Waarom ik Moederdag (en Vaderdag) niet belangrijk vind (maar sinds kort toch een beetje vier)
Als kind op de basisschool begreep ik het niet: een tekening maken, mok beschilderen of ander frutselding in elkaar knallen als cadeau voor m’n vader en moeder, ergens in mei en juni. Hoezo moest ik iets voor ze tekenen/knutselen voor Moederdag en Vaderdag? Als dank voor het feit dat ze mijn ouders zijn? Omdat ik één keer per jaar moet tonen hoeveel ik van ze hou?
Natuurlijk leverde ik netjes op de daarvoor bestemde zondagochtend mijn frutselding bij ze af en kreeg ik een knuffel (ik denk eerlijk gezegd dat ik ze blijer maakte als ik een uurtje langer in mijn bed was blijven liggen). Eén keer ben ik als kind mijn kunstwerkje vergeten op school en stond ik op zondagochtend met lege handen aan mijn moeders bed. Ik schaamde me dood. Nergens voor nodig bleek achteraf, want mijn moeder deed het allemaal niet zoveel, dat hele Moederdag-‘gedoe’.
LEES OOK: Brief aan de single moeder: “In mijn ogen ben jij een held!”
Het was dan ook zo dat er bij ons thuis geen gulden werd uitgegeven aan Moederdag of Vaderdag. Allemaal onzin vonden mijn ouders. Dat resulteerde in het niet vieren van deze twee ‘feestdagen’. Toen mijn broers en ik de leeftijd bereikten waarop er geen knutselwerkjes meer werden gemaakt, hebben we nooit meer iets aan Moeder- en Vaderdag gedaan. Het werden gewone zondagen. Zonde? Ja, misschien wel. Nu ik ouder ben en zelf een kind heb, voel ik sterker de noodzaak mijn ouders te laten merken dat ze het goed gedaan hebben en dat ze het nog steeds goed doen. Dat ik blij met ze ben. Moet dat per se met Vaderdag en Moederdag? Nee, zeker niet. Je kan er ook een willekeurige andere dag voor uitkiezen. Maar doe je dat? Waarschijnlijk niet. En dus is het makkelijk dat anderen voor jou een datum hebben geprikt.
Vind ik Moederdag en Vaderdag daarmee opeens belangrijk? Tot op zekere hoogte wel ja. Maar het hele marketingfestijn dat er omheen is gebouwd, stoort me. Winkeliers dringen er op aan dat we onze ouders een grote fles parfum, stropdas of stofzuiger (grrrrrr dat laatste is geen cadeau, da’s gewoon een noodzakelijk huishoudelijk apparaat!) cadeau doen. En basisscholen doen er grif aan mee door kinderen te dwingen een of andere frutsel te maken – die vervolgens in veel gevallen ook nog eens bij het oud papier of in de prullenbak belandt – zonder eens fatsoenlijk uit te leggen hoe Moederdag en Vaderdag ooit zijn ontstaan en waarom we het vieren (want anders had ik als kind wel begrepen waarom ik die mok zo mooi moest beschilderen).
En als mijn dochter ooit haar tekening op school vergeet, dan is haar dat vergeven. Direct. Ik zal haar zeggen dat het niet erg is, dat het allemaal maar gedoe is. Want als ze ouder is en zelf een kind heeft, weet ik dat ze het begrijpt.
LEES OOK: Shocking: hoe hard moeders werken? Wel 2,5 fulltime baan per week!
