De grappigste dingen die ik tijdens mijn bevalling heb gezegd

Bevallen is geen grap, maar op dat moment ontsnappen er soms zinnen die hilarisch zijn – als je ze later terughoort. Hier een lijst van de meest lachwekkende uitspraken die tijdens de bevalling uit mijn mond kwamen.

Bevalling: bloedserieus, pijnlijk en ronduit overweldigend. Toch toveren de stress, vermoeidheid en pijnlijke weeën soms onbedoeld de meest bizarre en grappige dingen naar boven. Waar je later met tranen van het lachen op terugkijkt (in plaats van alleen de tranen die er tijdens de bevalling vloeiden). Hier een lijst van uitspraken die ik écht heb gedaan, en die bewijzen dat bevallen soms gekker is dan de beste komedie.

1. “Hebben ze geen express-optie?”

Op een bepaald moment leek het hele gebeuren eindeloos te duren, en vroeg ik me hardop af of “ze” geen express-bevalling konden aanbieden, à la snelle koeriersdienst. Waar blijft die handige knop om het proces even in de turbostand te zetten? (Spoiler: die knop was er niet.)

2. “Kunnen we even pauze nemen?”

Ik ben het type dat graag pauzes plant in zware taken, dus ergens rond wee nummer zoveel vroeg ik doodserieus of we “even een pauze konden inlassen.” Alsof het hele gebeuren even op pauze kon, zodat ik snel een snackje kon nemen en mijn adem kon herpakken. Het verplegend personeel moest toch even glimlachen.

3. “Doe die lamp uit, ik lijk wel in een horrorfilm”

Met die felle lampen voelde ik me een beetje als het hoofdpersonage in een spannende ziekenhuisserie, maar dan met een béétje veel bloed en gedoe. Het licht was zo fel dat ik mezelf bijna ergens in een horrorfilm waande. Helemaal logisch dat ik vroeg of het wat ‘knusser’ kon, toch? (Helaas is zacht kaarslicht bij een bevalling niet heel praktisch.)

4. “Kunnen we dit morgen afmaken?”

Na uren aan strijd en pijn – en het vooruitzicht op nog meer van hetzelfde – dacht ik serieus dat het misschien beter zou zijn om het allemaal even uit te stellen. Met het idee: “Even slapen, en dan morgen weer fris verder!” Logisch toch? Mijn partner lachte, de verloskundige niet.

5. “Als dit kindje een tiener is, krijgt-ie dit dubbel terug”

Ergens, tussen de weeën door, dacht ik alvast aan de verre toekomst. Ik zag mezelf al vertellen hoe mijn toekomstige puber later alles ‘terug’ zou krijgen voor de pijn die hij of zij me nu bezorgde. Het leek me toen een geniaal plan. We zijn er nog niet, maar mijn dreigement blijft staan.

6. “Volgende keer een hond”

Op het dieptepunt verklaarde ik stellig dat ik de volgende keer geen baby meer wilde, maar een hond. Eentje die niet negen maanden in je buik zit en geen hele bevalling vereist. Helaas: de verloskundige verzekerde me dat ik toch echt met een baby eindigde.

7. “Wie heeft dit ooit een wonder genoemd?”

Tussen alle hormonen en weeën door leek de term “wonder” me volledig misplaatst. Ik zag weinig wonderlijks in een ervaring die voelde als een marathon gecombineerd met de zwaarste training van mijn leven. Het personeel glimlachte en wist: nog even, en ik zou weer verliefd zijn op dat kleine wondertje. (Ze hadden gelijk.)

Lees ook: De gekste tips die ik kreeg tijdens mijn bevalling