Waarom het altijd awkward is als je vraagt of ik al zwanger ben

Tanja verbaasde zich over het aantal mensen dat haar tijdens haar prille zwangerschap op de man af vroeg: “Ben je zwanger?!” Want wat het antwoord ook is, het levert altijd een awkward situatie op.

Misschien is het mijn eigen fout geweest, hoor. Ik ben vanaf het begin heel open geweest over mijn kinderwens en over het stoppen met de pil. Dan roep je het misschien een beetje op jezelf af, die vraag en plein public: “Ben je zwanger?!” Maar het heeft me oprecht verbaasd hoeveel mensen het me recht in m’n gezicht vroegen.

LEES OOK: Hoe te antwoorden op de vraag ‘Ben je zwanger?’ (als dat niet zo is)

Het is zelfs voorgekomen dat iemand in een volle keuken met collega’s, riep: “Hey Tan!”  En vervolgens een dikke buik gebaarde. Alle hoofden draaiden zijn kant op. En vervolgens naar mij. Het antwoord was gelukkig meteen duidelijk omdat ik op dat moment een hap pizza wegspoelde met een slok bier uit een flesje. Maar er is me later ook vaak genoeg gevraagd of ik zwanger was als ik een keer geen alcohol bestelde. Als ik dan zei:  “Nee” (omdat het niet zo was), kreeg ik een “Uhu, yeah right”-blik toegeworpen. Iemand vroeg me zelfs of ik “Eén slokje bier wilde nemen om het te bewijzen”. True story. Mensen doen dit, blijkbaar.

Hoewel ik er best om kan lachen, begrijp ik het niet zo goed. Zelf dacht ik sowieso dat de algemene maatschappelijke verstandhouding was om er niets over te vragen. Ook niet als je het vermoedt. Zelfs niet als je heel close bent met iemand. Zelf heb ik genoeg vriendinnetjes lekker een appelsapje laten bestellen “omdat ze echt gewoon even dorst had”, blaasontsteking-smoesjes laten faken, sigaretten laten afslaan en een extra cupmaatje zien ontwikkelen. Overduidelijk waren ze zwanger. Maar hey, zolang je me niet vertelt, is mijn naam gewoon haas.

Vooral tijdens een borrel of op een festival is het ook gewoon een heel lief gebaar als je een oogje toeknijpt en je vermoedens niet uitschreeuwt. De zwangere in kwestie heeft waarschijnlijk van tevoren zelfs overwogen om niet te gaan en vervolgens haar best gedaan om een geloofwaardige smoes te bedenken. “Ik voel me niet lekker”, “Ik drink even niet”, “Ik moet morgen vroeg op”. En ook al heb jij haar al lang door, je doet haar echt een plezier door dat niet te laten merken. Het is een enorme opluchting als iemand je smoesje ‘gelooft’ en niet in je oor of over tafel blèrt: “Heuuu, ben je zwangerrrr.”

Ten eerste is het al niet leuk om te moeten liegen, zéker niet recht in iemands gezicht. Ten tweede heeft ze waarschijnlijk een goede reden om het je nog niet te vertellen. En bovendien is de kans aanwezig dat je ernaast zit. De vraag ‘ben je zwanger?’ kan echt alleen maar awkward situaties opleveren, ofwel voor jou, ofwel voor de vermeende zwangere.

Een close vriendinnetje van me pakte het wat mij betreft op de perfecte manier aan. Toen we gingen eten en ik met een “Ja, ik ben een beetje brak”-verhaal geen biertje bestelde, wist ze genoeg. Maar zonder het onderwerp aan te snijden, hadden we een onwijs leuke avond. Toen ik drie weken later bij haar op de thee het grote nieuws kwam vertellen, riep ze: “JAA, IK WIST HET!” Ze rende naar de kast, waar ze een cadeautje uit toverde. Ze had het de dag na ons etentje meteen gekocht. Om haar eigen enthousiasme te temperen en om me te kunnen verrassen zodra ik het haar zou vertellen.

Kortom. Als iemand zwanger is, hoor je dat vanzelf. En voel je toch de ontembare urge opkomen om het te vragen? Tel dan even tot tien… Is voor iedereen fijner. Zodra ze het je zelf vertelt, mag je álle momenten opsommen waarop je het vermoeden al had. Maar tot die tijd? Zip it.

LEES OOK: 14 leugens die je vertelt als nog niemand mag weten dat je zwanger bent