die Joyce. Dat was ook een beetje haar karakter in die serie, dat van een aanstelster.
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
Later moest ik teruggekomen van mijn vooringenomenheid. Want twee baby’s verzorgen in je eentje, dat is, ontdekte ik, gewoon af en toe, nou ja, niet te doen. Omdat ze allebei hun hoofd nog niet overeind kunnen houden, maar wel allebei tegelijk een boertje moeten doen. Of allebei tegelijk beginnen te huilen en alleen stil worden als ze je volledige aandacht krijgen. Gaan ze kruipen, of lopen, dan sta je weer voor heel nieuwe uitdagingen. Daarom blijft het soms lastig als andere mensen je als een aanstelster bestempelen als je eerlijk toegeeft dat je het af en toe ‘niet te doen’ vindt of vond met een tweeling. Of als moeders die twee kinderen kort na elkaar krijgen, zeggen dat ze óók een soort tweeling hebben. Ook zij moeten immers heel veel flesjes geven en luiers verschonen en daar hebben ze het, dat geloof ik echt, heel erg druk mee. Maar toch zijn er een paar grote verschillen, zoals het al dan niet tegelijkertijd dragen van twee kinderen in je buik (wat veel extra risico’s met zich meebrengt). Maar het belangrijkste verschil is toch wel dit: als moeder van twee kinderen waar pakweg een jaar tussen zit, heb je zelf, als het goed is, enige zeggenschap gehad over wanneer die tweede zich aandiende. Je kíest hier bewust voor, of toch op zijn minst onbewust. Er bestaan tegenwoordig namelijk heel goede voorbehoedmiddelen. Een tweeling krijgen overkomt je.
Maar jij weet toch helemaal niet wat het verschil is, Janneke, zullen sommige mensen denken als ik voorzichtig dit soort verschillen aanstip. Jij hebt immers nooit een Ierse tweeling gehad, of een baby en een peuter tegelijk. Je hebt zelfs nooit maar één kind gehad. Je hebt geen idéé hoe druk je daarmee kunt zijn. Dat klopt. Ik weet er niets van. Mijn mening is ook maar een mening. Ik ken ook een moeder die het reuze makkelijk had met haar tweelingbaby’s (derde en vierde kind), terwijl ze het vrij lastig had met haar eerstgeborene. Maar er zijn ook moeders die het af en toe, net als ik dat eerste jaar, heel pittig vinden om voor een tweeling te zorgen. Ook al zijn ze waarschijnlijk, net als ik, vanaf dag één dol op hun baby’s en voelen ze zich, behalve uitgeput en overweldigd, ook enorm rijk en gezegend.
Op Instagram volg ik al een tijdje een Nederlandse moeder, Bjorna, een fotograaf en doula die met haar gezin in Los Angeles woont. Zij heeft vier kinderen: haar oudste twee werden kort na elkaar geboren, daarna volgde er nog een tweeling. Behalve dat ze prachtige foto’s maakt, schrijft ze openhartig over het tweelingmoederschap en dat het haar soms zwaar valt. Zij verwoordt het verschil tussen het Ierse tweelingmoederschap en het échte tweelingmoederschap als volgt: ‘Ik las een artikel over hoe het moederschap met een tweeling eenzamer kan zijn dan dat met kinderen in verschillende leeftijden. En ik heb het gevoel dat dat zo waar is, ik worstel daar zelf ook mee. Niemand begrijpt echt welke uitdagingen het tweelingmoederschap met zich meebrengt tenzij ze zelf een tweeling hebben, lijkt het. Ik kan dat wel begrijpen, want voordat ik een tweeling kreeg, dacht ik ook: o, je moet gewoon alles dubbel doen, twee flesjes maken, twee hapjes, etcetera, en natuurlijk is dat zo, maar er is echt een heel groot verschil en een extra belasting als je twee baby’s tegelijkertijd krijgt. Mijn eerste twee kinderen verschillen weinig in leeftijd en soms zeggen mensen: ‘O, ik heb een Ierse tweeling, dus ik weet wat het is om een tweeling te hebben’, maar nee, dat is totaal onvergelijkbaar, het lijkt er zelfs niet op. Ik beschouw mezelf als behoorlijk dapper en onafhankelijk, ik vraag eigenlijk nooit om hulp (wat misschien niet altijd goed is), maar nu mijn kinderen tegelijkertijd zijn gaan lopen, is het nog lastiger om in mijn eentje ergens met ze naartoe te gaan, omdat ze allebei een andere kant op lopen; ik moet echt ogen in mijn rug hebben om ze te beschermen. Daarom zijn we bijna alle dagen aan huis gekluisterd. Ik blijf tegen mezelf zeggen dat de dagen lang zijn, maar de jaren kort. Toch valt dat geïsoleerde gevoel, eenzame gevoel me zwaar. Woonde ik maar in een dorp.”’
Mijn hart breekt een beetje als ik zoiets lees, en tegelijkertijd ben ik blij dat er moeders zoals Bjorna zijn die zich zo kwetsbaar durven opstellen. Voor mij is dit zó herkenbaar. En ik vermoed dat ik niet de enige ben. Ik had het tijdens mijn zwangerschap al gelezen in Het tweelingenboek: veel tweelingmoeders belanden in het eerste jaar ouderschap in een sociaal isolement omdat ze bijna de deur niet meer uit komen. Je helpt een tweelingmoeder die het zwaar heeft niet door te zeggen dat het allemaal wel mee zal vallen. Je helpt haar door een keer op haar kinderen te passen, of door bij haar langs te gaan en dan samen alle kinderen klaar te maken om de deur uit te gaan en ergens koffie te gaan drinken.
Foto’s zien van Bjorna’s gezin? Je vindt haar op Instagram.
LEES OOK: Brief aan Mark Rutte: Geef tweelingmoeders gewoon twee keer zo lang verlof!
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
