Waarom opvoeden in de jaren zeventig veel makkelijker was

Soms is Franke er een beetje jaloers op, de tijd waarin haar moeder haar en haar broers op de wereld zette. Want sommige dingen leken gewoon echt makkelijker, toen.

Ten eerste: er waren nog niet zoveel professionals die zich bezighielden met de zwangerschap, bevalling en nazorg. De huisarts. Dat was het wel zo’n beetje. Elke huisarts had zijn eigen theorieën omtrent de zwangerschap, en iedereen volgde simpelweg zijn wijze raad op. Die varieerde van: ‘Drink minstens een liter melk per dag’, en ‘Laat rauw vlees maar even staan’ tot ‘Rook maar lekker door, de stress die stoppen met zich meebrengt is vele malen schadelijker’. In het licht van onze huidige medische kennis niet verantwoord, maar het was in ieder geval een stuk overzichtelijker, die summiere informatie. Geen twijfels bij pesto, harde oude kaas, wel of niet sushi, of: mishandel ik mijn ongeboren kind door nu een half glaasje champagne naar binnen te tikken?

Ook was de economie wat stabieler en de rolverdeling daardoor heerlijk overzichtelijk. Mannen werkten, vrouwen een beetje of bleven thuis. Geld was er in veel gevallen genoeg. Wat toch een heerlijk rustig gevoel moet hebben gegeven, als je weet dat de hypotheek niet voor de helft leunt op jouw 32-urige deeltijdbaan waarin je de werkzaamheden van 40 uur moet zien te proppen. Sterker nog, mijn moeder was zelfs in de uitzonderlijk riante positie dat ze, toen ze mij kreeg, tijdelijk in Saoudi-Arabië woonde waar mijn vader bakken met geld verdiende. Mijn ouders hadden de beschikking over een houseboy, nanny en privéchauffeur. Ja hállo, zo kan ik het ook, hoor! Mijn moeder had niet alleen alle tijd voor mijn broer en mij, ze had zelfs tijd over om illegale drankfeestjes voor Arabieren en Amerikanen in de buurt te organiseren, waarbij de alcohol werd geserveerd in theekopjes. Ik zat dan gezellig bij iedereen op schoot en er was ooit eens iemand zo dól op mijn lichte ogen en blonde haren dat ik bij het feestje erna een gouden baby-armbandje cadeau kreeg. Geen grap.

En wat te denken van die information overload van tegenwoordig? In de jaren zeventig wist je niet dat er 2000 kilometer verderop een peuter was verdronken in bad of een baby in een vondelingenluikje was gelegd. Nee. Van de buren hoorde je over de laatste hilarische actie van de dorpsgek en het Journaal meldde vooral over het IJzeren Gordijn, dat was het wel zo’n beetje. Man, wat rústig! Daaruit voortvloeiende: er waren geen duizenden boeken, opvoedsites, fora, verschillende disciplines, onderzoeken, recente ontwikkelingen, noem maar op. Je had Dokter Spock. En die las je, of die las je niet. Punt.

Tot slot: over het algemeen was de moraal wat soepeler dan nu. Ik las ooit een interview met een oud-medewerker van de roemruchtige New Yorkse discotheek Studio 54, waar de crème de la crème bijeenkwam voor een groots en meeslepend nachtleven. Zij vertelde over een moeder die standaard elke donderdag kwam dansen. Ze parkeerde haar baby in een wiegje bij de garderobe, met een flesje voor het geval dat. Had niemand moeite mee, de baby sliep de hele nacht tussen de jassen, met een private nanny binnen handbereik. Hoe creatief!

Dus ja, soms zou ik best die vibe van mijn moeder willen hebben. Met mij is het immers ook goed gekomen. Geloof ik.

Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.