Waarom een zwangere vrouw net een peuter is
Peuters zijn zo ongeveer de vreemdste wezens op aarde. Ze willen onmogelijke dingen, hebben heel eigen wetten en regels en eigenlijk kun je er gewoon geen normaal gesprek mee voeren. Net als zwangere vrouwen dus eigenlijk. Want als je erover nadenkt, lijken mama’s to be en peuters best wel op elkaar…
Lees ook: Wat je denkt als je een zwangere vrouw ziet (als jezelf net niet meer zwanger bent).
* Eten is een drama. Waren gebraden kippenpootjes gisteren nog het absolute lievelingseten van een zwangere, vandaag kan ze er net zo goed van over haar nek gaan. Net als de gemiddelde 2-jarige dus, die rustig op maandag zes boterhammen met pindakaas wegwerkt en dinsdag een hysterische driftbui krijgt als je alleen maar naar de pot wijst.
* Een middagdutje is een must. Een peuter die een slaapje mist is als Satan op steroïden: doodeng en levensgevaarlijk. Een zwangere vrouw die haar tukje heeft moeten overslaan, daar kun je ook maar beter met een grote (héle grote) boog omheen lopen. Ontploffingsgevaar is namelijk gegarandeerd.
* Aankleden is een mission impossible. De gemiddelde peuter is bijzonder specifiek over zijn/haar outfit van de dag. Twee tutu’s over elkaar aan? Waag het niet te zeggen dat dat niet de bedoeling is. Een korte broek als het tien graden vriest? Een peuter ziet het probleem niet. Twee verschillende sokken? Dat is een fashion statement. Vrouwen in verwachting kunnen net zo’n issue maken van hun look. En denk in vredesnaam twee keer (of zes keer) na voor je zegt dat het misschien niet zo’n goed idee is dat ze zich met zes maanden nog steeds in die skinnyjeans probeert te proppen.
* Er is geen peil te trekken op het energielevel. Peuters hebben dagen dat ze tegen de muren op stuiteren als je ze niet minstens vijf uur buiten laat rondrennen en dan opeens hangen ze de hele dag als apathische zoutzakken op de bank. Ben je zwanger, dan kun je vandaag het gevoel hebben dat je met je dikke buik nog een halve marathon kunt rennen, maar morgen alleen maar in je huispak op de bank willen hangen en het zelfs teveel moeite vinden om de afstandsbediening op te tillen om een serie te kiezen op Netflix.
* De moodswings zijn episch. Is een zwangere vrouw het ene moment extatisch van geluk, vijf minuten later kan ze huilend in elkaar storten. Waarom? Nou ja gewoon, omdat het kan. Driftbui in de supermarkt omdat de bokkenpoten op zijn? Logisch toch? Alle peuters zullen het begrijpen. Totaal.
* De groeispurts zijn niet bij te houden. Soms lijkt het alsof een peuter helemaal niet groeit en de volgende dag is blijken al zijn broeken plotseling hoog water te zijn. Zo gaat het ook met groeiende babybuiken. Het kan zomaar zo zijn dat je op een dag wakker wordt en in een naveltruitje naar de bakker moet.
* De schermtijd moet gescreend worden. Een peutertje laat je liever niet naar het Journaal, of filmpjes met geweld kijken. En ook bij een zwangere vrouw kun je het beste alleen Kindertube opzetten. Nijntje of Maple Town zijn namelijk net te behappen, maar andere dingen leiden al snel tot huilbuien en nachtmerries.
* Zindelijkheid is een issue. Net als een peuter kun je er bij een zwangere vrouw de klok op gelijk zetten: als je net de snelweg opdraait moet er geplast worden. En wel NU. Ophouden is eigenlijk geen optie, dus luierbroekjes voor dagjes weg zijn toch wel het overwegen waard.
* Een coherent gesprek voeren is een uitdaging. Chocola proberen te maken van wat een peuter zegt is niet altijd eenvoudig. Vaak zijn er al meerdere gefrustreerde driftbuien aan vooraf gegaan voordat je door hebt wat je kind nou eigenlijk probeert te zeggen. Zwangeren kunnen net zoveel verbale diarree produceren als de gemiddelde 2-jarige. Geduld (en misschien een spelletje Pictionary) is dan ook een schone zaak tijdens een gesprek met een zwangere vrouw.
* Slapen is een drama. Je kunt een zwangere vrouw nog zo op tijd op bed leggen, gegarandeerd dat ze eruit komt. Dan moet ze weer plassen, een slokje water, nóg een kusje. Nee, denk maar niet dat je een rustige avond hebt als je haar eenmaal hebt ingestopt. Er is maar één remedie: consequent terug leggen. Net als bij een peuter dus.
Lees ook: Marcel geniet met volle teugen van de zwangerschap (not!).
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
