Vala en Mario puffen zich een slag in de rondte (deel 1): cursus-stress
Vala is zwanger van haar derde kind. Voor haar vriend, Mario, is het echter zijn eerste. En dus weet hij niks van zwangerschap en bevallen. Daarom gaan ze samen op een pufcursus. De komende tijd lees je er alles over. Vandaag deel 1: Vala en Mario hebben keuze-stress.
Ik ben inmiddels bijna 5 maanden zwanger. Voor mij is het allemaal gesneden koek, maar de aanstaande vader tast in het duister. Onze Stipje is zijn eerste telg en dus heeft Mario nog nooit een zwangere vrouw in haar natuurlijke habitat (met bokhumeur in huispak op de bank) meegemaakt. Wat bevallen betreft weet hij ook van toeten noch blazen. Om hem voor post-traumatische stress te behoeden (en nadat hij liet doorschemeren in de veronderstelling te zijn dat baby’s er altijd eerst met de voetjes uit komen), leek het me verstandig voor enige scholing te zorgen. En dus moeten we ons intrede doen in de wondere wereld van de zwangerschapscursussen.
Lees ook: Waarom iedere volgende zwangerschap makkelijker is dan de eerste.
Dat blijkt echter makkelijker gezegd dan gedaan, want er is zoveel aanbod dat je door de cursussen je eigen buik niet meer kunt zien. “Wat dacht je van Samen Bevallen?” roept Mario van achter de computer. Op mijn snauw dat alleen IK nog steeds degene ben die iets met het formaat van een watermeloen door het equivalent van een sleutelgat moet zien te persen en er dus geheel en al geen sprake is van SAMEN bevallen, verdwijnt hij snel weer achter het scherm. Na vijf maanden heeft hij in ieder geval al wél de belangrijkste les geleerd: never piss off a pregnant woman.
Zwangerschapsyoga dan? Vertwijfeld probeer ik me te herinneren waar dat matje ook alweer was dat ik vijf jaar geleden ooit eens kocht, toen ik in een vlaag van verstandsverbijstering met een vriendin, die heel wat meer Zen was dan ik, mee ben gegaan naar Hatha Flow Yoga, waar ik binnen een kwartier de droeftoeter van de klas was, omdat ik niet op mijn hoofd kon staan. Dat gaat hem ettelijke kilo’s zwaarder natuurlijk helemaal niet worden. ‘Van Buik tot Baby’ wellicht? Waarbij je, naast openen als een lotusbloemetje, ook de lichaamstaal van je baby leert begrijpen. Ik ben meer van het verbale communiceren, dus ook hier verschijnt een rood kruis achter.
Bij de term ‘Mindful Zwanger’ keert mijn ochtendmisselijkheid direct in volle hevigheid terug en ook van het vooruitzicht van een paar weken lang haptonomisch droogpuffen krijg ik niet de behoefte om op het moment suprême eens enorm relaxed in mijn weeën te duiken. Als we dan even later op een website met veel dromerige plaatjes van zonsopgangen en dikbuikige vrouwen die ronddartelen in een veld met rietpluimen lezen dat we op de ‘Puur Zwanger’ cursus zullen leren om mijn ‘cirkel van angst’ te doorbreken en ‘vreugdevol te bevallen’, heb ik de neiging om in huilen uit te barsten. Het lijkt erop dat we straks ongeschoold moeten baren.
Uiteindelijk stuiten we op een cursus die zichzelf aanprijst als ‘concreet’, ‘no nonsense’ en ‘straight to the point’. Gewoon zo van: niet lullen, maar persen, zeg maar. Dat begint erop te lijken. De kans dat we bij deze cursus in de foetushouding kreten als “Oóópen van óóónderen” moeten scanderen, als ware mijn vagina Alladins Grot der Wonderen waaruit de magische lamp tevoorschijn moet komen, achten we in ieder geval kleiner dan bij alle andere klasjes die de revue zijn gepasseerd. Veel tijd om ons geestelijk voor te bereiden hebben we niet, want blijkbaar is onze halve vinexwijk met kind geschopt. De komende zes maanden zitten vrijwel alle data al vol en aangezien het een beetje mosterd na de maaltijd is om nog te leren ontsluiten als het kind inmiddels al thuis in z’n wiegje ligt, moeten we haast maken met het versturen van het inschrijfformulier naar de ballotagecommissie, die ons toegang moet verschaffen tot deze tempel van zwangerschapskennis. Gelukkig zijn de pufgoden ons goed gezind, we mogen komen pré-baren.
Het duurt nog wel even voor de bel voor de eerste les gaat, maar de voorpret is nu al niet te drukken. Mario wordt minstens één keer per week gillend wakker met visioenen van ontsluitende baarmoeders op zijn netvlies. Het zou me niet verbazen als hij tijdens de eerste demonstratievideo al flauw valt. Gelukkig beschik ik na twee kinderen over een ervaren lotusbloemetje. Tegen de tijd dat de verloskundige Mario weer opgelapt heeft tijdens de bevalling, heb ik dat kind al lang in z’n eerste outfitje gehesen. Toch vind ik het belangrijk dat hij z’n bevallingspapiertje haalt. Zonder diploma kom je tenslotte tegenwoordig nergens meer en ik wil natuurlijk geen kind van een schoolverlater.
Lees ook: 21 Tekenen dat de aanstaande vader geen idéé heeft.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
