10 Dingen die ik dacht toen mijn vliezen braken en ik op de eerste wee wachtte
In films lijkt het alsof spontaan een complete vijver tussen je benen uiteenspat, maar in werkelijkheid valt het allemaal wel mee met de hoeveel vruchtwater die je verliest als je vliezen breken. Ik zou het willen omschrijven als een ‘golfje’. Deze tien gedachten passeerden de revue in de vele uren die ik verwachtingsvol wachtte op de eerste weeën.
LEES OOK: 12x Welkom bij de Club van Pas Bevallen Moeders
- Weet je het zeker?
Ik lig in bed. Het is 6.30 uur en ik ben al wakker. Ik draai me om naar manlief en dan voel ik het. Warm water dat langs mijn benen loopt. ‘Wakker worden, wakker worden!’ schreeuw ik naar manlief, ‘mijn water is gebroken!’ Hij vraagt een paar keer of ik het wel zeker weet. Dus ik ren naar het toilet en kijk in mijn onderbroek. Ja, ik weet het zeker, het is water. - Paniek!
Het gaat gebeuren vandaag! Wat nu? Ik kijk hier al lang naar uit, maar nu het zover is heb ik geen idee meer wat ik moet doen. Wie moet ik ook alweer bellen? O ja, de verloskundige. Ik vervloek mezelf dat ik het nummer niet in mijn telefoon heb opgeslagen.
- Tien keer op een dag de kleur controleren
Mijn verloskundige heeft wel tien keer herhaald dat ik de kleur van het water heel goed in de gaten moet houden. Daardoor ben ik bang elk bruin vlekje te missen. Stel je voor… Dus elk uur voor de zekerheid toch maar weer even kijken of het water niet opeens bruin/groen/geel of een andere onverklaarbare kleur heeft.
- Waar blijven die weeën?
Kom op weeën, start nou! Jullie moeten écht vaart maken. Google zegt dat het hart van een rijpe ananas een goeie weeënopwekker is, maar ik heb geen ananas in huis. Google zegt ook dat veel traplopen helpt. Dus dat gaan we dan maar doen. Na een paar minuten ben ik het al kotsbeu en als ik voor de tiende keer hijgend bovenaan de trap sta besluit ik dat dit geen goed idee is. Ik moet per slot van rekening nog een grote fysieke prestatie gaan leveren in de vorm van een bevalling…
- Heb ik me geschoren?
Ik ga bevallen vandaag, dus het moet er op z’n minst toch een beetje goed uitzien overal.
- Wat moet ik eten?
Ik heb honger. Mag ik eigenlijk alles eten? Sh*t, niet gevraagd aan de verloskundige. Iets licht verteerbaars dan maar. Maar euh, tijdens een bevalling ga je poepen heb ik van horen zeggen. Toch? Hè bah. Ik hoef spontaan niets meer.
- Nog even boodschappen doen
Ja, dat lijkt me een goed plan. Wat afleiding zal me goed doen. Dan kan ik ook meteen die ananas halen. Ga ik dan te voet of met de auto? Wat frisse lucht zal me goed doen, dus te voet. Nee, toch maar niet. Stel dat ik val. Of stel dat ik tijdens het wandelen weeën krijg, dan moet ik zo snel mogelijk naar huis. Oh god, in de auto kan ik óók weeën krijgen. Ik blijf toch maar thuis.
- Wat doen we met de honden?
Ik geloof niet dat er een huisdierenopvang in het ziekenhuis is (gat in de markt!), wat doen we met de honden? Sjonge jonge jonge, als die weeën nou eens opschieten kan ik thuis bevallen en dan hoef ik me ook niet druk te maken om de honden. Pfff. Manlief zegt toe morgen iemand te regelen die een rondje maakt met de honden. Want nee, ook als ik het heel lief vraag, ze kunnen niet mee naar het ziekenhuis.
- O nee, nee, nee
NEE! NEE! De baby kan nog niet komen! De wieg is er nog niet! Die wordt morgen pas bezorgd! Als ik aan het bevallen ben! Mijn man probeert me gerust te stellen door te zeggen dat hij ervoor zorgt dat er morgen iemand thuis is om de wieg in ontvangst te nemen en in elkaar te zetten. Maar ik voel me nu al tekort schieten als moeder…
- Ik ben er wel klaar mee
Om 10 uur ’s avonds lig ik languit op de bank. Ik ben wel klaar met deze dag. Ik geef me over aan de gedachte dat mijn weeën niet op tijd zijn gestart om veilig thuis te mogen bevallen en dat het dus een ziekenhuisbevalling gaat worden. Vroeg naar bed lijkt me verstandig. Eerst nog even een lekkere warme douche. En dan, als ik uit de douche stap en een handdoek pak, voel ik het. Een zeurende pijn in mijn buik. En ik weet, het gaat een hele lange, pijnlijke nacht worden…
(Tekst: Daniëlle Feron-Roebroek)
LEES OOK: Waarom een bevalling in het echt nooit zo gaat als in de film.
Niets meer missen?
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
