Wat is dat met die originele namen tegenwoordig? Jean-Gennathalia? SERIEUS?

Je krijgt na negen maanden ongemak eindelijk een kind. Dan snap ik best dat je niet wilt dat dat de vierde Emma in de straat wordt. Of de derde Sem in de klas. Maar hallo, zeg, je kunt ook te ver gaan. Serieus: Jean-Gennathalia?

Ik las laatst op een mama-blog een bericht van een moeder die er trots op was dat de naam van haar zoontje uniek was. Werkelijk niemand, 0 Nederlandse ouders, hadden voor dezelfde naam gekozen. Dat had ze online opgezocht. Ik denk dan: daar zal wel een reden voor zijn. Dat niemand anders ook dacht: dat is een leuke naam. Maar oke. Zij zag het als iets positiefs. Ik zal de (belachelijke) naam die zij haar kind gaf hier niet noemen, want ja, er is er maar één met die naam. Dan krijg ik moeders waarschijnlijk achter me aan. Maar neem van mij aan, het is je reinste kindermishandeling. Het was gewoon een dronken potje Scrabble, vermoed ik. Welke letters heb ik nog over? En die dan aan elkaar plakken. Voila. Een unieke naam is geboren. Ja, je moet tegenwoordig nog flink je best doen om bijzonder te zijn. Godswill was ooit bijzonder, nu ken ik er al twee die met die naam gezegend zijn. Ja, echt. Je tweede kind Zus noemen? Saai. Of misschien Vlinder? Kijkt niemand meer van op. Bijzonder zijn is tegenwoordig verrekte lastig.

Lees ook: 50.000 Jeroenen, hoe populair is jouw naam?

Kijk, ik snap best dat je niet de miljoenste Anna wilt voortbrengen. Mijn twee zoontjes heten Cooper en Bowie. Even opzoeken op de site van het SVB. In hun geboortejaar respectievelijk 7 en 13 keer gegeven. Ik koos dus ook niet voor een naam die in de top 10 stond. Het zijn bijzondere namen zonder dat onze kinderen hun hele leven vragend aangekeken zou worden. Voor ons lag de grens altijd bij: wordt hij hiermee gepest? Laat wel wezen; niemand zou gepest moeten worden met zijn naam. Maar de werkelijkheid is nu eenmaal geen Disneyland. Kinderen zijn keihard. Met een naam als Jean-Gennathalia vraag je er toch een beetje om? Ja, die naam is in 2014 echt aan een kind gegeven.

Waar komt de drang om zo afwijkend te zijn dan vandaan? Mijn theorie: die ouders hebben een minderwaardigheidscomplex. Die zijn als Paula of Bas ter wereld gekomen. Die zijn altijd Paula1, 2 of 3 in de klas geweest. Of zelfs Bas6 in de straat. Daarna vonden ze een gemiddeld knappe partner, een net zo gemiddelde baan en woonden ze in een dertien-in-een-dozijn-rijtjeshuis. En die gemiddeldheid, waar overigens niets mis mee is zolang je er zelf gelukkig mee bent, willen ze hun kinderen besparen. En dan krijg je dit, wanneer ze volwassen zijn. Dan noemen ze hun kind Jean-Gennathalia. Stel je voor. Jongen schiet meisje aan in de kroeg. “Kom jij hier vaker? Ik ben trouwens Jean-Gennathalia.” Serieus? Dat wordt dus echt niet neuken. Veel te bang dat ze iets oploopt, met zo’n naam. Die jongen vermijdt zijn leven lang alle situaties waarin hij zich voor moet stellen. Of hij laat zijn naam veranderen. In Bas, ofzo. Gewoon lekker één van velen.

Lees ook: Nieuwe trend: een powernaam voor je baby (Thor, Jupiter, Zeus).