Als de test zegt dat je niet zwanger bent, maar je het gewoon zeker weet!

Af en toe laten we op Me-to-We lezers aan het woord. En dit keer geven we de pen aan Layla Cremer, die over zwangerschap schrijft. De passage komt uit haar feelgood verhalenbundel Wil jij mijn mama zijn? (Leuk weetje: Layla koos ervoor drie jaar niet op vakantie te gaan om haar boek zelf uit te kunnen geven. Ze bezoekt nu alle grote boekhandels zelf en staat regelmatig bij het Centraal Boekhuis in de rij om de voorraden van haar boek aan te vullen!)

Lees ook: ZO denken mensen over babies voordat ze een kind krijgen. Jij toch ook?

‘Hoe is het toch mogelijk, ik snap er niets van,’ roep ik vanuit de badkamer. Als ik maar lang genoeg naar het enige streepje blijf kijken, komt het tweede streepje vast vanzelf. ‘Misschien test je te vroeg?’ antwoordt Rick. De deur van de badkamer gaat open en Rick komt binnenlopen. ‘Laat mij eens kijken,’ zegt hij. Ik geef de teststick aan Rick. ‘Nou, de test klopt wel. Kijk maar naar het controlevakje. Is vandaag de juiste dag om te testen?’ vraagt Rick. ‘Ja, natuurlijk is vandaag de juiste dag. Ik snap het gewoon niet. Dit keer voel ik het zo sterk. Hier, kijk maar naar mijn borsten. Ze zijn mega,’ antwoord ik lichtjes geïrriteerd. Rick negeert mijn gepresenteerde borsten en kijkt me aan. Lachend zegt hij: ‘Ik geloof je. Stop even met die testen Lay. De drogist wordt slapend rijk van jou. Ik moet nu snel naar mijn werk. Ik bel je straks.’

Misschien ben ik wel schijnzwanger. Daar heb ik laatst over gelezen, tijdens het googelen. Een kinderwens kan zo groot zijn dat het lichaam op een dwaalspoor wordt gezet. Als een zwangerschapstest geen zekerheid geeft (terwijl zo’n test een nauwkeurigheid van 99,9% heeft) doet de vrouw er verstandig aan om naar de huisarts te gaan. Nee, ik ga niet naar mijn huisarts. De kat van mijn oma was een keer schijnzwanger.  Ze volgde trouw haar oerinstinct. Achter de kast had ze van alles verzameld. Aangevuld met plukken vacht, die ze met alle liefde bij zichzelf eruit had getrokken. Mijn oma heeft haar nestje zo gelaten, dat was beter volgens mijn oma. Zo zielig vond ik dat voor haar.

Schijnzwangerschappen werden vroeger door artsen ook wel hysterische zwangerschappen genoemd. Met het gegeven dat er toentertijd met name mannelijke artsen praktiseerden. Kan een kinderwens te nadrukkelijk aanwezig zijn? Ik heb misschien een beetje een overfocus. De waardeloze zwangerschapstest gooi ik met een zwaai in de prullenbak. Wat een gedoe, wat een teleurstelling. Mijn handen steunen op de wastafel en met een simpele blik in de spiegel voor me kijk ik mezelf recht in de ogen. Na een korte observatie van mijn zelfbeeld is mijn conclusie: ik ben niet hysterisch of gek.

‘Wat ben je aan het doen mama? Ik wil deze jurk aan!’  Door de vraag van mijn dochter ben ik in een split second terug in de realiteit. Ik laat mijn gedachten in de badkamer en loop naar de slaapkamer van de kleine modekoningin. Isabella staat voor haar kledingkast. Ze is precies vier centimeter te klein om haar uitgekozen jurk op een normale manier uit haar kast te pakken. Ze trekt aan de onderkant van haar jurkje, in de hoop dat het hangertje meegeeft. Het plastic hangertje houdt het voor gezien en breekt in twee. Isabella kijkt me wat geschrokken aan nu ze met grof geweld toch haar jurkje in handen heeft. ‘Geeft helemaal niets. Ik zal je helpen met aankleden. Het is eigenlijk nog een beetje koud voor dit jurkje, maar we doen er een maillot en een vestje bij,’ kalmeer ik haar. Ik ben gestopt met discussiëren over het niet/wel dragen van zomerjurken in de winter. Isabella is drie jaar oud. Zij is en blijft van mening dat je een jurk het gehele jaar aan kan trekken. ‘Ik pas hem nog mama, maar strakjes in de zomer niet meer hè? Dan ben ik groot,’ vult Isabella mijn gedachten aan. Ze heeft gelijk.  ‘Kom, we maken je haren nog mooi en dan gaan we samen boodschappen halen.’

Ik voel het. Het is misschien nu niet fysiek in proces, maar het is er. Ik kan het niet anders verwoorden dan dat ik de roep van mijn tweede kindje luid en duidelijk hoor. Het overtreft alles. Zelfs een 99% nauwkeurige zwangerschapstest. Deze pure liefdesverbinding kan ik niet parkeren. Hij of zij is de hele dag om mij heen. Net voordat ik zwanger werd van Isabella had ik exact dit gevoel. Nog dezelfde maand was ik in blije verwachting. Sterker nog, direct na onze liefdesdaad wist ik het en zei: ‘Nu ben ik zwanger. Klinkt supervoorbarig, maar ik weet het gewoon.’ Rick was wel wat gewend. Mijn zweverige uitspraken neemt hij altijd serieus. Dat neemt niet weg dat het op zijn tijd voer is voor wat grappige aanvulling en natuurlijk was er op dat moment ruimte genoeg voor zijn kenmerkende luchtige humor. ‘Ja, dit was wel heel bijzonder net.’ Met zijn handen achter zijn hoofd, gesloten ogen en een grote smile op zijn gezicht viste hij liggend naar een complimentje voor zijn mannelijke input.

Isabella zit in het kinderzitje van het boodschappenkarretje. Ze eet rustig een krentenbol op. Mijn lijstje is afgevinkt en ingepakt in twee grote tassen. Ik wandel nog wat door het overdekte winkelcentrum. Snel loop ik de DA drogisterij voorbij en duw ik de winkelwagen de naastgelegen winkel in. De Bruna. Bij de tijdschriften sta ik stil. Ik ben zoekende naar informatie. Tja, hoe wordt dat eigenlijk benoemd? Voorgevoelens en zwangerschappen? Vluchtig blader ik door het gehele assortiment ‘in blije verwachting’- bladen. Ik kan niet vinden wat ik zoek. De krentenbol van Isabella is op. Door ritmisch haar hoofdje van links naar rechts te gooien, vraagt ze om mijn aandacht. Ze is er klaar mee en gelijk heeft ze.

Ik pak het meest aanlokkende zwangerschapstijdschrift uit het schap en duw mijn kar naar de kassa. ‘Deze wordt het?’ vraagt de Bruna-mevrouw. Haar vraag komt vast door de vele vraagtekens op mijn voorhoofd. Het is voor mij nu al een vaststaand feit dat mijn aankoop binnen twee uur op de stapel van oud papier belandt. Het is een mooi tijdschrift met veel inhoudelijke informatie over het fysieke proces tijdens de negen maanden. Het biedt vele inzichten. Helaas vult het niet mijn inzicht aan. Zal ik haar eens vragen naar voorgevoelens rond een zwangerschap? Zal ze mij dan kunnen helpen? Het is een standaard beleefdheidsvraag die ze uit gewoonte stelt aan elke klant, met daarbij speciaal voor mij een onderliggende boodschap: ik heb wel gezien dat je alle tijdschriften snel hebt gelezen. Eerlijk is eerlijk, ik kan het niet maken om na een kwartier te hebben gebladerd in haar assortiment, zonder aankoop de winkel uit te lopen. Ja, inderdaad heb ik het hele schap vluchtig geresearched. Om tot mijn spijt te kunnen concluderen dat geen enkel blad, groot of klein, iets schrijft over voorgevoel. Uit beleefdheid heb ik afgerekend voor een zwangerschapstijdschrift. Nog voordat ik de winkel ben uitgelopen hoor ik de vrouw tegen de volgende klant opnieuw zeggen: ‘Deze wordt het?’

Lees ook: Sporten als je zwanger bent? Doen!