Moeten we maatregelen nemen tegen de ‘keizersnede-epidemie’?
Tegenwoordig kun je je bevalling steeds meer zelf vormgeven. Thuis, in het ziekenhuis, in bad met kaarsjes en dolfijngeluiden, of in de tuin op een baarkruk met volle maan. U vraagt, wij draaien. Het is tenslotte jouw feestje. Of je kiest voor een keizersnede. Omdat dat je makkelijker lijkt dan vaginaal bevallen. Of minder eng. Omdat je het dan in je agenda kunt zetten. Of omdat de gynaecoloog dat wel zo handig vindt. In heel veel landen kan het zonder problemen. En ook in Nederland gebeurt het steeds vaker, de keizersnede op verzoek, of zonder echte medische noodzaak. Maar, is dat eigenlijk wel een goed idee?
Nee, zegt de World Health Organisation (WHO) en dus moet er ingegrepen worden. In Brazilië mogen artsen daarom niet zomaar meer een keizersnede uitvoeren. Nergens ter wereld worden namelijk zoveel kinderen op die manier geboren dan in Brazilië. Maar liefst 56% van alle babies komen daar via de nooduitgang ter wereld. Voornamelijk omdat dat voor de artsen makkelijker is. De risico’s van een natuurlijke bevalling worden dusdanig uitvergroot dat veel vrouwen daarom akkoord gaan met een keizersnede. En ook de Amerikaanse artsen hebben daar een handje van. Liefst alle babies uit de buiken voor dat de prikklok vijf uur ‘s middags slaat. Want dan zijn ze tenminste op tijd als moeder de vrouw thuis de Mac ‘n Cheese serveert.
LEES OOK: 9 Dingen die ze je niet vertellen over een keizersnede.
Maar het zijn niet alleen artsen die de keizersnedes in de lift duwen. Want ook steeds meer vrouwen zélf houden de punani liever dicht na die negen maanden. Het lijkt tenslotte zo eenvoudig: even op de operatietafel, sneetje zetten et voila, daar is je baby. Geen urenlange weeën, geen bloed, geen slijm en geen scheur tot aan je kin. Erin en eruit en je mascara zit nog steeds perfect. Dus waarom zou je dan die natuurlijke lijdensweg verkiezen? Dat is toch barbaars en pure zelfkastijding?
Nee inderdaad, bevallen dat is doorgaans dus niet echt een feestje. Want baren, dat doet pijn en als je pech hebt, duurt het ook nog eens heel lang. Maar die WHO, die heeft toch wel een punt, want alhoewel een sectio caesarea misschien eenvoudig lijkt, is dat niet echt het geval. De risico’s zijn een heel stuk groter dan bij vaginaal bevallen en bovendien duurt het herstel veel langer. Ook al heb je dan geen klosje garen in je doos zitten. In plaats daarvan is je buik namelijk dicht geniet en dat doet best een beetje pijn. Lopen mag je niet en die wolk van een baby lekker optillen, zit er ook niet in. Autorijden kun je de eerste zes weken wel vergeten, dus no way dat jij naar je vriendinnen tuft voor een lekker bakkie leut, met je newborn op de achterbank in de maxi-cosi. Jij ligt namelijk gewoon op bed. En tegen die tijd is jouw mascara waarschijnlijk ook wel uitgelopen. Net als die van iedere pas bevallen moeder.
Het is goed dat de mogelijkheid van een keizersnede bestaat. Voor vrouwen die niet vaginaal kunnen bevallen. Omdat hun baby in een stuit ligt bijvoorbeeld. Omdat de placenta voor de baarmoedermond ligt. Of omdat er spoed bij is. Er zijn talloze medische redenen te bedenken waarom we blij moeten zijn dat de keizersnede er is. Maar we moeten niet te licht denken over zo’n grote operatie. Want dat is een keizersnede. En onder het mes gaan is niet iets dat je moet willen, als het niet echt nodig is. Zelf de regie nemen over je eigen bevalling, daar is heel wat voor te zeggen. Want het hoeft echt niet meer op z’n primitiefs, zonder pijnbestrijding en badend in je eigen bloed. Maar in je laten snijden, omdat je dat wel zo makkelijk lijkt, of het beter in je planning past, daar kun je beter nog een nachtje over slapen. En wie weet, misschien komt die baby die nacht dan vanzelf wel.
LEES OOK: Ik ben ‘onnatuurlijk’ bevallen en daar ben ik trots op!
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
