Waarom we een voorbeeld kunnen nemen aan de zwangere Janet Jackson (49)
Janet Jackson kondigde vorige week aan dat ze zwanger is. De vrouw ziet er dan misschien uit als een dertigjarige (is dat botox? of plastische chirurgie?), maar ze is maar liefst bijna vijftig jaar. Hoewel de negatieve reacties niet van de lucht waren, vindt Femke het geweldig dat het mogelijk is. Een zwangerschap op die leeftijd.
Lees ook: 20 Dingen waar een moeder nooit nee tegen zal zeggen
Natuurlijk zat ik ook wel even met mijn mond open te kijken naar het filmpje waarin een volledig strakgetrokken Janet Jackson op mierzoete toon vertelde dat ze ‘doktersrust’ moet houden, omdat ze een baby krijgt. Negenveertig jaar. Er zijn oma’s die jonger zijn. En ja, als haar kind twintig is dan is zij al zeventig. Of misschien, vanwege het heftige leven dat ze geleid heeft, al dood. De reacties op facebook onder de aankondigingen die de verschillende kranten deden, waren voor een groot deel zeer afwijzend. Het moest toch eigenlijk niet mogen, zwanger worden op die leeftijd. Dacht ze soms dat ze god was, omdat ze nu eenmaal wereldberoemd is. En besefte ze eigenlijk wel wat ze het kind aan doet? Halfbejaard en dan nog eens aan het moederen slaan. Zielig, vond men het.
Het is niet gek dat men zo reageert. Toegegeven, mijn eerste gevoel ging ook in die richting. We hebben nu eenmaal nogal de neiging om af te keuren wat afwijkt. En een blozende middentwintiger achter een Bugaboo vinden we normaler dan een dame op leeftijd. Maar toen riep ik mezelf tot de orde: wat is er eigenlijk mis met een moeder van vijftig? Behalve dat het niet is wat we gewend zijn? En dat er altijd wordt geroepen dat jonge moeders nog zo lekker fit zijn en de kracht hebben om de hele dag achter hun kinderen aan te hollen en bejaarde moeders dat allemaal zogenaamd allemaal niet meer kunnen…tsja…dat gaat in het geval van Janet Jackson natuurlijk helemaal niet op. Als er iemand fit is dan is zij het wel met al die ingewikkelde shows waarin ze urenlang staat te dansen. Ik denk ook niet dat je op je vijftigste aan een kind begint als je het fysiek niet aan kunt.
Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik Janets zwangerschap toe juich. Als ik heel eerlijk naar mezelf kijk, had ik misschien ook nog wel tien jaar willen wachten met het krijgen van een kind. Begrijp me goed, Max is het mooiste dat me ooit is overkomen en ik zou niet meer zonder hem kunnen, maar toen mijn man en ik besloten te proberen om zwanger te worden had dit wat mij betreft er ook zeker mee te maken dat ik niet te lang wilde wachten vanwege het feit dat je na je dertigste steeds minder vruchtbaar bent. Was dat niet zo geweest dan had ik zeker nog wel een paar jaartjes gewacht. Er zijn zoveel dingen die je minder snel doet als je een kind hebt. Die rondreis door Amerika bijvoorbeeld. Of je geld steken in een te dure Mini Cooper. Of gewoon nog even genieten van rustig aan doen na je werk in plaats van het spitsuur. Tuurlijk, je hebt het allemaal over voor een kind als je eraan toe bent. Ik was er echter rond mijn veertigste waarschijnlijk meer aan toe geweest dan op mijn drieëndertigste, maar ik werd gedwongen door de natuur.
Janet Jackson heeft die natuur hoogstwaarschijnlijk een handje geholpen. Met een eitje van iemand anders. Iets anders is bijna ondenkbaar. Good for her. Als het kan en lukt, dóe het, zou ik zeggen. We doen er alles aan om ouder te worden en we worden ook ouder dan ooit, door voeding en ontwikkelingen in de medische wereld, waarom zouden we dan niet op latere leeftijd kinderen kunnen krijgen? Ik geloof er heilig in dat onze vruchtbaarheid over de eeuwen heen zal evolueren en langer zal duren, maar tot die tijd vind ik dat de gedurfde keuze die Janet heeft gemaakt inspirerend is voor ons allemaal. Zij worstelt zich los van de standaard.
Lees ook: Als je je een incapabele ouder voelt
