Zo voed ik op: ‘De weekenden zijn voor ons, de weekdagen voor de au pair’

Elleke (43), is moeder van een dochter van 5 en een zoon van 4. Sinds hun oudste dochter 1 is hebben zij en haar man een au pair in huis. ‘De kinderen weten niet beter.’

Lees ook: Zo voed ik op: ‘Per kind wordt het makkelijker, bij de vijfde gaat opvoeden haast vanzelf’

‘Zonder de au pair waren wij allang gescheiden, zeggen mijn man en ik weleens grappend. Hoewel het eigenlijk geen grap is. We werken allebei hard, meer dan fulltime. De weekenden met de kinderen zijn voor ons, de weekdagen voor de au pair. Hoewel het weekend dan wel op vrijdag begint, want ik werk maandag tot en met donderdag. En vrijdag als de kinderen op school zijn, werk ik thuis, en ’s avonds, en oké, ook nog even als ze zitten te spelen. Mijn werk is belangrijk voor me en ik ben bereid veel tijd te investeren in mijn carrière. Een succesvol advocaat word je niet zomaar, dat vraagt veel van je. Maar het was mijn droom en die is uitgekomen. Waarom moet ik dat opgeven voor een gezin?

Sinds mijn dochter één was, hebben we een au pair. Elk jaar een andere, stuk voor stuk lieve meisjes. De kinderen weten niet beter en vinden het prima. We zoeken onze au pairs met zorg uit, zo’n meisje komt toch een jaar in je huis wonen. Tot nu toe zat er niet één tussen die minder leuk was. Gelukkig maar, want ze zorgen vier dagen in de week voor onze kinderen, van ’s ochtends vroeg tot bedtijd, want mijn man en ik zijn meestal pas ’s avonds thuis.

Lees ook: Zo voed ik op: ‘Mijn man vindt me een zeikerd, maar veiligheid gaat boven alles’

Achter mijn rug noemen mensen me een carrièrebitch, ik weet dat er ouders op het schoolplein zijn die vinden dat ik geen kinderen had moeten krijgen. Waarom? Omdat de au pair laatst bij een schooluitvoering was en mijn man en ik niet? Er zijn plekken in Nederland waar dat heel normaal is, hoor. Waar meer au pairs dan ouders zijn. Een carrière kost tijd en inzet en dan moet je soms keuzes maken. Maar blijkbaar word je als vrouw geacht om een schooluitvoering boven een belangrijke werkmeeting te verkiezen. Heel gek: ze zeggen nou nooit dat mijn man geen kinderen had moeten krijgen. Terwijl hij zelfs nog nooit op een ouderavond is geweest.

Al die meningen doen me niet zoveel. Ik weet dat ik zielsveel van mijn kinderen houd en dat ze niets tekortkomen. En in de weekenden ben ik er honderd procent voor ze. Dan geen mail of telefoon. Afgelopen zondag keek ik om me heen in de speeltuin. Er zaten ouders die ongetwijfeld meer tijd met hun kinderen doorbrengen dan ik. Betere ouders, als je de meningen mag geloven. Driekwart keek niet naar hun kind maar naar hun telefoon. Ha, dacht ik terwijl ik tevreden naast de glijbaan stond. Dat doe ik tenminste niet. En de au pair al helemaal niet.’

Lees ook: Zo voed ik op: ‘Aan straffen doe ik niet meer’