In 6 stappen naar een perfect (lees: acceptabel) geboortekaartje
Annemieke wilde eigenlijk ‘Ik dacht dat het aan die flessen wijn van gisteravond lag, maar het waren toch echt twee streepjes die ik zag’ op het kaartje schrijven, maar misschien is dat niet zo leuk voor de baby later.
1. Wil je een fortuin uitgeven aan dingen die in het oud papier belanden? (Ja, dat wil je).
Wil ik eigenlijk wel geboortekaartjes? Die kaartjes die, laten we eerlijk zijn, na een paar maanden in het oud papier belanden. Of ergens achterin een la samen met kerstkaarten van 2003 t/m 2017 en half ingeplakte spaarkaarten. Ik weet het niet hoor. Kunnen we niet gewoon iedereen een email sturen? Is ook goedkoper. En hoeven we gelijk niet meer te beslissen of we K.’s tante (no way dat ik die heks ooit mijn baby vast laat houden) en de buurvrouw van mijn ouders (heel aardig, maar stinkt pertinent naar sigarenrook dus ook niet welkom op kraamvisite) wel of niet een kaart moeten sturen. “Ja, maar ergens is het toch wel heel leuk, zo’n kaartje,” zegt mijn moeder. Waarschijnlijk is dit een poging tot emotionele chantage, maar ze heeft gelijk. En anders lijkt het alsof wij onze dochter niet zo belangrijk vinden als schoonzus A. en haar man. (Oh help, ik doe nu al mee aan de ‘Wie in de familie heeft de beste baby?’-wedstrijd).
2. Een wigwam, boekenlegger, puzzel, origami-kunststuk of gewoon een normale kaart? (Kies de laatste optie als je bij vraag 1 ‘Nou nee, eigenlijk liever niet’ hebt geantwoord).
Een kaart is niet automatisch een kaart. Nee, tegenwoordig kun je kiezen voor geboortekaartjes in de vorm van de Eiffeltoren, de Golden Gate bridge of een vinylplaat. Gemaakt van vilt, hout of Oud Hollandsch geschept papier, met extra labeltjes, geperforeerde ronde hoeken of goudkleurige glitterconfetti. Ook te gebruiken als boekenlegger en/of slinger. Kijk hierbij ook even naar de prijs. Had ik net het perfecte gecertificeerde recyclekarton (want: goed voor het millieu) met acht verschillende kleurtjes en glitters (want: het oog wil ook wat) uitgekozen in een zelf-uitvouwbare iglo, blijkt die fucking kaart €3,95 te kosten. Per stuk. Postzegel niet inbegrepen. Lekker handig als je er een stuk of 100 wilt versturen, NOT.
3. Wordt jouw baby een vosje, ballerina, pandabeertje, astronaut of katje? (Of gewoon zichzelf. In dat geval: kies een foto).
Even een afbeelding kiezen. Whahahahaha. Dit is niet iets dat je ‘even’ doet. Sterkte als je net zo stom bent als ik en pas in week 39 begint. Dit had je echt acht maanden geleden al moeten doen. Ik zit helemaal verliefd te zwijmelen bij walviskaartjes, vossenkaartjes en kaartjes met schattige kleine puppies erop. Totdat ik me realiseer dat het een mensenbaby wordt. Standaardroze valt gelijk af, dan liever tegendraads voor blauw. Of zouden ze dan allemaal denken dat het een jongetje is? Ik word overspoeld door een tsunami aan keuzes. De beste optie is gewoon een foto van de baby erop, maar dat wil K. niet. Zucht. En dan kun je ook nog je eigen kaart geheel from scratch ontwerpen. Voor iemand die creatively challenged is zoals ik, is dit een onmogelijke opgave. Snelle oplossing: kies vijf afbeeldingen die je niet superstom vindt en speel ienemienemutte. Klaar.
4. Wat moeten mensen echt weten over jouw baby? (De naam erop zetten is handig. Weten ze gelijk hoe je Chukwukadibie spelt).
Heb je eindelijk een kaart gevonden, dan moet je nog bedenken wat erop moet. Kleine tip: naam, datum en telefoonnummer. Nee, niet je adres. Mensen die niet weten waar je woont, kunnen ook niet onaangekondigd op kraamvisite komen. En waarom zou je in hemelsnaam de tijd van de geboorte erop zetten? De dag kan ik me nog wel voorstellen, dan weet iedereen wanneer ze de komende jaren cadeautjes moeten sturen. Maar de tijd?! ‘Zo, is je baby om 8.23u geboren. Ah, goed om te weten. Niet dat ik dadelijk denk dat het 8.24u was. Of, nog erger, half tien.’ Of ‘Zo, da’s een latertje’. En wat is de reden voor lengte en gewicht? Zodat mensen weten dat de 56cm lange en 5 kilo zware baby uitpoepen een totale horrorbevalling geweest is en ze dus maar een paar weken wachten voordat ze überhaupt vragen of ze langs mogen komen? Of als baby slechts 43cm lang is en 2.6kilo weegt, dat ze dan makkelijk nog rompertjes in maat 50 cadeau kunnen doen?
5. De persoonlijke boodschap: zoetsappig of gewoon eerlijk? (Bedenk: over een jaar of zes kan je kind lezen).
Last, but not least: het rijmpje/tekst/boodschap aan je kind. (Nee, niet van je kind; het is nog niet geboren dus het kan ook niet schrijven. Duh). Want hiermee maak je de kaart persoonlijk. En nee, dat hoef je niet zelf te bedenken, die vind je gewoon op internet. Probleem: van de meeste zoetsappige rijmpjes krijg ik kotsneigingen. ‘Lang verwacht nu gekomen, het kindje van onze dromen’ is wel heel schattig, maar past niet echt in ons geval. Bij ons is het meer zoiets van: ‘Ik dacht dat het aan die flessen wijn van gisteravond lag, maar het waren toch echt twee streepjes die ik zag’. Of: ‘Na negen maanden ongemak ben ik er nog steeds niet aan gewend, dat jij, schreeuwend klein mormel, er nu eindelijk bent.’ Of: ‘Ik dacht ook eerst ‘wat the fuck’, dus wens ons vooral heel veel geluk.’ Misschien niet zo leuk voor onze dochter om later terug te lezen dit. Ik geef mezelf 10 punten voor realiteit en orginaliteit, maar mis nog iets van vreugde, blijdschap en verwondering. Dan spot ik de rijmpjes van Erica van Dam. Ge-ni-aal, die ga ik jatten. Ik twijfel alleen nog tussen: ‘Dolblij zijn wij met ons wonder, maar mama is wel ontploft van onder’. en ‘Dit wonder overtreft al onze dromen, maar van neuken zal het wel nooit meer komen’.
6. Wil je ruzie met je partner? (Zo ja, gelijk bestellen die kaart).
Misschien handig om de kaart even aan je vriend/man te laten zien voordat je ‘m bestelt. Ookal heeft ‘ie er feitelijk helemaal niets over te zeggen want hé, wie draagt die baby al bijna negen maanden in haar buik? Het kan zijn dat je partner nog wat last minute aanwijzingen heeft. Voor de final touch zegmaar. Paar verbeterpuntjes ofzo. Hier blijkt dat K. toch liever voor een traditioneel rijmpje gaat. En hoewel ‘ie het volste begrip heeft voor het feit dat ik niet zijn broer plus schreeuwende koters vijf minuten na de geboorte aan mijn ziekenhuisbed wil hebben, vindt ‘ie ‘Waag het niet om onaangekondigd op kraamvisite te komen want dan stuur ik Dribbel op je af!’ niet vriendelijk genoeg…
Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K. (die blij is met het onverwachte nieuws) en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.
Lees ook: Het perfecte geboortekaartje: welkom op de wereld kleintje!
