Negen maanden vol magie, hormonen en ongemakken
Zwanger zijn is een avontuur. Van de eerste positieve test tot die gigantische buik aan het einde: het is een achtbaanrit van emoties, cravings en lichaamsdelen die ineens besluiten op te zwellen. Iedereen zegt dat je moet genieten, maar eerlijk? Soms is het gewoon een kwestie van overleven tot de bevalling.
Het eerste trimester: pure uitputting en misselijkheidsmarathons
Je bent zwanger! Hoera! En nu? Een eindeloze stroom aan misselijkheid, extreme vermoeidheid en paniek over alles wat je eet. Want is dat zachte kaasje echt zo gevaarlijk? Ondertussen probeer je je zwangerschap geheim te houden terwijl je stiekem in een hoekje een cracker zit weg te knagen om niet over je bureau heen te kotsen.
Het tweede trimester: eindelijk een beetje zen (soort van)
De misselijkheid verdwijnt (hopelijk), je buik begint te groeien en je voelt je zowaar weer een beetje mens. Dit is het moment waarop mensen zeggen: Je straalt! En ja, misschien komt dat door die zwangerschapsglow—of gewoon door de liters crème die je erop smeert in de hoop striae te voorkomen.
Het derde trimester: log, lomp en helemaal klaar ermee
Slapen? Haha, nee. Je ligt als een gestrande walvis te woelen, je ribben worden gemarteld door mini-voetjes en je blaas functioneert als een lekke ballon. Iedereen vraagt: “Wanneer ben je uitgerekend?” en jij telt de dagen tot je eindelijk mag bevallen (ook al ben je daar stiekem ook doodsbang voor).
De nesteldrang kicks in
Plots móét alles perfect zijn. De babykamer is af, je hebt twintig hydrofiele doeken gewassen en je partner moet nu de woonkamer opnieuw indelen. Want stel je voor dat de baby thuiskomt en het niet feng shui genoeg is.
De eindstreep: kom maar door, baby!
Of je nu hoopt op een natuurlijke bevalling, een geplande keizersnede of gewoon geen idee hebt hoe dit allemaal gaat lopen—het moment is bijna daar. En hoewel je snakt naar het einde, weet je ook: zodra dat kleine mensje op je borst ligt, ben je álles weer vergeten. Of nou ja, bijna alles.
Lees ook: It takes a village to raise a child – zo creëer je die village
