7 aanwijzingen dat je geen ‘daredevil’ meer bent (maar een échte moeder!)

Je had het zo mooi bedacht, voordat je zwanger raakte. Jij zou je leven echt niet laten veranderen door de komst van een baby.  Jij zou jij blijven, backpacken door Thailand met de baby in een draagzak en niet hele dagen praten over krampjes en aanverwanten. Hahaha. Inmiddels ben je vele illusies armer. En heel eerlijk: echt erg is dat niet!

Toen ik vijf maanden zwanger was, kregen mijn vriend Roy en ik het ineens op onze heupen. Die auto waarin we reden, dat krot van vijftien jaar oud, dat kon natuurlijk Echt Niet Meer. Straks hadden we de verantwoordelijkheid over een kind. Een levend wezentje dat totaal van ons afhankelijk zou zijn. Dan konden we toch niet langer in een auto rijden die zo ongeveer tegen afgekeurd zijn aan zat? Roy dook er eens flink in en twee dagen later had hij een excell-sheet vol met geschikte auto’s voor ons gezin-in-wording gefabriceerd. De verschillende kofferbakken (want kinderwagen), drie deuren of vijf deuren, prijs-kwaliteit-verhouding; alles werd tegen elkaar afgewogen. De avond dat we er voor gingen zitten om een knoop door te hakken (het werd een SEAT), kregen we ineens enorm de slappe lach: moest je ons nou zien! Nog geen kind te bekennen en nu al zo zorgvuldig bezig.

Toen Mats een paar maanden later werd geboren bleek die auto slechts het begin te zijn van onze veranderde houding ten op zichte van het leven. Hieruit blijkt dat onze studententijd ECHT achter ons ligt…

1. We kijken zelden meer tegelijkertijd te diep in het glaasje
   Je weet nooit wat er gebeurt, straks moet je onverhoopt naar het ziekenhuis, dan wil je niet dat je allebei aangeschoten bent!
2. We doen weekboodschappen (ja, dat kunnen wij ook bijna niet geloven!)
   ‘Vroeger’ deden we elke dag boodschappen en appten we elkaar rond zessen: “Ga jij even langs de appie?” Nu weten we precies wat we welke dag gaan eten. Soms heb ik zelfs al bakjes eten in de koelkast staan, zodat we niet te laat aan tafel gaan.
3. We hebben alles wat we kunnen verzekeren verzekerd
   Van WA tot overlijdensverzekering tot de allerduurste autoverzekering
4. Als er iets stuk gaat aan de auto, willen we die per sé laten fixen door de SEAT-dealer
   en niet, zoals vroeger, de autoreparatie door ons handige buurjongetje laten maken zoals de auto uitdeuken of krassen verwijderen van de auto. De vakmensen van iedere SEAT vestiging worden namelijk door dezelfde mensen getraind die de SEAT ook hebben ontwikkeld. Periodiek onderhoud kunnen zij dan ook perfect voor je uitvoeren en mocht er onverwachts iets aan je SEAT kapotgaan, dan kunnen zij dit met originele onderdelen vakkundig voor je repareren. Je kunt hier zelfs al de onderhoudsprijzen bekijken door je kenteken in te voeren. Handig!
5. We plannen meer vooruit dan ooit
   ‘Vroeger’ werden we op zaterdagochtend wakker en bedachten we op dat moment wat we zouden gaan doen. De hele dag in bed blijven en Netflix kijken? Of lekker gaan brunchen in het tentje op de hoek? Tegenwoordig staan de koffie-dates met andere moeders van baby’s al weken van tevoren in de agenda.
6. We vloeken niet meer (nou ja, minder…)
   Ik heb nogal de neiging om KUT als stopwoordje te gebruiken, maar sinds ik laatst op straat een meisje van drie ‘fokking fokking fokking’ hoorde roepen, dacht ik: ‘Och, ze kopiëren echt alles’ en slik ik alle vloekwoorden in. Roy ook, al gaat het hem iets minder goed af dan mij.
7. We blijven nooit meer te lang hangen op een feestje
   Dat vind ik ergens wel jammer hoor. Ik had er een handje van om op elk feestje het licht uit te doen, maar dat is wel echt voorbij. Je gaat naar een feestje, dat plan je nauwkeurig in met de oppas, vervolgens drink je een paar glaasjes, zorg je dat je niet laveloos thuiskomt en ook zeker niet dat het vijf uur wordt, want om zeven uur begint er alweer een mini-mens te brullen of te roepen.
8. Bungeejumpen? Parachutespringen? We denken er nog even over na
   Ik heb zelf nogal de neiging tot het opzoeken van extremen. Bungeejumpen, parachutespringen, ik heb het allemaal gedaan. Maarja, als nu het touwtje knapt of de parachute niet open gaat, dan moet Mats opgroeien zonder moeder.