Hoe bevallen mij een ander perspectief op pijn gaf

Als iemand vóór mijn bevalling had gezegd dat ik pijn ooit op een andere manier zou gaan zien, had ik ze waarschijnlijk uitgelachen. Maar toen het eenmaal zover was, merkte ik dat deze ervaring mijn kijk op pijn compleet veranderde. De bevalling bleek niet alleen een fysieke uitdaging, maar ook een mentale transformatie. Dit is wat het mij heeft geleerd over pijn, kracht en loslaten.

Pijn als een teken van kracht

Voor de bevalling zag ik pijn vooral als iets wat vermeden moest worden. Het idee dat pijn ergens “nuttig” voor kon zijn, voelde bizar. Maar bevallen gaf me een heel nieuw perspectief: elke wee, hoe intens ook, voelde uiteindelijk als een stap dichter bij het moment waarop ik mijn kind zou ontmoeten. Ik leerde dat pijn soms een teken van kracht kan zijn, een ervaring die me liet zien hoeveel mijn lichaam aankon. In plaats van de pijn te vrezen, probeerde ik die kracht in elke wee te omarmen.

Controle loslaten

In onze dagelijkse levens hebben we vaak een enorme behoefte aan controle, en ik ben daar geen uitzondering op. Bevallen dwong me echter om die controle volledig los te laten. Het was een situatie waarin ik simpelweg niet alles in de hand had, en waar ik dus moest vertrouwen op mijn lichaam en het proces. De pijn maakte me bewust dat het soms oké is om niet alles te kunnen sturen, en dat loslaten soms de enige weg vooruit is.

Een nieuwe definitie van ‘pijn aankunnen’

Bevallen liet me ook inzien hoe breed de definitie van “pijn aankunnen” eigenlijk is. Voorheen dacht ik bij pijn aankunnen aan doorbijten of “sterk blijven”. Maar tijdens de bevalling leerde ik dat je pijn ook kunt “ondergaan” en accepteren, zonder ertegen te vechten. Het was een andere, zachtere manier van omgaan met pijn: je mag je kwetsbaar voelen en je mag jezelf toestaan om het even niet meer te weten.

Pijn als onderdeel van iets groters

Bevallen maakte ook iets los dat ik nog niet eerder zo had ervaren: het idee dat pijn ook een rol kan spelen in iets groters dan jezelf. Die pijn was niet zomaar ongemak, maar een deel van het proces waarin nieuw leven ontstond. Dit inzicht maakte dat ik de pijn als een soort reis zag, iets wat ik kon doorstaan omdat het een doel had – hoe zwaar het ook voelde in het moment.

Empathie voor anderen

Sinds ik zelf heb ervaren hoe intens pijn kan zijn, voel ik een diepere empathie voor anderen. Bevallen heeft mijn perspectief op pijn veranderd in iets dat minder zwart-wit is; pijn is niet altijd een vijand, soms is het ook een leraar. Dit maakt dat ik andere mensen met pijn nu op een andere manier begrijp. Waar ik vroeger vooral zou denken: “Dat moet vervelend zijn,” voel ik nu echt met hen mee.

Een onvergetelijke herinnering aan mijn eigen kracht

Misschien wel het mooiste cadeau dat de ervaring van bevallen me heeft gegeven, is een onvergetelijke herinnering aan mijn eigen kracht. Ook al voelde ik me op sommige momenten machteloos, ik heb het doorstaan. En dat weet ik nu: er zit een kracht in me die sterker is dan ik dacht. Die wetenschap draag ik bij me, ook op dagen waarop ik het gevoel heb dat ik het allemaal niet aankan.

Lees ook: 6 dingen die niemand je vertelt over zwanger zijn (maar die je moet weten)