Waarom ik dit jaar in Nederland vakantie vier, in eigen huis
Kleine kinderen en vakantie, enig! Maar toch blijft Franke dit jaar lekker thuis. Want een welverdiende vakantie aan het thuisfront, dat klinkt haar nu, zo midden in de Tropenjaren, als muziek in de oren.
Lees ook: 15 Dingen die je niet moet vergeten als je met de auto op vakantie gaat.
Een aantal maanden geleden waren we er een beetje mee bezig, wat we dit jaar zouden doen tijdens de grote vakantie. We hadden werkelijk geen idee. Manlief en ik hebben, toen we nog geen kinderen hadden, nog nooit maanden van tevoren een reis geboekt. Nee, het was meestal maanden over iets fantaseren, om vervolgens op het laatste moment toch iets totaal anders te boeken omdat dat veel goedkoper, leuker, interessanter leek. We hadden de vrijheid om te gaan en staan waar we wilden, en, heel fijn: dat alles kon in het laagseizoen. Voor een schijntje in een vijfsterrenresort hartje winter, superlastminutes, wat hebben we ervan genoten. Maar toen werd onze Puk 4. En nu is ze alweer 5. En merken we opeens: dit hadden we anders aan moeten pakken.
Want zodra je een kind op de basisschool hebt, word je opeens genadeloos die toeristenfuik in gelokt. Die toeristenfuik waar je opeens het achtvoudige aftikt voor een vakantie waar je een maand later praktisch gratis zit. En daar hou ik niet zo van, van dat soort afzetterij. Bovendien bleek, heel apart, dat alles al zo goed als volgeboekt was, in ieder geval de dingen die ons leuk leken, en enigszins betaalbaar. Maanden hebben we lopen zoeken, wikken, wegen, alles passeerde de revue. Het begon met leuke vakantiehuisjes ergens aan de Côte D’Azur, via een camper huren om daarmee naar Bretagne te rijden (via Knokke, Deauville en nog wat moois), tot een huisje in Drenthe dat werkelijk te afgetrapt voor woorden was, maar waar toch ook nog 1200 schaamteloze euro’s per week voor werden gevraagd. En dat allemaal begeleid met schreeuwerige teksten als: ‘Laatste twee procent nog maar over!’ ‘Boek nu anders ben je te laat’, ’67 Mensen boeken dit nu’ en ‘Wees snel! Nog maar 1 kamer over!’ Niet alleen leverde dat uren surfen niets op, ik werd ook helemaal gek van die enge teksten. Misschien zijn manlief en ik wel enorme kneiters, maar na 1324 opties bekeken te hebben, vond ik niets meer leuk en had ik er echt geen zin meer in 3000 euro weg pissen aan een dingetje ergens aan de Middellandse zee, waar het, omdat we er pas begin augustus naartoe kunnen, ook nog eens niet zo lachen meer warm zou zijn. Nee. Nee. Nee. Besloten we. Laten we het eens een jaartje niet doen.
Want wat zochten we eigenlijk, vroeg ik, en wat hadden we thuis daarvan al voor elkaar? Veel ruimte, dichtbij zee, dichtbij Amsterdam, dichtbij het bos. Meerdere slaapkamers, een bubbelbad (ja, echt. Vet hè?), een voor- en achtertuin. Alles voor de peuter aanwezig, zoals een aankleedkussen en commode. Een garage vol meuk, zoals fietsjes, loopfietjes, skelters, ballen, tuinhuisjes, noem maar op. En dat is fijn, want toen ik Puk vroeg wat ze graag wilde doen tijdens haar vakantie, was het antwoord: ‘Naar de bioscoop en fietsen’. Wat mijn vermoeden maar weer eens bevestigde dat het voor die kinderen nou niet per se hoeft, glampen/agriculturen in een verlaten stadje ergens in Toscane. Nou, komen die fietsen uit de schuur even handig uit. En de buurtkinderen zijn ook nog eens aanwezig, dus vriendjes zat om mee te spelen komende vakantie. Kortom, al die luxe! Al die weelde! We kunnen zo het strand op, zitten zo met een wijntje in de tuin, en bovendien: we houden geld over om leuke dingen te doen. In de buurt. Dus wat wil een mens nog meer? Niets, toch? Ik voel me opeens heel jaren 50, campy en stoer. En man, ik heb er zo’n zin in!
We zijn vaak met de kinderen op vakantie geweest, en het vooruitzicht even geen stress en gedoe te hebben, vind ik heerlijk. Geen luiers verschonen in achterafstraatjes, geen bezoekjes aan de EHBO omdat er een vaag virus dat kinderlijfje te grazen heeft genomen, geen eindeloze ritjes op de Périferique omdat de TomTom in de war is. Maar we gaan er thuis natuurlijk wel een avontuur van maken, net als op vakantie. Daarom zet ik op de eerste dag van de vakantie een wensenpotje neer, waar iedereen, papa, ik, Puk (5) en Olle (2), briefjes in doen met onze wensen voor de vakantie. Dan trekken we er regelmatig een briefje uit. Ik voel een museum (ik), een lange stranddag met cocktails, ergens in de schaduw (papa), iets met raceauto’s (Olle) en een bioscoopje (Puk) aankomen, en ik kan je zeggen: ik kijk er enorm naar uit. En over een jaar of acht zien we wel weer verder.
PS: Mocht je ook thuis blijven en je toch een beetje vervelen, kom gerust langs hoor! Ik draai een geweldige mojito met een parasolletje voor je in elkaar, gezellig. Neem jij dan een lekker hapje mee voor bij de borrel?
En, wat ga jij doen deze zomer? Laat het ons weten op onze Facebook-pagina!
Lees ook: Zo wordt iedere vakantie er eentje om echt nooit meer te vergeten.
