Waarom iedereen een pufclubje moet! (Een stappenplan)
Toen Julie anderhalf jaar geleden zwanger werd, wist ze één ding zeker: ze zou geen mutsige mama-to-be worden. Voor haar geen gegipste buikafdrukken, suikerzoete babyshowers met blauwe drankjes of – het woord alleen al – een pufclubje. Nou… dat liep natuurlijk anders.
Althans, die buikafdruk en babyshower wist ik vakkundig te vermijden, maar dat pufclubje kwam er. En hoe… Maar het bleek, naast de baby tenminste, het beste wat me tijdens mijn zwangerschap is overkomen! Ik kan het van iedereen van harte aanbevelen, daarom: een stappenplan zodat jij ook een pufclubje kunt starten.
1) Vind soortgenoten
Om me enigszins voor te bereiden op de bevalling ging ik op een cursus zwangerschapsyoga. Toevallig begon ik tegelijkertijd met 6 andere meiden die allemaal in dezelfde maand uitgerekend waren van hun eerste kindje. Bingo!
2) Deel alles (ja, alles)
De yoga-les begon altijd met een soort van kringgesprek waarin we allemaal moesten vertellen hoe het met ons en onze groeiende buiken ging. De eerste les hielden we het nog bij een beschroomd: “Ja goed hoor”, maar al snel waren we onze verlegenheid voorbij en kletsten we rustig een half uur lang over het eerste schopje, maagzuur en andere oncharmante fysieke ongemakken, de enge vrouwen die bij het echocentrum werken en onze verweekte hersenen (“Ik was dus op zoek naar mijn telefoon en vond ‘m terug in de koelkast! “Dat had ik ooooook!!”)
3) Verzamel online
Na een paar lessen had een van ons het briljante idee om een Facebook-groep te starten waarop we ongestoord verder konden kletsen. Na een week stelde iemand voor om over te stappen op Whatsapp en was het hek echt van de dam. (Belangrijk!! Dit is dus de stap waarin je jullie groep een coole naam kunt geven. Bij ons koos *iemand* voor de grap voor “Pufclubje”. Ironisch bedoeld natuurlijk, maar inmiddels ben ik er zo aan gewend dat ik het ook zonder blikken of blozen noem in gesprekken met andere mensen, en dat komt me regelmatig op rare blikken te staan. Denk dus goed na over hoe je jouw groepje noemt!) Eenmaal met zwangerschapsverlof hadden we niet alleen zeeën van tijd om elkaar suf te appen, maar ook om in het echie af te spreken voor lunches, koffie en ijsjes in de stad.
4) Krijg baby’s
En baby’s kregen we. Als iemand een dag niet op haar whatsapp reageerde, wisten wij meteen hoe laat het was. We deelden onze bevallingsverhalen (van een supersnelle sessie op de baarkruk tot en met een spoedkeizersnee onder narcose of met 9 cm ontsluiting en gillende sirenes naar het ziekenhuis, alle scenario’s kwamen voorbij) en trokken elkaar door de moeilijke momenten heen. Pro-tip: als laatste bevallen. Ik was niet als laatste uitgerekend, maar omdat bijna iedereen vóór haar uitgerekende datum beviel en mijn baby het juist vertikte om er uit te komen, kreeg ik het toch voor elkaar. Zo kon ik bij de rest al een beetje afkijken hoe zij het deden en kreeg ik allerlei fijne tips. Toen ik met baby thuis kwam uit het ziekenhuis lag er zelfs al een tube purelan tepelzalf op de deurmat op me te wachten (thanks Erica!).
5) Wees eerlijk
Jahaa, natuuuuurlijk zijn onze baby’s de grootste kleine wondertjes op aarde en vonden we het allemaal heel bijzonder, mooi, geweldig en spectaculair… maar wat is het heerlijk om te weten dat je niet de enige bent die niet altijd op een roze wolk zit en bij elkaar te kunnen klagen over slaapgebrek, onzekerheden, huiluurtjes (van zowel baby’s als mama’s), post-baby-bodies, moeilijke mannen en bemoeizuchtige oma’s.
6) Stop niet
Inmiddels heeft ons pufclubje haar eerste verjaardag gevierd en worden ook onze kindjes binnenkort 1 jaar! En nog steeds appen we elke dag. Elke dag? Ja, elke dag. Er zijn inmiddels duizenden berichtjes verstuurd en meer dan 1500(!) foto’s en video’s. En natuurlijk gaat het allang niet meer alleen over onze baby’s (wel nog heel veel hoor, want niemand anders begrijpt zo goed hoe blij je bent met een eerste hapje, stapje of woordje als je moeder-vriendinnen), maar ook over onze relaties, banen, families, huizenjacht, vriendschappen en dagelijkse levens. Wat mij betreft gaan we nog jaren zo door: I love my pufclubje!
Had jij ook een pufclubje? Vertel het ons op Facebook!
Lees ook: ‘Ga niet op zwangerschapscursus’ Aldus Marcel.
