Wanneer slaapt zo’n baby eigenlijk door?
Na bijna 10 maanden samen slapen met een dorstige en rondwoelende baby, zit Annemiekes vriend het niet meer zitten.
Eigenlijk dacht ik dat dat maar voor even was. Tot maximaal een half jaar. Maar mijn dochter van bijna 10 maanden slaapt nog steeds bij ons in bed. Haar co-sleeper is inmiddels weer een echt ledikantje geworden en dient nu als opslagplaats van kleding die net niet schoon genoeg is om weer in de kast te liggen, maar nog niet zo vuil dat het al in de wasmand hoort. Want Zoë, die slaapt nog steeds alleen aan de borst.
Samen slapen
We zijn inmiddels helemaal in tune. Ik hoor ‘uh’, draai me naar haar toe en babymond en tepel vinden elkaar als vanzelf. Breastsleeping to the max. Mijn baby vindt het heerlijk. Ik ben eindelijk niet meer bang dat ze in de dekens stikt of ik haar per ongeluk verpletter, dus geniet er ook wel van. Maar het slaapgebrek, dat wordt langzamerhand een echte killer. Want hoewel ik na het voeden vrij snel weer in slaap val, word je toch wakker van dat gesabbel. En hoewel ik minimaal één keer per nacht naar de wc moet (de blaas is ook niet meer wat-ie geweest is sinds de bevalling), zijn die twee tot drie keer extra wakker worden van een dorstig kind, nou net even twee tot drie keer teveel. Twee volwassenen en een baby passen misschien wel samen op een 1,40m breed matras, maar dan moeten ze wel alledrie op hun eigen deel blijven liggen en slapen. Zoë heeft dit nog niet door.
Rot op met je droombaby!
Schoonzus A. stuurt me boeken over droombaby’s en dutjes-schema’s. Ik weet dat ze het goed bedoelt, maar wil haar het liefste slaan. Rot op met je droombaby! Heel fijn om te horen dat een baby van 9,5 maanden al lang in staat is de hele nacht door te slapen. Vertel je dat ook even aan mijn dochter? Want ik weet het nou ondertussen wel, maar mijn baby nog niet. “Waarschijnlijk moet je haar eventjes laten huilen zodat ze leert zelf te slapen,” zegt A. Laten huilen? Ik kan het niet. ‘Ik heb geen zin’-huilen of ‘Ik ben boos’-huilen is geen probleem, daar krijg ik alleen hoofdpijn van. Maar ‘Ik wil mijn mama anders krijg ik een hechtingsstoornis’-huilen, waar het altijd op uitloopt als ik langer dan twee minuten weg ben, daar kan ik niet mee dealen. Weten dat mijn baby hartstikke ongelukkig is en dat ik alles weer goed kan maken door haar in m’n armen te nemen. Daar geef ik met liefde met zware tegenzin, een rothumeur en wallen waar je U tegen zegt mijn nachtrust voor op.
In haar eigen bed
K. heeft de slaaptrainingsboekjes ook gelezen en stelt voor Zoë in bed laten spelen totdat ze vanzelf in slaap valt. “WTF?! Dat is hartstikke gevaarlijk; ze kruipt zo over het randje en valt dan op de stenen vloer,” sputter ik tegen. “Jamaar schat, ik geloof dat ze bedoelen dat baby in haar eigen bed slaapt, niet in dat van ons…” Is-ie helemaal bezopen? Dan moet ik zeker drie keer per nacht onze hongerige dochter optillen en uit haar ledikantje halen om te voeden? No way, dan is ze helemaal klaarwakker en slaapt ze nooit meer. Of wachten totdat K. het gekrijs eindelijk hoort zodat hij het kan doen, maar dan zijn niet alleen de baby, de hond en ik, maar ook al onze buren wakker. Zei ik een half jaar geleden nog met mijn grote mond dat ik mijn baby naar de schuur zou verbannen als dit co-sleeping gedoe zo door zou gaan, nu protesteer ik al wanneer K. voorstelt Zoë voor een keertje in haar ledikantje te leggen.
Het is genoeg!
Dus gaan we verder als familie Zombie met een steeds actievere en nog steeds niet doorslapende baby. Waar ik ‘s ochtends twee bakken koffie nodig heb om ook maar overeind te kunnen komen, is Zoë direct na het ontwaken klaar voor een stevige turnsessie. En anders dan ik, die zo op onze baby gefixeerd is dat ik bij haar eerste beweging mijn ogen open, krijgt K. het niet mee. Dus wordt hij nogal ruw uit zijn slaap gewekt wanneer onze dochter om 6.15u ‘s morgens een pluk van zijn haar te pakken krijgt. Na een paar keer nog voor zonsopgang flink in zijn ballen getrapt te zijn door een spelende baby, heeft K. er genoeg van. “Of Zoë uit ons bed, of ik ga eruit!” zegt-ie vastbesloten, terwijl-ie nog net niet met z’n vuist op tafel slaat. Die keuze was makkelijk. Mijn vriend slaapt inmiddels alweer een week op de bank in de huiskamer… Gezellig is anders, maar ja, seks hadden we toch al niet meer. Het voordeel: voor één persoon plus rondwoelende baby is zo’n 1,40m matras precies groot genoeg.
Lees ook: 9 x slaapgebrek-momenten (Oh oh! Daar komen ongelukken van!)
