Waarom elke moeder een heldin is

Speciaal voor elke moeder die er even doorheen zit, schreef Janneke deze lofzang. Waarom elke moeder een heldin is – ja, jij ook! En wel om deze 23 redenen.

Lees ook: Vaders, ga er eens wat vaker uit ’s nachts (en red je relatie)

Meestal vind ik mezelf best een goede moeder. Ik heb de lat niet heel hoog gelegd voor mezelf, dat scheelt. Zolang mijn kinderen genoeg te eten, drinken en spelen hebben, geen onmiddellijk gevaar lopen en voldoende liefde krijgen, vind ik dat ik het goed doe. Maar er zijn ook van die dagen dat er iets misgaat – ik heb een rode sok bij de was gedaan en al het beddengoed is roze, ik ben de verjaardag van een vriendin vergeten, een van de kinderen heeft mijn scheermesje te pakken gekregen en is het topje van haar duim aan het scheren – en dan kan ik zomaar bij de pakken neer gaan zitten. Ik bak er helemaal niks van, denk ik dan. Of: ik ben de enige moeder die het niet lukt om alle ballen in de lucht te houden.
Maar toen ik laatst weer eens zo’n dipje had (meestal komt het opzetten na een paar gebroken nachten), bedacht ik: ik ben vast niet de enige moeder die er af en toe geen gat meer inziet. Die zich vertwijfeld afvraagt of ze niet ergens haar ontslag kan indienen, omdat er vast geschiktere kandidaten zijn voor deze baan. Om vervolgens – meestal is een lach of onverwachte knuffel van een van de kinderen voldoende – weer monter op te krabbelen en er met net zo frisse moed weer tegenaan te gaan. Speciaal voor al deze moeders: een lofzang. Omdat we namelijk een heleboel dingen goed doen. Écht. Dit zijn de 23 redenen waarom elke moeder een heldin is.

1. Het begint al met de zwangerschap. Zo’n negen maanden lang is een moeder bezig een nieuw mens in elkaar te zetten. Dat gaat dan misschien grotendeels onbewust, er is geen knappe kop die het haar na kan doen. En alsof het niet al genoeg is dat ze negen maanden lang een meesterwerk aan het scheppen is, gaat ze daarnaast meestal gewoon door met wat ze daarvoor ook deed. Werken. Het huishouden doen. Voor andere kinderen zorgen. Noem het maar op, moeders in spe kunnen het.
2. Vanaf dag één van de zwangerschap gaat de zorgmodus aan. Nou ja, misschien niet vanaf dag één. Maar wel vanaf het moment dat de zwangerschapstest een plusje laat zien. Zit er ergens rauwmelkse kaas in? Moet er niet een zwangerschapscursus worden gevolgd? Zou het genoeg zijn om 37 boeken over zwangerschap te lezen, of moet die 38^e toch ook nog worden aangeschaft? Álles doen moeders eraan om het leven in hun buik zo gunstig mogelijk te stemmen.
3. Intussen kotst ze hier en daar wat of knabbelt ze alleen nog op een halve komkommer in verband met brandend maagzuur, tegen iedereen roepend dat ze zich nog nooit zo fantastisch heeft gevoeld. Want het moedergevoel, dat komt al in een vroeg stadium de kop opsteken, en dat overwint alles.
4. Al rondzwangerend verandert ze op een zeker moment in een kruising tussen een manager, interieurstylist, to-do-list-specialist en militair. Die met grote precisie en oneindig ongeduld het huis weet om te toveren tot een warm babynest. Meestal met enige hulp van manlief, die hier trouwens ook best een applausje voor verdient.
5. Dan de bevalling. Die komt natuurlijk altijd weer op een andere manier aanzetten dan verwacht en hoe goed voorbereid je ook bent, tegen valt het toch. Maar het resultaat! Dat is dan weer niet-te-geloven zo adembenemend. Waardoor de moeder zichzelf alweer half vergeten is en doet wat ze moet doen: moederen.
6. Dat zichzelf vergeten kan de komende jaren een patroon worden. Een jaar lang borstvoeding geven onder gierend slaapgebrek? Een huilend kind troosten terwijl je eigenlijk zelf een potje zou willen huilen? Een natgeregend fietszitje droogmaken met de mouw van je jas, waardoor je de rest van de ochtend met een natte mouw rondloopt? Thuiskomen terwijl je heel nodig moet plassen, maar eerst de luier van je kind gaan verschonen? Moeders doen dat soort dingen. Omdat, maar dat zei ik al, elke moeder een heldin is.
7. Moeders zijn uitgerust met het zogenaamde moederinstinct. Geen wonder dus dat ze er ’s nachts het vaakste uitgaan – iets wat wetenschappelijk onderzocht en bewezen is. Of ze nu wel of niet de volgende ochtend moeten werken, ze doen het gewoon. Op heldinnenkracht.
8. Maandenlang slaapgebrek eisen uiteraard hun tol, maar de moeder ploetert gewoon moedig voorwaarts. Sterker nog, regelmatig voelt ze zich dolgelukkig. Omdat ze het allemaal doet voor de meest fantastische baby/baby’s/kinderen ter wereld. Daarom hoor je haar maar weinig klagen. Althans, niet in het openbaar.
9. Pas op het moment dat ze zichzelf echt een beetje te veel belast heeft, en twee longontstekingen achter elkaar krijgt, of een half jaar lang griep heeft, of een burn-out heeft opgelopen, dan neemt ze eindelijk wat gas terug en weet ze hier op de een of andere manier sterker uit te komen.
10. Moeders zijn eigenlijk gewoon de kapitein op het schip. Zonder kapitein stopt het schip met varen of loopt het vast. Want een moeder weet bijvoorbeeld dat de poedermelk bijna op is, welk kind iets onder de leden heeft ook al is daar nog niets van te merken, hoe je groenten zo verstopt in een gerecht dat ze naar fruit smaken, hoe je magische kusjes uitdeelt die onzichtbare (en soms ook zichtbare) bulten helen en hoe je in anderhalve minuut een hele woonkamer aan kant brengt. Niks ten nadele van vaders, die kunnen weer andere dingen.
11. Over vaders gesproken: de relatie met de vader van je kind draaiende houden tijdens die eerste jaren ouderschap, dat is nog best een onderneming. Een onderneming waar moeders zich met verve voor inzetten. Want ze wilde een gezin, en dat wil ze ook behouden. Moeders verdienen een medaille voor het tentoonspreiden van liefde terwijl ze op hun tandvlees lopen.
12. Oké, soms zijn moeders chagrijnig en gaat de klaagmodus aan en de eerste die daar wat van meekrijgt, is hun partner. Maar mag ze even? Heldin zijn is een zwaar beroep en eigenlijk wil ze gewoon een aai over haar bol. Of even het roer uit handen geven.
13. Want terwijl ze kapitein is op dat schip, gaat ze ook gewoon nog naar haar werk, vouwt ze bloemenmandjes voor juffendag, neemt ze een boodschap mee voor de buurvrouw die slecht ter been is, belt ze de loodgieter, en houdt ze de tuin bij. Ik schreef het al eerder: de meeste moeders zijn tegenwoordig belast met de ‘tripple shift’, een takenpakket dat overeenkomt met een poging op een bowlingbal te gaan staan. En elke dag begint ze daar met even zo frisse moed aan. Ook al voelt het soms best wankel op zo’n bowlingbal.
14. Wederom niks ten nadele van vaders, want hun inbreng is net zo waardevol, maar die combinatie van verschillende taken vergt wél kwaliteiten die je alleen maar kunt toeschrijven aan echte heldinnen.
15. Soms zou ze wel eens willen dat de taakverdeling weer net zo was als vroeger: de man die werkt, en de vrouw die het huishouden en de zorg voor de kinderen doet. Maar even snel als die gedachte opkomt, verwerpt ze hem weer. Want de moeder van nu heeft ambities. Waar ze zich met veel inzet en toewijding hard voor maakt. Terwijl dat andere takenpakket eigenlijk niet minder veeleisend is geworden.
16. Trouwens, thuisblijfmoeders die hun ambities even on hold zetten en hele dagen met de kinderen spenderen terwijl ze nooit eens even lekker kunnen bijkomen in een kantoorgebouw, verdienen ook oneindig veel respect.
17. Feit is: of ze nu werkt of thuisblijft, een moeder kampt hoe dan ook regelmatig met schuldgevoel, omdat ze vindt dat ze tekortschiet in allerlei dingen (werk, sociaal leven, de kinderen, noem maar op), maar dat schuldgevoel wijst eigenlijk maar op één ding: haar grote liefde voor alles en iedereen.
18. Zelf ziek zijn en intussen voor zieke kinderen zorgen: moeders kunnen het.
19. Nog zo’n onderschat talent: moeders pakken vakantiekoffers in alsof ze erop af zijn gestudeerd. Álle koffers, van haarzelf en alle kinderen. Minimaal een stuk of vijf, als de vakantie langer duurt dan een week. Terwijl manlief de avond van tevoren even wat boxers, een T-shirt en een deo in zijn tas gooit en zich afvraagt waar zij nou toch zo druk mee is. Totdat op vakantie blijkt dat ze echt aan álles heeft gedacht. Zelfs aan zijn favoriete zwembroek, die hij was vergeten in te pakken.
20. Trouwens, ook de tassen voor dagelijkse uitstapjes pakt ze in. En daar zitten allerlei handige, levensreddende en onmisbare dingen in waar alleen moeders maar aan denken.
21. Moeders zijn eigenlijk gewoon wonderwezens, laten we wel wezen. Ik vind dat dat wel eens gezegd mag worden.
22. Met bovennatuurlijke talenten.
23. Want, los van al het bovenstaande, wéten moeders dingen. Waarom de oudste ineens weer in z’n broek plast. Hoe je een opkomende driftbui kunt afwenden. Dat er volgende week ergens een EHBO-cursus voor kinderen wordt gegeven en dat er nog maar twee plekken zijn. Welk liedje ze moeten zingen als hun kind ‘die!’ roept. Geloof het of niet, maar het komt allemaal voort uit die ene waarheid: dat elke moeder een heldin is.

Lees ook: Waarom iedere moeder een mom cave verdient

Op de hoogte blijven van Jannekes gezinsleven? Volg haar op Instagram: #jannekejonkman

Janneke Jonkman

Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.