Waarom Vala en Mario vooral niet ‘sámen zwanger’ zijn
Vala is zwanger van haar derde kind. Een tijdje geleden vertelden zij en haar vriend Mario het blijde nieuws aan de familie. Iedereen was dolenthousiast. Een dag later ontvingen ze een appje van Mario’s vader, met daarin de tekst: “We vinden het zo leuk dat jullie zwanger zijn!”. En toen trok er een waas voor Vala’s ogen. ‘Dat JULLIE zwanger zijn?’ Eh, dacht het niet… Samen zwanger zijn is namelijk een utopie. Een beledigende utopie ook nog eens, omdat:
Lees ook: 10 Onzinnige dingen waar nieuwe ouders over kibbelen.
- We niet samen negen maanden aan Roosvicee moeten. Nee, terwijl Mario zichzelf na een lange week werken op vrijdagavond een welverdiende borrel inschenkt, kan ik kiezen tussen een glaasje Roosvicee Ferro voor het opkrikken van mijn ijzergehalte (alsof je een glas bloed drinkt), of, als ik echt eens wild wil doen, een Dubbelfrissje appel-perzik. Soms kan ik de Chablis gewoon al ruiken als ik in het winkelcentrum langs de Gall&Gall loop.
- HIJ niet ‘s nachts iedere twee uur op het toilet zit om noodgedwongen zijn blaas te ledigen, maar de luxe heeft om nog negen maanden vóór te slapen, voordat hij aan de bak moet. IK heb echter al een delirium ruim voordat de nachtvoedingen goed en wel begonnen zijn.
- Mario tijdens de lunch op zijn werk gewoon broodjes gerookte zalm en carpaccio kan halen, waar ik tegenwoordig moet leven op speltcrackers met boterhamworst en pindakaas, terwijl mijn collega’s diezelfde gerookte zalm onder elkaar verdelen.
- HIJ niet iedere ochtend met de moed in zijn schoenen voor zijn kledingkast staat, omdat hij nergens meer in past. Inmiddels probéér IK niet eens meer in mijn spijkerbroeken te komen. Als ik me dan maar wéér in datzelfde stretchrokje probeer te wurmen en hij staat te miepen dat ‘ie niet kan kiezen uit de 20 spijkerbroeken die hij heeft, moet ik echt even tot tien tellen.
- HIJ niet iedere ochtend een glas lactulose en drie lepels lijnzaad achterover hoeft te slaan om erin te slagen misschien eens in de drie dagen naar de wc te kunnen om zich te ontdoen van de versteende bal die zich in zijn darmen heeft gevormd.
- Mario op zijn werk geen medelijdende blikken krijgt, gevolgd door opmerkingen als: “Nou, dat gaat wel snel, hè?”, of “‘t Moet er ook weer af, hoor!”
- HIJ geen kont als een krentenbol heeft gekregen van de aambeien die als paddenstoelen uit de bilregionen schieten. Terwijl IK om de week naar de drogist kan voor een nieuwe tube anti-billenbultenzalf.
- Mario niet het vooruitzicht heeft van het moeten persen van een gehaktbrood door het equivalent van een sleutelgat. Zijn argument dat het erger is om werkeloos toe te moeten zien hoe ik pijn lijdt, vindt ik weinig valide. Andersom zou ik meer dan bereid zijn langs de lijn te staan.
- HIJ niet, heel gemeen, blij gemaakt wordt met het feit dat hij ein-de-lijk een paar fatsoenlijke tieten heeft gekregen, die hij dan over een paar maanden onvermijdelijk in moet ruilen voor een paar treurige slappe theezakjes, waarmee het nooit meer goed komt.
- HIJ niet met af en toe met zijn benen in de stijgbeugels hoeft bij de gynaecoloog, die dan grijnzend aan komt zetten met allerhande apparatuur en terloops opmerkt: “Ja, dit kun je een beetje gaan voelen, hoor…”
- Mario niet minstens drie keer per week z’n bed uitdrijft van de overmatige hormonale transpiratie en dientengevolge ‘s ochtends zijn pyjama hoeft uit te wringen boven de wasbak.
- IK plotseling de meest doodenge, wilde dromen heb, waarin ik achterna word gezeten door zombies, losgelagen Grizzlyberen of, in het ergste geval, de Belastingdienst, en vervolgens gillend wakker word, waarna ik de rest van de nacht niet meer kan slapen. Terwijl HIJ naast me nietsvermoedend heerlijk ligt te snurken.
- Mario net zoveel koffie mag drinken als hij zelf wil, terwijl IK het moet doen met twee luizige kopjes per dag en ook nog eens geen ibuprofen mag nemen tegen de hemeltergende ontwenningsmigraine.
- HIJ straks geen abonnement op de Weight Watchers hoeft te nemen om het vetschort weg te werken, terwijl IK moet proberen te te accepteren dat ik waarschijnlijk nooit meer een goede spaghetti carbonara zal mogen eten, als ik tenminste ooit nog kans wil maken in die eerdergenoemde spijkerbroeken te passen.
- Simpelweg HIJ die baarmoeder niet heeft en IK wel. Dus, we krijgen een samen een kind, maar we zijn toch echt niet samen zwanger.
Lees ook: 18 Zaken die mannen moeten weten over seks tijdens de zwangerschap en daarna.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.