12 dingen die niemand je vertelt over bevallen

Dat je heus geen trauma hóeft op te lopen en je totaal onbegrepen gaat voelen – deze dingen vertelt nou niemand je over bevallen, daarom doen wij het even.

Lees ook: Wat je écht nodig hebt als je in het ziekenhuis gaat bevallen (en waarover niemand je vertelt)

1. Je hoeft het niet de mooiste ervaring van je leven te vinden…

En dan verzucht je nicht – moeder van iets te veel kinderen van wie de jongste al op de middelbare school zit – dat ze al haar zes bevalling de allermooiste ervaringen van haar leven vond. Jij zit ernaast met 21 hechtingen, aambeien en het gevoel dat er zes vrachtwagens door je heen zijn gedenderd en knikt een beetje verloren, je ondertussen afvragend of je dan misschien toch iets fout hebt gedaan. Pas later zul je beseffen dat er een subtiel doch essentieel verschil bestaat tussen je bevalling en de geboorte van je kind, waarbij dat laatste in z’n algemeenheid ongetwijfeld een van de mooiste dingen uit je leven is, de fysieke ervaring even daargelaten.

2. …maar een trauma is ook niet standaard.

Maar, on the other hand, mensen die al meelevend beginnen te kijken en bij voorbaat troostend in je arm knijpen als je net twaalf weken zwanger bent, onderwijl iets mompelend als ‘nou, succes dan maar’, weten het dan ook wel weer een beetje te overdrijven. Het beschrijven en overdrijven van horrorbevallingen in aanwezigheid van een zwangere lijkt dan een oprukkende nationale hobby te zijn, relax, je hóéft geen trauma aan je bevalling over te houden. Echt.

3. Je gaat je ook vervelen

Weeën zijn, naast een heleboel andere dingen, vooral ook een tijdrovend proces. Vooral in het begin. En dan ga je je afvragen of het raar is om te appen, facebooken of netflixen terwijl je eigenlijk aan het bevallen bent, maar ja, het duurt allemaal wel lang, ook tussen de weeën door. Tot een antwoord kom je uiteindelijk niet echt, omdat je wel altijd weer wordt afgeleid door de volgende wee.

4. Je doet het HOE DAN OOK zelf

Ze bestaan dus echt, verlos- dan wel verpleegkundigen of een gynaecoloog die, als je net ligt uit te hijgen van een spoedkeizersnee dan wel vacuümpomp doodleuk vraagt of je het jammer vindt dat je HET NIET ZELF HEBT GEDAAN. Eh… sorry?! Heb jij als enige het moment gemist dat jij gewoon afhaakte en de vragensteller in kwestie je ellende overnam? Nee? Mooi, zullen we dan vaststellen dat je het voor ongeveer 130 procent gewoon allemaal zelf hebt gedaan?

5. Het is nobody’s business

Apart gegeven: mensen die een mening hebben over andermans bevalling. Die bijvoorbeeld vinden dat iemand anders dan zijzelf thuis zou moeten bevallen, of met of zonder pijnstilling of zoiets. Meningen die echt heel vreemd zijn en vooral genegeerd moet worden.

6. Het is niet raar als het je allemaal niks meer uitmaakt…

Welja, zestien witte jassen en drie snuffelstagiairs aan het voeteneinde van je bed – waarom niet? Al komt de halve postkamer ook nog even kijken, het zal jou allemaal worst wezen als íémand gewoon nu even je baby eruit kan halen. Persen, poepen, gillen, schelden – als je nog enig besef van decorum had zou je je op z’n minst een beetje generen, maar dat heb je niet want je hebt andere zaken aan je hoofd en echt, dat is oké.

7. …maar ook niet als het je wel kan schelen

‘En tijdens je bevalling kan het je echt níets meer boeien, ook niet als de dokter heel knap is en je recht in z’n gezicht piest hahaha.’ Iets van die strekking vertrouwde je beste vriendin – type ‘geen blad voor de mond’ – je toe toen je vroeg of je nog dingen moest weten op het gebied van bevallingen. Maar ja, nu het eenmaal zover is en je inderdaad te maken hebt met een veel te knappe dokter die net fris en fruitig aan z’n dienst is begonnen terwijl jij al een tijdje weeën ligt weg te zweten, houd je je toch maar even met de grootst mogelijke moeite in tot hij weg is voordat je overgeeft in de prullenbak. Is ook normaal, echt, we zijn niet allemaal hetzelfde, hè.

8. Dat de combinatie weeën en autorijden niet heel gelukkig is

‘Check van tevoren even goed de route, dan hoef je niet onnodig lang in de auto’, drukte de verloskundige je nog op het hart, toen je voor de zestiende keer dubbelcheckte of je wel echt in het ziekenhuis kon bevallen, want zo’n thuisbevalling, mwah, dat zag je niet echt zitten. Dat mocht zeker, verzekerde ze je opnieuw, maar zonder medische toestanden zou je wel pas tijdens het hele feest – met weeën en alles – naar het plaatselijke hospitaal mogen verplaatsen. Klonk goed, vond je, maar om een of andere reden had je nog niet echt lekker nagedacht over de combinatie weeën en autorijden, zodat je op het moment suprême pas tot de conclusie komt dat dat echt geen feest is.

9. Een geboorteplan is geen handleiding

‘En dan wil ik graag die en die muziek, en geen arts-assistenten aan mijn bed maar alleen echte dokters, en pijnstilling bij de eerste wee, en geen vacuümpomp, nee echt niet, en zelf de baby aanpakken, en…’ Het kostte je een week, maar toen had je ook een vuistdik geboorteplan waarin je niks aan het toeval overliet, want dan zou het allemaal flink in de soep lopen. Je wist toch zeker zelf wel hoe je wilde dat je bevalling zou gaan? Eenmaal bezig blijkt echter dat een geboorteplan zeker een mooi uitgangspunt is, maar dat bevallen en de kunst van het loslaten twee dingen zijn die heel erg bij elkaar horen.

10. Je gaat denken dat niemand je begrijpt

‘Kom maar even op je rug liggen’, zegt de verloskundige zacht doch streng terwijl jij net van plan was om van pure ellende in de gordijnen te kruipen. Je rúg? Is het mens gek geworden?! En hoezo toucheren, alsof je niet al genoeg pijn hebt zonder al die toestanden aan je lijf. Heeft die vrouw weleens eerder een bevalling begeleid? En vooral ook: meegemaakt? En o ja, kan die man van je misschien lekker opzouten met dat %@(^@*-washandje want dat is echt het laatste waarop je zit te wachten. Waarom, o waarom, lijkt niemand te begrijpen wat je doormaakt?

11. De nageboorte is heel goor

Oké, vol van vreugde en liefde en hormonen zie je waarschijnlijk ook echt wel de schoonheid in van het wonder dat geboorte heet, maar echt, hoe goor is dat díng dat de verloskundige nu een soort van triomfantelijk omhoog houdt? Je knikt braaf als ze laat zien waar je baby de afgelopen negen maanden heeft gehuisd, maar smeekt ondertussen in stilte of ze die placenta heel snel in de prullenbak wil kieperen want je wordt er een beetje onpasselijk van.

12. Dat het echt bizar is

Dan ga je bevallen, wat ff doorbijten is, en heb je een baby en dat is heel mooi, en fijn, en cool. Zo ongeveer stel je je het je voor als het hele bevallings-feest zich aandient. En dat is ook zo, maar naast mooi, fijn en cool is het ook echt volstrekt en volkomen bizar dat je het ene moment nog volop in de bevalling zit en er het volgende moment ineens een baby begint te huilen die helemaal af en klein en nat en warm op je buik wordt gelegd en dan ineens van jou is. Echt volkomen bizar.