Baren en knippen – je laten steriliseren tijdens je keizersnede?

Basta, over en sluiten. Je gezin is compleet! Tijd om na te denken over anticonceptie. Waarom kijken vrouwen op zo’n moment altijd naar hun man? Wij hebben de kinderen gedragen en gebaard dus genoeg gedaan? Kom op dames, dit regelen wij toch ook wel even?

Toen ik zo’n 24 weken zwanger was van de derde, had ik mijn eerste afspraak bij de gynaecoloog. We bespraken daar vooral de manier van bevallen. Eerder onderging ik twee keizersneden dus ik werd keurig geïnformeerd over de pro’s & cons van een natuurlijke bevalling versus een keizersnede. ‘En laten we het tot slot nog hebben over de optie tot steriliseren’, zei mijn gynaecoloog. ‘Je bent 33 jaar, je hebt straks 3 kinderen, dus hoe gek wil je het nog maken? En bovendien lig je toch open dus het is zo gepiept en het kost je slechts een paar honderd euro extra.’ Deze directe manier van communiceren overviel mij nogal. Gelukkig kreeg ik wat bedenktijd. ‘Wanneer je het in ieder geval voor de start van je bevalling doorgeeft, is het vroeg genoeg.’ Aldus mijn gynaecoloog.

‘Hij knipte de navelstreng door, ik zijn zaadleiders.’

Thuis vertelde ik mijn man over het voorstel van de betreffende arts. Wij waren het erover eens dat een derde kindje een enorm cadeau zou zijn, maar ook zeker een laatste cadeau. Iets met maar twee handen, de achterbank van een auto en de liefde voor slaap. En daarnaast vind ik dat je in je handjes mag knijpen wanneer je drie gezonde kinderen op de wereld zet. Dat er iets aan geboortebeperking moest gebeuren, was dus wel duidelijk. We hadden het al eerder gehad over sterilisatie. Manlief greep dan altijd direct naar zijn geval. Alsof hij nu al kon voelen wat voor een leed hij straks te verduren had. Maar ergens dacht ik ook, nu mag jij een keer. Gelukkig had ik nog even de tijd dus ik ging te rade in mijn omgeving.

Een vriendin van mij werkt als arts in het ziekenhuis. Voor haar was wel duidelijk wie nu aan de beurt was. ‘Hij knipte de navelstreng door, ik zijn zaadleiders.’ Ze genoot van de ingreep en vond het bijna jammer dat hij binnen no time weer up and running was. ‘Ik gunde hem heus geen enorme infectie hoor. Maar een beetje meer pijn, een gekneusde teelbal of zo, was toch op zijn plaats geweest.’

‘7 jaar aan de pil, 3 zwangerschappen en een spiraaltje: nu is het zijn beurt’

Een vriend van mij was na de derde zwangerschap van zijn vrouw aan de beurt. Toen de baby ruim zes maanden oud was, meldde hij zich in het ziekenhuis. Toen ik hem succes wenste voor de ingreep stuurde hij mij het volgende bericht: U kleedt zich uit en gaat op de behandeltafel liggen. Vervolgens wordt u verdoofd met een injectie in de huid en/of in het lieskanaal. De uroloog maakt links en rechts in uw balzak – vlak onder de penis – een sneetje van ongeveer één centimeter. Hierdoor haalt hij de zaadleiders naar buiten, snijdt deze door, bindt deze af en brengt ze vervolgens weer terug in de balzak. De kleine wondjes worden soms gehecht met één of twee hechtingen, die vanzelf oplossen. ‘Ik heb er zin in’, was zijn reactie. Zijn vrouw die eerder dit jaar een derde keizersnede onderging, zag een sterilisatie echt niet zitten. ‘7 jaar aan de pil, 3 zwangerschappen en een spiraaltje is mijn input. Het is nu echt zijn beurt, hoe makkelijk het ook zou zijn voor mij.’

Een vriendin van mij ging na drie bevallingen zonder mokken weer aan de pil. Haar man dwingen tot een sterilisatie vond ze inhumaan. ‘Wat als ik onder een tram loop en hij met een jonger grietje nog aan een tweede leg wil beginnen?’ Ruimdenkend vond ik haar wel.

Een go voor een keizersnede en een sterilisatie

Ooit leerde ik dat wanneer we spreken over echte liefde, je niet alles op een weegschaal moet leggen. Het gaat om geven. Zonder daar iets voor terug te verwachten. Dus het argument ‘nu is het zijn beurt’, viel voor mij af. Maar strak van de hormonen vond ik deze beslissing wel beladen. Stel je eens voor, je krijgt na een keizersnede een kindje op je borst gelegd en op datzelfde moment word je onvruchtbaar gemaakt. Ik vond dat een nare gedachte. En worst case scenario, wat als de baby, of een van je andere kinderen zou komen te overlijden? Dan zou je dus nooit meer…

Het resultaat van een sterilisatie is nogal blijvend van aard. Je eileiders worden voorgoed afgesloten. Een hersteloperatie is mogelijk, maar de kans op permanente onvruchtbaarheid blijft aanwezig. De grootste spijthebbers blijken daarnaast vrouwen onder de 30 jaar te zijn én vrouwen die een sterilisatie direct na een bevalling laten uitvoeren. Die eierstokken beginnen vaak toch nog te rammelen bij 30-plussers en een “dit-nooit-meer” overweging na een horrorbevalling lijkt vaak ook geen goed idee.

Inmiddels heb ik drie kerngezonde kinderen en ben ik tijdens de laatste keizersnede gesteriliseerd. In het normale leven – zonder zwangerschapshormonen – ben ik nogal nuchter. Een sterilisatie zou de niet-zwangere ik dus zeker hebben gedaan. En naarmate de tijd zich vorderde vond de zwangere ik dit ook wel een buitenkansje. Tegen het einde van mijn zwangerschap gaf ik de gynaecoloog een go voor een keizersnede en een sterilisatie, mits de baby een goede start maakt. “En zolang de baby niet op de melkboer lijkt,” voegde mijn man er nog aan toe.

Lees ook: Jong en geen kinderwens (meer) – maar steriliseren mag niet