Verloskundigen luiden de noodklok: overvolle ziekenhuizen leiden tot gevaarlijke situaties
Verloskundigen in Nederland maken zich zorgen. Dat blijkt uit een enquête van de Koninklijke Nederlandse Organisatie van Verloskundigen (KNOV) en onderzoeksprogramma De Monitor. Er ligt teveel druk op de verloskunde-afdelingen van veel ziekenhuizen. En dat leidt tot gevaarlijke situaties.
Stel je voor, je zit vol in de weeën en je moet naar het ziekenhuis. Dat is al vervelend, oncomfortabel en misschien zelfs eng genoeg op zichzelf, maar wat als je dan bij het ziekenhuis aankomt en er is geen plek voor je? Dat je rechtsomkeert moet maken en een ander ziekenhuis moet zoeken om te bevallen? Ik moet er persoonlijk niet aan denken. Het is echter schering en inslag in Nederland en verloskundigen luiden nu de noodklok. Want naast gewoon onprettig voor een barende vrouw, is het niet zelden ook nog eens gevaarlijk om van hot naar her gesleept te worden terwijl je kind al op half zeven hangt. Veel vrouwen worden tenslotte niet voor niets van huis naar het ziekenhuis verscheept en in het geval van een bevalling kunnen slechts minuten het verschil maken tussen een voorspoedige baring met een gezonde moeder en een gezond kind, en een vreselijk drama. Maar het is druk op de verloskunde-afdelingen. Te druk. Dus worden er regelmatig zwangere vrouwen de deur gewezen. En dan sta je daar, met helse pijnen, een half ontsloten baarmoeder en een driftig rond bellende verloskundige op zoek naar een bed om je in kwijt te kunnen. Je zou van minder een paniekaanval krijgen.
Lees ook: Ode aan alle onbekenden die hielpen mijn kinderen op de wereld te brengen
Door de concentratie in de zorg van de afgelopen jaren zijn er op verschillende plekken in het land verloskundige-afdelingen gesloten en een aantal andere locaties zullen waarschijnlijk binnenkort ook hun deuren sluiten. Het is dan ook niet zo gek dat niet meer alle barende vrouwen gehuisvest kunnen worden. Niet gek, maar wel degelijk een probleem. Volgens verloskundigen zijn ruimtegebrek en personeelstekort de grootste euvels in de ziekenhuizen. Vooral in de Randstad zorgt de krapte op de arbeidsmarkt, het steeds verder groeiende aantal zwangere vrouwen en vooral ook het toegenomen aantal gecompliceerde zwangerschappen en dus de zwaardere zorgvraag die daarbij komt kijken, voor nijpende situaties. Zelfs vrouwen die een medische indicatie hebben, of vanwege complicaties tijdens hun bevallingen naar het ziekenhuis moeten worden overgeheveld en dus niet bepaald alle tijd hebben om met hun krampende baarmoeders langs de deuren te gaan leuren krijgen regelmatig nul op het rekest in het ziekenhuis en moeten dus halsoverkop hun heil ergens anders zoeken. En je hoeft geen raketgeleerde te zijn om te kunnen bedenken dat dat inderdaad niet zonder risico’s is.
Zelfs heb ik het gelukkig nooit aan den lijve hoeven ondervinden. Maar bij het prikken van de datum waarop mijn derde bevalling zou worden ingeleid kregen ook wij te horen dat de kans aanwezig was dat we ’s ochtends afgebeld zouden worden i.v.m. te grote drukte op de afdeling. En dat ze dan niet konden zeggen wanneer ik wel kon komen baren. Nou had ik gelukkig geen complicaties, maar ik liep wel al overtijd. En mijn dochter was nogal aan de grote kant, dus veel langer wachten was eigenlijk niet echt een optie. Uiteindelijk was er op de afgesproken dag gewoon plek voor ons, maar ik denk wel dat ik redelijk in stress was geschoten als we die ochtend wel dat telefoontje hadden gehad. Laat staan als ik mid-bevalling afgewezen was, dan hadden ze waarschijnlijk helemaal midden op straat een mobiele Remifantenilpomp moeten laten aanrukken om me een beetje te kalmeren. Want bevallen, dat is op zichzelf gewoon al spannend en stressvol en heftig en eng genoeg zonder dat je ook nog de kans loopt die baby op de achterbank van de auto van de verloskundige te moeten baren terwijl zij je bij verscheidene ziekenhuizen probeert te slijten als ware je een oude hond uit het asiel waar niemand meer voor wil zorgen.
De geboortezorg in Nederland ligt al langer onder vuur. Teveel moeders en kinderen komen te vaak in penibele situaties terecht, er sterven teveel baby’s doordat complicaties te laat worden opgemerkt en nog veel te vaak worden zwangere vrouwen in ziekenhuizen niet goed behandeld, of word er niet naar ze geluisterd. Met alle gevolgen van dien. Dat is al erg genoeg zonder dat we ook nog moeten vechten om een bed om in te baren. Het centraliseren van de zorg is niet in belang van de mensen die die zorg nodig hebben, het is vooral in het belang van de staatskas en de kas van de verzekeraars. En waar geld de boventoon gaat voeren, delven mensen helaas altijd het onderspit. Een bevalling is sowieso al een risicovolle exercitie en vrouwen en hun ongeboren kinderen zouden daarom de grootst mogelijke bescherming moeten krijgen om ervoor te zorgen dat iedereen er zonder kleerscheuren doorheen komt. Ja, de zorg is duur, heel duur en er is niks mis met een beetje efficiency. Maar zorg moet toch vooral gewoon adequaat zijn. En als er mensen, vrouwen en kinderen, in gevaar komen, dan zou men zich van hogerhand eens flink achter de oren moeten krabben, i.p.v. tevreden met de rinkelende, zo lekker vol bezuinigde portemonnees te schudden. Want al die efficiency, dat mag er op papier dan weliswaar prachtig uitzien, op die overvolle verlos-afdelingen is het uitzicht voor al die zich uit de naad werkende verloskundigen, gynaecologen en verplegend personeel waarschijnlijk een stuk minder fraai. Nogal zonde, want eigenlijk is er weinig mooier dan een blozende moeder met haar pasgeboren baby. En is dat niet waar het uiteindelijk echt om zou moeten draaien?
Lees ook: Nee, de placenta is niet om op te eten. En de baby wil er ook vanaf
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
