11 Redenen waarom je echt een keer moet ontbijten bij Ikea

Afgelopen weekend ontdekte Franke per ongeluk: ontbijten/brunchen bij Ikea, dat is de bom. Ben jij er al eens geweest? Zo niet, snel doen hoor!

Lees ook: Uiteten met kleine kinderen (De Teleurstelling in Fasen!)

Laatst maakte ik een fout, die goud bleek te zijn. We stonden namelijk met het hele gezin, manlief, Puk (5) en Olle (2) voor een dichte deur bij de Ikea, zondagochtend, 11.uur sharp. Een uur te vroeg. Ondanks de dichte Ikea zagen we stromen mensen naar binnen gaan. Wat was hier aan de hand? Wat gingen die lui allemaal doen? Was hier een geheim genootschap gevestigd waarvan wij niets afwisten? “Kijk,” zei manlief, wijzend op een groot, blauw bord naast de ingang, “Het restaurant is wél al open. Zullen we?” Aangezien ik altijd kan eten, op elk moment van de dag, stemde ik toe. En jeee, wat een briljante zet! Voor wie het nog niet wist: brunchen bij Ikea is echt ge-wel-dig. Dit is waarom:

1. Het is een uitje. En nee, dat is niet zoals vroeger in een hippe wijnbar met een mooie bel wijn en een verdomd sjiek kaasplankje voor je neus, maar een uitje is een uitje. Een gezinsuitje. Gewoon, om blij van te worden, dus.
2. Dat uitje vindt plaats onder gelijkgestemden. Kijk om je heen en je ziet: moeders met wallen tot op hun kin, vaders met fletsen appelmoes over hun nooit-gestreken-shirts. Driedagenbaardjes, net-te-lang-niet-gewassen-mama-coupes en je voelt meteen; hier zit mijn soort mensen. Hier kan ik mezelf zijn. Hier hoef ik niets. En dat voelt verdomde veilig en vertrouwd, kan ik je vertellen.
3. Dat maakt ook: als je kind een fittie trapt is het niet erg. Ik schaam me altijd dood als ik in een ‘echt restaurant’ zit en de kinderen gaan moeilijk doen. die blik van afgeknapte serveersters, ik kan er niet goed tegen. In de Ikea maakt het niemand een drol uit wat je kind doet, want allemaal hebben ze handen vol aan hun eigen kinderen. Relaxed!!!
4. Het is leuk mensen kijken. Want dat restaurant is best groot. En aangezien je te moe bent om je man een spannend/hilarisch/ontroerend verhaal te vertellen, die je overigens ook helemaal niet meer paraat hebt, is het ook weleens lekker om gewoon rustig kauwend om je heen te kijken naar al die andere paradijsvogels die zich hier verzameld hebben. Je afvragend wat voor kinderwagen die buren nou hebben, want die heb je echt nog nooit gezien. Handig ding, wel, denk je. En je neemt nog eens een hap.
5. Het restaurant is dus best groot, zie vorig puntje. Er is eindeloos plek voor al je karren, luiertassen en aanverwante accessoires, en onhandige kinderen die nog niet zelf op stoelen kunnen klimmen. Allemaal ruimte voor, heerlijk!
6. Er zijn speeldingen voor kinderen. Na die drie happen croissant duiken zij lekker zo’n speelgeval in, terwijl jij rustig verder gaat mensen bekijken. Waarbij je gedachteloos de pancake met chocoladepasta van je dochter in één hap meeneemt met jouw broodje duurzame pulled zalm.
7. Het eten is lekker. Niet fantastisch, maar zeker niet slecht. Voor een buffetachtig ding dan, hè. Laten we het erop houden dat het eten is als de meubels die ze maken: kan tegen een stootje, prima kwaliteit, maar je moet niet verwachten dat de koningin flauwvalt bij het zien/proeven van de uitmuntend goede smaak.
8. De prijs is top. Voor wat je krijgt: die goede kwaliteit en die prima smaak. Met het hele gezin uit eten, en dan 15 euro aftikken. Ik houd ervan.
   
9. Ze hebben interessante aanbiedingen. Zoals in dit brunchgeval een ontbijtje bestaande uit een croissant, keizerbroodje, glas jus, beetje ei, jammetje, boter, koffie. En daar betaal je dan helemaal nada voor. Mijn zuinige geest wordt daar dus harstikke hebberig van. Dat de koffie, die je zelf uit een apparaat tankt, echt niet te harden is, dat neem je dan voor lief. Je kunt niet alles hebben, hè, voor die prijs.
10. Je krijgt een coole tray-wagen mee. Je pakt een dienblaadje, en die zet je op een tray. En dan kun je er nog drie dienbladen op kwijt, onder elkaar. Ik voelde me helemaal Downton Abbey met dat ding. Wat een keurig, kek karretje!
11. Je kunt daarna eindeloos door de Ikea ronddolen en ook nog lekker spulletjes kopen. Spulletjesspulletjesspulletjes! Wat is het leven soms toch goed. Al waren wij zo buikie-rond dat we linea recta naar huis gingen. Moeten we aanstaande zondag dus weer. Hè, balen.

Lees ook: Brief aan de ouders van de extreem zoete kinderen in het restaurant.