Steeds ouder moeder worden: is dat wel zo verstandig?
Vandaag werd bekend dat vrouwen in Nederland op steeds latere leeftijd kinderen krijgen: gemiddeld 29,8 jaar oud. Daarmee is de gemiddelde leeftijd weer gestegen. Zorgwekkend, vinden gynaecologen.
Het CBS maakte bekend dat de gemiddelde leeftijd van vrouwen, na een aantal jaren stabiel te zijn geweest, weer aan het stijgen is: van 29,4 naar gemiddeld 29,8 jaar oud. Ook stijgt het aantal vrouwen dat ouder is dan 35 als ze voor het eerst een kind krijgen. Zorgwekkend, vinden gynaecologen aldus het Volkskrant-artikel ‘Vrouwen stellen zwanger worden nog langer uit‘ dat vandaag verscheen. Want: de kans op complicaties wordt groter naarmate je ouder wordt. Me-to-We’s Barbara kan daarover meepraten. Waarom zij vindt dat je niet moet wachten tot je 35e met kinderen krijgen:
Ik was 36 toen ik mijn eerste kind kreeg. Dat is vrij oud, daar was ik me van bewust, maar er was gewoonweg niet eerder een man met wie ik dat wilde, kinderen krijgen. We kregen Felix, en de eerste anderhalf jaar moest ik er niet aan denken weer zwanger worden. Natuurlijk wist ik dat ik niet veel tijd had. Rond je veertigste neemt je vruchtbaarheid af, maar ja, om me heen zag ik de ene na de andere vrouw op latere leeftijd gewoon nog een kind krijgen, dus ik dacht serieus dat ik tot mijn veertigste echt wel de tijd had. Zó dom.
Want het is echt niet zo dat je op je veertigste opeens onvruchtbaar bent. Dat is een heel langzaam proces dat al begint bij de geboorte. Meisjes worden geboren met de voorraad eicellen waar ze hun hele leven mee moeten doen. De slijtage daarvan begint dus al op het moment dat het kind geboren is. Door in en uit te ademen verouderen we, krijgt onze huid rimpels, slijt ons DNA én onze eicellen. Dit is een proces dat bij de een sneller gaat dan bij de ander – en je weet niet tot welke categorie jij zelf hoort. Het argument van ‘ik ken zoveel vrouwen die nog wel een kind kregen op hoge leeftijd’ is dus helemaal niet relevant, gewoon omdat de ene vrouw de andere niet is.
Achteraf bleek dat mijn eicellen al op jongere leeftijd van verminderde kwaliteit waren. Dat wist ik natuurlijk niet. De kaarten waren zonder mijn weten al geschud. Het is onnodig om te kijken hoe ik dat anders had kunnen aanpakken. Dat geldt ook voor al die andere vrouwen die kinderloos zijn gebleven, of graag meer kinderen hadden willen hebben. Het leven gaat zoals het gaat. Toch is dat besef onder vrouwen nog klein, merkte ik toen ik in die tijd een reportage maakte in een IVF-kliniek. Daar liepen vrouwen van rond de 40 gewoon binnen bij de dokter met een houding van: jij gaat mij helpen zwanger te worden. Maar dat kan een dokter niet als de kwaliteit van je eicellen niet goed is. Zo’n arts kijkt eigenlijk maar naar één ding: leeftijd. Maar die ene vrouw van 43 die ik daar zag binnenlopen (die ook nog een pakje sigaretten per dag bleek te roken), werd kwaad toen de arts dat tegen haar zei. Mijn ogen waren toen geopend.
Soms heb je als vrouw geen keuze. Ik ken geen vrouwen die echt voor hun carrière een eventuele kinderwens hebben weggestopt. Het is vaak zo dat ze eerder gewoon geen relatie hadden waarin een kind een serieuze optie was. Ik kreeg er uiteindelijk, na heel veel medische toestanden, twee en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Maar tegen iedereen die nog loopt te twijfelen over wel of geen kinderen, of over een tweede of een derde, wil ik zeggen: weet dat er een tijdbom tikt. En weet dat je daar pas achterkomt als het te laat is.
