Zo voelt bevallen echt, aldus 14 moeders
Dat het niet de meest zenvolle momenten uit je leven zijn, vermoedde je waarschijnlijk al, maar hier dan eindelijk echt de waarheid over hoe bevallen voelt. Aldus veertien moeders.
Lees ook: Hoe Vala per ongeluk zonder pijnbestrijding beviel (en het ook nog overleefde!).
- “Wie zegt dat weeën voelen als menstruatiepijn, moet of een hel van een menstruatie hebben, of een heel makkelijke bevalling. Ik vond weeën voelen alsof er aan alle kanten van mijn baarmoeder touwen waren bevestigd, waar door heel veel mensen tegelijk veel te hard aan werd getrokken.” Anne-Sophie (32)
- “Toen ik persdrang kreeg had ik het idee dat de zwaartekracht in de kamer zo enorm was toegenomen dat al mijn botten en organen met megakracht naar beneden waren gezakt en eruit wilden. Ik was er dan ook heilig van overtuigd dat ik met de baby bijvoorbeeld mijn heupbot er ook meteen uit zou werken. Best eng als je erover nadenkt, maar op dat moment vond ik eigenlijk alles best.” Peggy (30)
- “Alsof er vanuit je dijen brandende staven aan de binnenkant van je huid omhoog worden geduwd, helemaal tot aan je ribbenkast en net als die pijn echt te heftig wordt, is het alsof iemand de staven weer wegtrekt. Zo ongeveer vond ik een wee voelen.” Mascha (33)
- “Persen is zoiets als moeten poepen en erachter komen dat je per ongeluk een gigantische zwerfkei hebt opgegeten.” Linda (27)
- “Klinkt gek, maar ik vond het meest gore moment van de bevalling toen de verloskundige mijn vliezen brak en al dat vruchtwater eruit liep. Begrijp me niet verkeerd, de rest van de bevalling was een soort explosie van pijn en ook niet bepaald fijn, maar als ik denk aan dat water dat er ineens allemaal uitkwam, begin ik weer te rillen.” Inge (35)
- “Ik heb endometriose en daardoor heel zware, pijnlijke menstruaties. Ik dacht dat weeën ongeveer zo zouden voelen. Dat klopt ook, maar dan nog honderd keer erger.” Lia (31)
- “Alsof je hele lichaam wordt overgenomen door een proces waar je zelf amper invloed op hebt. Je moet mee en je moet ermee dealen, maar ik had het gevoel dat ik de hele tijd achter de feiten aan liep. Had ik voor mijn gevoel net door hoe ik met de weeën moest omgaan, werden ze ineens veel heftiger en werd ik er toch weer door overvallen.” Suzanne (28)
- “Misschien een vreemde omschrijving, maar ik vond de weeën een heel ‘harde’ pijn. Ik had gedacht dat het zou voelen als heel erge kramp, maar voor mij voelde het uiteindelijk meer alsof ik mijn baarmoeder werd fijngedrukt tussen twee stalen platen, of zoiets.” Janine (24)
- “Cliché, maar in mijn geval echt waar: persdrang voelde alsof ik moest poepen en wel nu meteen. Ik riep dat ook de hele tijd, wat ik achteraf gezien best gênant vind.” Donna (30)
- “Wat ik pas echt vies vond, was de geboorte van de placenta. Veel minder pijnlijk dan de baby, maar zo’n weke zak die je eruit moet persen, brrr.” Rianne (26)
- “Ik raakte elke keer in paniek als er weer een nieuwe wee kwam. Ik had van tevoren geleerd: zoek een houding die comfortabel voelt en houd daaraan vast. Maar ik kon die houding gewoon echt niet vinden en wist daardoor simpelweg niet hoe ik de weeën moest opvangen. Dat was echt niet fijn.” Esther (39)
- “Als het hoofdje staat – wat ik sowieso een vreemde uitdrukking vind, maar goed – voelt dat zo ongeveer als ‘prikkeldraad’ op je arm: dat iemand je huid met twee handen twee verschillende kanten op draait, net zo lang totdat het voelt alsof die gaat scheuren. En dat dan down under en nog heel veel pijnlijker.” Hinke (38)
- “Alsof er een tornado door je hele lichaam trekt, die ongeveer meeneemt wat er mee te nemen valt. Maar goed, mijn bevalling duurde dan ook maar anderhalf uur. Dat waren negentig turbulente minuten.” Marloes (31)
- “Het moment dat de baby daadwerkelijk wordt geboren, voelt het alsof je hele onderlichaam en al je botten uit elkaar worden geduwd en dan zo, hop, terugschieten op hun plek. Ik vond die allerlaatste seconden van de bevalling niet eens echt pijnlijk voelen, maar vooral wonderlijk.” Frederieke (34)
Lees ook: 10 Dingen die niet werken om de bevalling op te wekken (maar die je toch gaat proberen).
