Waarom ik niks krijg op moederdag

Barbara is opgevoed door moederdag-haters. Dus nu viert ze zelf ook geen moederdag.  Het is een proces dat helaas niet meer te stoppen valt…

Ik heb dus echt helemaal niks met moederdag. Mijn ouders ook niet. Die legden ons als kinderen uit dat moederdag een verzinsel was van ‘de winkeliers’. Een aanmoediging om dingen te kopen, niets meer en niets minder.

LEES OOK: Waarom vrouwen uit een mannengezin nooit cadeautjes krijgen

Maar toen ik het huis uit was, ging mijn moeder opeens zeuren dat we nooit iets deden aan moederdag.  Ha! En nu zitten mijn zus en ik dus vol met schuldgevoel op moederdag: we moeten er iets aan doen, maar alles in onze genen zegt dat het onzin is!

Ja. En toen ging ik trouwen en kreeg ik kinderen en nu hang ik dus. Ik kan niet zeggen dat ze iets aan moederdag moeten doen, want dan denk ik weer aan al die inhalige ‘winkeliers’, maar het resultaat daarvan bevalt me ook niet: NIEMAND DOET BIJ ONS AAN MOEDERDAG.

Ik mag niet uitslapen, ik krijg geen ontbijtje en geen cadeautjes. Maar ik heb wel een schuldgevoel. Naar mijn moeder toe. Dat ik niets doe aan moederdag. Ik ben dus een paar jaar terug maar begonnen met vaderdag heel uitbundig vieren. Kijken of het kwartje dan valt. Helaas komt mijn man uit een zelfde soort nest als ik. Nee, winkeliers, wij trappen er niet in! Zo zijn we generatie op generatie moederdagloze mensen aan het kweken.

Gelukkig heb ik twee jongens, zodat alleen mijn schoondochters er later onder zullen lijden.

LEES OOK: 41 tekenen dat je op je moeder begint te lijken