6 gekke dingen die je doet voor je gaat bevallen

Toen Femke met zwangerschapsverlof was, moesten er ineens dingen gebeuren die daarvoor nooit van belang waren. De dekbedovertrekken moesten gestreken, de plinten opnieuw geverfd en en er moesten nieuwe pannen komen. Man, wat leggen aanstaande moeders zichzelf toch veel op. Dit waren Femke’s gekke dingen! Herkenbaar?

Lees ook: Als je DIT tegen een zwangere vrouw zegt, maak je haar gelukkig

1.       Moodboard babykamer
Ik werkte destijds bij een magazine waarbij er voor elk nummer een moodboard gemaakt werd. Een moodboard is een verzameling knipsels en plaksels die de sferen en kleuren van een ruimte bepalen. Mijn moeder vond mijn moodboard zwaar irritant, want elke keer als zij met een schattig behangetje aan kwam zetten, zei ik: “Maham, neeeee, dat past toch niet in mijn moodboard.”

2.       Nieuwe pannen-behoefte
Ik vond dat de baby niet kon eten vanuit de oude meuk waarmee Reinier en ik al jaren kookten. Dus ik moest en zou een nieuwe pannenset. Oh en een bestek-cassette.
(Dat de baby voorlopig genoeg had aan mijn borsten, vond ik een belachelijk argument van mijn man en ik besloot daarop een dag niet tegen hem te praten.)

3.       Bezeten van strijken
In mijn leven heb ik nooit zoveel gestreken als voor de geboorte van Max. Hele dagen was ik ermee bezig. Ik streek de dekbedovertrekken en de theedoeken, omdat ik me niet wilde schamen tegenover de kraamverzorgster wanneer zij mijn bed zou gaan verschonen. Ook waste en streek ik de kleertjes die ik al had gekregen van collega’s en vriendinnen. Vervolgens hing ik die allemaal (op kleur) op kleine hangertjes in de sloophouten kast, die ik speciaal voor de babykamer had laten maken. Wanneer Reinier die kast open had gedaan tijdens mijn afwezigheid kon ik aan een verschoven hangertje zien dat HIJ in de kast geweest was. En dat vond ik dan lastig. Omdat hij mijn orde verstoord had.

4.       Oudekleertjes-no-go
Ook voor de kleertjes die de baby zou gaan dragen had ik een moodboard bedacht. Dus iedereen die aan kwam zetten met groene shirtjes waarop een afbeelding van Bob de Bouwer gedrukt stond, bedankte ik vriendelijk, maar zo’n shirt bereikte mijn zorgvuldig ingerichte sloophouten kast niet. Dat ging linea recta in de zak voor Roemenië.

5.       Leverworst-verslaving
Ik had weinig craves tijdens mijn zwangerschap, maar ik kón niet zonder levenworst. In één avond at ik zó een hele worst van Stegeman op. Totdat ik in één of andere baby-app las dat er dingen in leverworst zitten die niet goed zijn voor het ongeboren kind: de halve Stegeman-worst die nog in de koelkast lag ging direct de vuilnisbak in. Een uur later heb ik ‘em er weer uitgehaald en toch nog één stukje eraf gesneden en opgegeten.

6.       Klisma-obsessie
Omdat ik zo bang was dat er ontlasting mee zou komen tijdens de bevalling ontwikkelde ik tijdens mijn zwangerschap een obsessie voor klisma’s. Geregeld zei ik tegen Reinier: ‘schat we moeten echt klisma’s in huis hebben dan kan ik er eentje gebruiken net voordat ik ga bevallen.’ Natuurlijk waren er geen klisma’s in huis op het moment dat ik midden in een weeeënstorm belandde, maar ik herinner me nog wel dat ik gegild heb: “REINIERRRR, NU.NAAR.DE.APOTHEEK….KLISMAAAA!”