10 Rare zwangerschapskwaaltjes die je niet zag aankomen

09.10.2019 05:00


Iedereen weet dat zwangere vrouwen vaak last krijgen van misselijkheid, dat ze iedere vijf minuten moeten plassen en dat ze soms heel vreemde dingen willen eten. Maar er zijn ook een aantal zwangerschapskwaaltjes die minder bekend zijn. En die kunnen je soms danig verrassen.

Lees ook: 11 Dingen die je gewoon niet moet doen als je zwanger bent.

* Pikante dromen. Het schijnt dat seksdromen sowieso heel normaal zijn en dat iedereen ze regelmatig heeft. Ik heb ze echter alleen als ik zwanger ben. Blijkbaar gaan mijn hormonen dan met me op de loop. Helemáál raar: de mannen die de hoofdrol spelen in dergelijke dromen vind ik in het echt eigenlijk niet eens aantrekkelijk. Zo had ik ooit eens een nogal stomende droom over acteur Jensen Ackles uit Supernatural, terwijl deze kerel me in wakkere staat echt helemaal niks doet. Bij het ontwaken was ik dan ook danig in de war.

* Clownsvoeten. Ik heb twee planken vol met geweldig mooie schoenen die ik sinds mijn zwangerschappen niet meer aan kan. Niet omdat het onhandig is om op stiletto’s achter een kinderwagen te lopen (al is dat wel een dingetje), maar gewoon omdat ik ze niet meer pas. Met mijn buik groeiden namelijk ook mijn voeten en dus krijg ik ze met de beste wil van de wereld niet meer in al dat mooie schoeisel gepropt. Doodzonde, maar om nou moedwillig de blaren op mijn voeten te lopen vind ik ook wat ver gaan. Ik kan het alleen niet over mijn hart verkrijgen om ze weg te doen. Bovendien kan ik dan eigenlijk net zo goed twee maandsalarissen in de fik steken en dat is gewoon te pijnlijk.

* Loopneus. Alsof ik drie keer negen maanden lang verkouden was, zo voelde het. Wat best vreemd was, aangezien het grootste deel van mijn zwangerschappen zich in de warmere seizoenen voltrok en het met de virussen dus wel meeviel. Een rondje Googlen leerde me dat al dat snotteren het resultaat is van de toename van oestrogeen in je lichaam als je zwanger bent. Daardoor gaan de slijmvliezen in je neus opzetten en produceer je meer snot. Alsof een zwangerschap niet al genoeg lekpraktijken met zich meebrengt…

* Hongerrr. Inmiddels weten we dat het hele eten voor twee verhaal onzin is en dat vond ik bijzonder jammer, want als het aan mij lag had ik wel voor een heel weeshuis aan eten kunnen verstouwen tijdens mijn zwangerschappen. De hele dag dat knagende gevoel, gek werd ik er soms van. Het was alsof er een soort oerdrift in me naar boven kwam, bij alles wat ik zag was mijn eerste gedachte: ‘Kan ik dat eten?’. Als je me mijn gang had laten gaan, weet ik zeker dat ik een heel voetbalelftal van puberende jongens er met gemak uit had kunnen eten.

* Plotselinge walging. Dat zwangere vrouwen vaak misselijk zijn, is algemeen bekend. Maar waar ik niet op bedacht was, was de zogenaamde instant-kotsneiging die ik soms opeens kon hebben. Dat ik bijvoorbeeld in de supermarkt was en een vrouw aan haar man hoorde vragen of ze die avond slavinken zouden eten en het braaksel gewoon à la minute in mijn keel omhoog kwam bij het horen van het woord ‘slavinken’. En de volgende dag kon het gerust ‘aardappelpuree’, of ‘vruchtenhagel’ zijn. Terwijl ik dan weer een moord zou doen voor slavinken.

* Schoonmaakwoede. Niet het soort waar veel vrouwen vlak voor de bevalling last van krijgen. Tenslotte is het als je koud zes weken op weg bent wel een beetje vroeg om te gaan nestelen. Maar het moest negen maanden lang schoon. En niet gewoon schoon, maar SCHOON. Ik moest de Biotexdamp al ruiken als ik de straat in kwam, zeg maar. Vooral een lastige kwaal voor mijn man overigens, want ik vond ook dat het zijn taak was om te poetsen, aangezien al die chemische troep voor mij vast en zeker gevaarlijk zou zijn.

* Linea Nigra. Heel veel zwangere vrouwen krijgen ‘m, die rare pigmentstreep van hun navel tot hun vagina. Hij wordt veroorzaakt door een bepaald hormoon in de placenta en is weinig meer dan een resultaat van de hormonenstorm die je er door je lichaam raast als er een kind in je groeit. Ik was er die eerste keer alleen niet op bedacht dat ik opeens als een soort halve zebra door het leven moest en bovendien was ik bang dat ‘ie nooit meer weg zou gaan. Dat gebeurde overigens wel, maar alledrie de keren duurde het wel maanden voor hij echt helemaal verdwenen was.

* Wild vlees. Klinkt vies? Tja, is het ook wel een beetje. Ik kreeg opeens op sommige plekken rare kleine ‘vleesflapjes’ (een beter woord kan ik er niet voor bedenken). Eerst dacht ik dat het wratten waren, maar dat bleek gelukkig niet het geval, het is gewoon, nou ja, extra vlees. Gevaarlijk is het niet en in principe hoef je het ook niet te behandelen, maar het kan wel irritant en ontsierend zijn. Vooral als het op plekken zit waar je bij voorkeur echt geen wrattige indruk wilt maken, zullen we maar zeggen.

* Rammelende gewrichten. Oftewel: bekkeninstabiliteit. Verraste mij bij mijn tweede zwangerschap zomaar uit het niets. Opeens was ik een soort ratelende, klikkende, invalide, die niet eens meer normaal de trap op kon. De oorzaak is (wederom) hormonaal. Om tijdens de bevalling je kind soepel door je bekken te laten komen moet dat bekken een beetje verweken. Echter, omdat die hormonen invloed hebben op je hele lichaam, wordt álles dus week en flubberig. Sommige vrouwen verweken zo erg dat hun gewrichten spontaan bij de minste of geringste beweging uit de kom schieten. Het is bijna een circusact.

* Spataderen. De benen van je 85-jarige oma zijn er niks bij. En als je echt pech hebt spat de boel ook spontaan in andere regionen, zoals bijvoorbeeld op je kont, of gewoon recht in je gezicht. Zó charmant, zo’n zwangerschap.

Lees ook: 9x Waarom ik me als zwangere vrouw soms een oncharmante, boerende, zwetende, lompe vent voel.