Waarom naar de kapper gaan niet meer leuk is als je schoolgaande kinderen hebt
Barbara werd een jaar lang door haar kapper halverwege het knippen weggestuurd.
Ik ga niet zo vaak naar de kapper; ik heb lang haar en het hoeft niet gekleurd te worden. Dus als ik ga is het echt luxe. Dan ga ik er lekker helemaal voor zitten, probeer vooral niet de spiegel te kijken, en vraag me af wanneer ik dat kopje thee nou kan drinken, dat ze altijd voor je inschenken.
Maar opeens is naar de kapper gaan een crime geworden.
Het begon een jaar geleden. Ik kwam binnen, ze bekeek mijn haar, ging het wassen en begon te knippen. Maar opeens voelde ik iets, een ijzige stilte. De kapster liet haar schaar zakken en zei: “Het spijt me, maar je zit helemaal onder de luizen. Ik zie ze gewoon lopen.” Alle klanten in de zaak draaiden zich naar me toe. Geen idee had ik. Geen jeuk gehad, niks. Ik kon wel door de grond zakken.
Dus de kapster stuurde me weg, met nat haar en zei: “Koop XT Luis, behandel jezelf, gebruik de shampoo morgen nog een keer. En koop een elektrische luizenkam. En gebruik drie dagen geen conditioner en geen föhn, want daar zijn ze dol op.” (Gelukkig hoef je niet meer al dat gedoe met kussens in de vriezer enzo.) Ik hoefde niet te betalen, maar liep met nat haar de apotheek binnen en ging aan de slag.
Sindsdien kam ik mezelf een paar keer per week. Pas maanden later durfde ik er weer naar binnen. Ik had me laten checken door een vriendin, die kon niks vinden, dus ik ging voor frisse moed naar binnen.
Zelfde kapster. Ze bulderde nog door de zaak: “En? Hielp het luizenspul? Ben je er vanaf?” Maar goed, dat vergaf ik haar ter plekke. Dus zij weer kijken, haar wassen, en ze begon te knippen, en te knippen en te knippen. Maar daar was het weer: dat ijzige moment waarop ze haar schaar liet zakken. Tussen duim en wijsvinger pakte ze een haartje, trok het uit en zei: “Een neet.”
En ja hoor, wéér kon ik met nat haar vertrekken, maar deze keer moest ik wel 45 euro betalen. En weer schaamde ik me vreselijk, kon de hele zaak meegenieten, en dus betaalde ik en vertrok met mijn staart tussen de benen. Daarna ben ik nog twee keer zo de deur uitgezet, omdat ze één neet hadden gevonden. Steeds 45 euro kwijt en onaf haar! En toen begon het te knagen.
Ik sprak erover met een moeder uit de buurt, en nog een moeder van school, tot er een zei: “O, daar kom ik al jaren niet meer. Als je af en toe luizen hebt, blijft er altijd wel een dode neet hangen. En daar vinden ze er altijd wel een.” Nou, toen ben ik naar een nieuwe kapper gegaan. En guess what? Ik heb geen neten meer!
Lees ook: Nieuw: dé oplossing tegen luizen.
