Nóg een prenataal onderzoek (om vroeggeboortes te voorkomen); willen we dat?

Met het screenen van zwangere vrouwen kunnen veel vroeggeboortes voorkomen worden. Maar dan moeten wel alle zwangeren bereid zijn om een extra (inwendig) onderzoek te ondergaan. De vraag is: zitten we daar op te wachten?

Van elke 1000 geboortes in Nederland komen er 77 voor de 37ste week op de wereld: een vroeggeboorte heet dat. Te vroeg geboren kinderen hebben onrijpe longen en kunnen vaak nog niet zelfstandig drinken, omdat ze de kracht daarvoor missen. Ook geldt: hoe vroeger een baby wordt geboren, hoe groter de kans op complicaties. Dat wijzen de cijfers wel uit: van de 1700 kinderen die jaarlijks in Nederland overlijden is maar liefst driekwart te vroeg geboren.

Nu doet het NVOG consortium, het landelijk onderzoeksnetwerk van gynaecologen, een studie waarbij zwangere vrouwen tijdens de 20-wekenecho hun baarmoederhals laten opmeten. Is die baarmoederhals langer dan 3,5 centimeter, dan is de kans op een spontane vroeggeboorte 5 procent. Bij kortere baarmoederhals stijgt het risico in rap tempo: bij 3 centimeter is het risico 10 procent, bij 2 centimeter zelfs vijftig procent. De baarmoederhals functioneert als een soort stop, hoe korter, hoe slechter die stopfunctie.
Mogelijkheden om die stopfunctie te verbeteren zijn:

1. pessarium: deze rubberen ringt tent tegen de baarmoederhals en verstevigt die.
2. dagelijkse dosis extra progesteron: dit hormoon wordt al aangemaakt door het zwangere lichaam om de spieren in de baarmoeder te versoepelen en dat kun je dus stimuleren door extra in te nemen.

Om te testen wat het best werkt worden vrouwen met een voorgeschiedenis van vroeggeboortes binnen het onderzoek in een van deze twee groepen ingedeeld. Spaanse onderzoeksresultaten laten zien dat het pessarium tot hele goede resultaten leidt. Omdat één onderzoek nog niet zoveel zegt, is er nu deze nieuwe Nederlandse studie die ook de werking van progesteron meeneemt. De Nederlandse onderzoekers denken dat ze minstens 700 minder vroeggeboortes per jaar kunnen bewerkstelligen. Let wel: niet in alle gevallen werkt de behandeling.

Mocht je echter aan dit cijfer willen komen is het wel belangrijk dat alle zwangere vrouwen in de toekomst een inwendige echo laten maken. Maar willen we dat? Weten dat je baarmoederhals korter is dan 3 centimeter betekent dat je een behandeling moet ondergaan waarvan je niet zeker weet of die ook gaat aanslaan. Daarbij kan de wetenschap dat er ‘iets’ mis kan gaan ook weer extra stress met zich meebrengen, wat überhaupt niet bevorderlijk is voor een zwangere. De medische wereld is nog zoekende.
We wachten af.

Bron: Volkskrant