Hoe denkt HIJ over het krijgen van een kind? 7 vragen aan de papa to be

Toen Tanja zwanger was, vond ze het tijd om ook eens te vragen hoe het nou eigenlijk met Mark ging in dit hele zwangerschapscircus. Wat gaat er nou om in het hoofd van een papa to be?

Lees ook: Mannen let op: Dit zijn dé 10 geboden voor als je vrouw zwanger is

Die hele zwangerschap draait natuurlijk nogal om mij. Volledig terecht, of course. Ik hoor mezelf met regelmaat – gekscherend doch dringend – sissen tegen Mark dat ik toch écht zijn kind draag en het zware werk doe. Maar eigenlijk kan ik 24/7 bij hem terecht met onzekerheden, hormonale uitspattingen, rugpijntjes en ik houd ‘m wakker tijdens mijn slapeloze nachten. En die schat? Die hoor je niet. Die komt ’s ochtends gewoon een ontbijtje op bed brengen, heeft alle geduld van de wereld met me en vertrekt geen spier als de verloskundige begint over de bevalling. Maar je zou denken dat hij toch ook door een rollercoaster van emoties moet gaan? Ik besloot hem te interviewen en dat leverde deze fantastische, ultiem mannelijke, maar oh-zo lieve antwoorden op.

Wat was het eerste dat je dacht toen ik je vertelde dat ik zwanger was?
“Een mix tussen ongeloof, blijdschap en een onvervalst “Oké, shit is on”-gevoel. Een soort definitief besef dat het kutten voorbij is. Dat het tijd is om een volgende fase in te gaan. Alsof je een drempel over gaat.”

Vind je me eigenlijk nog aantrekkelijk met mijn zwangere lijf?
“Uh, ik vind het niet per definitie aantrekkelijker dan een niet-zwanger lijf. Maar ik vind je er ook niet onaantrekkelijker door. Ik moet wel zeggen dat seksuele aantrekkingskracht anders is. Omdat ik voorzichtig met je wil doen, denk ik.”

Hoe deal je met mijn moodswings?
“Over het algemeen vind ik het allemaal wel meevallen. Af en toe trek ik het wel slecht, alleen dan denk ik aan de dingen die jij moet laten en opofferen voor die kleine en dan vind ik mezelf een enorme aansteller. Dat zorgt ervoor dat je de dingen wat lichter beziet. Ergens kan ik het soms ook supergeestig vinden. Het hoort er allemaal bij.”

Maar even eerlijk: hoe is het écht om te leven met een zwangere vrouw?
“Je houdt meer rekening met je vrouw, omdat je weet dat ze een hoop ongemak moet doorstaan voor iets wat we beiden willen. Als man ben je dat wel verplicht, vind ik. Want je rol in de hele onderneming is minimaal. Ieder klein stukje dat je extra kan doen, moet je gewoon doen. Je vrouw waggelt 9 maanden met een mens in haar lijf. Doe de fucking afwas en kap met zeiken.”

Ben je eigenlijk bang voor de bevalling?
“Ik heb me voorgenomen om gewoon blanco de situatie in te gaan. We zien het wel. De natuur doet z’n werk. Het lijkt me wel lastig om jou pijn te zien lijden zonder dat ik er wat aan kan doen. Maar ik leef er naartoe vol ongeduld. Het wordt waarschijnlijk een ongelooflijk bizarre, vreemde, ongemakkelijke en bijzondere ervaring.”

Heb je het gevoel dat je een beetje klaar bent om vader te worden?
“Ja, eigenlijk wel. Het lijkt me zo gezellig om een gezin te hebben. Dat je gewoon echt een team bent met z’n drietjes. En ik kijk er vooral naar uit om mijn prioriteiten geheel opnieuw te definiëren. Ik denk dat ons leven rijker, een stuk eenvoudiger en daarnaast rete-ingewikkeld wordt.”

Vind je dat ik genoeg rekening met jou houd?
“Als jij zorgt dat die baby er komt, regel ik de rest wel. Rekening houden met mij komt wel zodra die dwerg kan lopen.”

Lees ook: Mogen wij deze vader alvast nomineren voor vader van het jaar? Wat een moves!