Een jaartje thuis met je baby? Barbara wou dat ze het gedurfd had
Barbara was net haar baan kwijt toen ze haar jongste zoon kreeg. Een uitgelezen kans om eens een jaartje thuis te blijven, vindt ze achteraf. Maar nee, ze ging toch op zoek naar werk en binnen 3 maanden was ze weer aan de bak. Haar advies: natuurlijk moet je denken aan later, maar als je zo’n kans krijgt, blijf dan een tijdje thuis. Die baan komt heus wel weer.
Ik was hoogzwanger toen ik werd ontslagen. Nou ja, het heette anders: mijn jaarcontract werd ‘niet verlengd’, maar het voelde hetzelfde. Ik had het niet zien aankomen, was al lekker in mijn bubbel aan het verdwijnen toen het gebeurde. Meteen daarop zag ik een droombaan waarvoor ik alles op alles zette om die te krijgen. Ik kwam helemaal tot de laatste ronde en het was tussen mij en een ander. Het was een gevalletje gelijke geschiktheid, maar ja, ik moest eerst nog bevallen en die ander kon meteen beginnen. Dan zou ik het ook wel weten.
In mijn hoofd had ik al de helft van mijn verlof geskipt voor die nieuwe baan: “Nee joh, ik kan heus wel na 6 weken weer aan de slag.” In Frankrijk was er een paar dagen na de bevalling alweer een vrouwelijke minister met mappen onder haar arm gespot, dat kon ik toch zeker ook wel als de boel niet al te veel tegen zat? Ik wilde die baan heel graag. Sowieso wilde ik graag weer een vaste baan, met een tweede kind op komst, en hoge lasten thuis. Ik wilde de toekomst financieel op orde hebben. En natuurlijk die leuke baan.
Maar goed: ik kreeg de baan dus niet. De dag dat ik het hoorde zou ik nog een maand moeten voor de bevalling. Het was vlak voor de feestdagen. En toen, een paar dagen later, kreeg ik plotseling weeën. 24 uur later, op 24 december om 16.31 werd Morris geboren, een maand te vroeg en hij moest hard werken om die maand te compenseren. We bleven een week in het ziekenhuis en ook daarna had hij me erg nodig. In één klap was ik alle zorgen over werk kwijt. En dat was eigenlijk heerlijk.
De kraamperiode brak aan, ik knuffelde wat af. Er lag een heel leven voor me zonder dat ik een idee had wat ik ging doen. De tijdschriften- en krantenbranche lag helemaal op z’n gat, er werden alleen nog maar mensen ontslagen, een baan zoeken was kansloos. Ik slenterde van wieg naar schoolplein naar supermarkt, dat was mijn actieradius. Die periode is de eerste keer in mijn leven dat ik overwoog om er gewoon maar eens een tijdje mee te stoppen, met werken. Ik merkte dat iedereen er wel bij vaarde. Mijn oudste zoon genoot enorm van thuis lunchen, de baby wilde nergens anders zijn dan op mijn huid en Thomas kwam elke dag thuis in een huis dat naar eten geurde.
Iedereen gelukkig, denk ik als ik erop terugkijk. Maar toch begon het te knagen. Allereerst de financiële zorgen: natuurlijk kon mijn inkomen niet zomaar wegvallen. Daar moesten we iets op verzinnen. Nu ging het nog wel, maar als ik dacht aan later dan wist wel dat we maatregelen moesten nemen. Verre reizen maken met je pubers, studerende kinderen, ons inkomen later als ze het huis uit zijn, maar ook: pensioen. Stoppen met werken kan een groot gat slaan in je pensioen. Maar dat was niet het enige dat aan me knaagde. Ik was altijd ambitieus geweest en was dat natuurlijk nog steeds. Ook al was iedereen gelukkig met mij thuis, ik wist dat ik weer door moest, werken, iets nieuws gaan doen. En ja hoor: na 3 maanden was ik weer aan het werk.
Als ik heel eerlijk ben, vind ik dat jammer. Ik wou dat ik er toen op had vertrouwd dat het wel goed zou komen en dat het me was gelukt om het een jaartje uit te stellen. Dat ontslag was een blessing in disguise: een unieke kans om volop bij de kinderen aanwezig te zijn. Dat jaar hadden we financieel wel overleefd. En na dat jaar konden we gewoon weer werken aan al dat geld dat we later nodig zouden hebben. Maar toen had ik het moment moeten pakken.
Dus voor iedereen die nu met een baby thuis zit en dezelfde twijfels heeft: blijf nog even waar je bent. Werken en bouwen aan je toekomst kan straks ook nog. Maar als het even kan, financieel: blijf dan nog heel even thuis. Voor je het weet, zijn ze de deur uit.
Lees ook: 11 struggles die elke thuisblijfmoeder herkent
