Waarom iedere moeder een diploma verdient
Moederschap is zo’n beetje de meest uitdagende studie, opleiding en fulltime baan ineen en toch worden er helemaal geen diploma’s uitgereikt! Daar mag wel eens verandering in komen, vindt Janneke.
Lees ook: 10 Dingen die ik leerde tijdens mijn eerste jaar moederschap
Ik haalde in mijn leven een stuk of wat diploma’s. Mijn diploma veterstrikken, mijn zwemdiploma, mijn middelbare-school diploma, en toen kreeg ik na vier jaar studeren ook nog eens een diploma van de universiteit in mijn handen gedrukt (cum laude nota bene). En dat terwijl ik al die dingen achteraf gezien fluitend gedaan heb, met twee vingers in mijn neus (oké, behalve dat afzwemmen, dat vond ik best een uitdaging). Voor die studie bijvoorbeeld zat ik weliswaar in bibliotheken en studentenkamertjes tentamens te leren, maar dat gebeurde allemaal op schappelijke tijden, in een redelijk bij te houden tempo, met behulp van overzichtelijke boeken, waarbij er ’s avonds nog genoeg tijd overbleef om bier te drinken en te dansen in de RoXY. Nee, dan het moederschap. Dat was tot nu toe de meest complexe studie, opleiding, school en baan ineen die ik ooit heb gedaan. En niemand die tijdens het moederschap een diploma komt uitreiken! Niet als je bent bevallen, niet als je het eerste jaar hebt overleefd, niet als de eerste naar school gaat (en je er precies een studietijd moederschap op hebt zitten) en ook niet als je ze na een jaar of achttien aflevert aan de maatschappij. Geen ooms en tantes die naar je verdediging komen luisteren, geen bossen bloemen en kaarten, zelfs geen vermelding op je c.v. schijnt het waard te zijn, dat hele moederschap.
Terwijl je alleen al na één jaar moederschap een dozijn functies hebt gecombineerd die je nergens anders leert (in elk geval niet gelijktijdig). Wij moeders zijn in dat eerste jaar onder meer: melkfabriek, multitasker, kok, verpleegster, zangeres, entertainer, timemanager, leidinggevende, topsporter, serveerster, schoonmaakster en klimmuur. We ontwikkelen een nieuwe taal (praten met baby’s), leren leven op een minimale hoeveelheid slaap, kunnen allerhande crisissen het hoofd bieden en slagen er daarnaast vaak nog in voltijd banen in deeltijd uren te proppen, bezoekjes aan zieke schoonmoeders te brengen of een moestuin aan te leggen – om maar wat te noemen. En dan heb ik het nog niet eens over kwaliteiten als luiers verschonen in onmogelijke posities, estafette-snotneuzen-vegen, marathons kinderwagen duwen, in recordsnelheid poep uit het bad vissen, masterclasses kruipen geven, etcetera.
In de jaren die volgen op het eerste jaar moederschap komen er nog een paar functies bij: politieagent, knutseljuf, koekjesbakker, verhalenverteller, chauffeur, hoteluitbater, huiswerkbegeleider, mediator. Plus een scala aan nieuwe vaardigheden zoals: laveren met boodschappen/kinderen/kamperplanten op je fiets, het universum begrijpen op peuterniveau, puberaals spreken, en ga zo maar door. En het bijzondere van het hele moederschap: we doen dit allemaal – meestal –met groot plezier, met volledige toewijding, onvermoeibare inzet en enthousiasme, en met fantastisch resultaat (je kind wordt groter en kan steeds meer). We spijbelen nooit en melden ons nooit een dag ziek. We zijn altijd op tijd, sterker nog, we doen het 24/7. We zijn dag en nacht bereikbaar, gaan elke dag meer van ze houden en zijn bereid ons leven voor ze te geven, mocht dat nodig zijn. Als dat geen cum-laude-diploma waard is, dan weet ik het ook niet meer.
Ik weet niet precies wie er in ons land over het fenomeen diploma’s gaat, maar ik beloof bij deze plechtig dat ik het tot op de bodem zal uitzoeken en dat ik de persoon in kwestie ga traceren en een handgeschreven brief zal sturen waarin ik om onmiddellijke opheldering vraag, gevolgd door een verzoek om met terugwerkende kracht alle moeders van Nederland een verzegeld en ondertekend diploma Moederschap toe te sturen. Bij voorkeur jaarlijks, op Moederdag bijvoorbeeld.
Of wacht eens – zoiets krijgen we al. Maar dan in de vorm van een opgerolde tekening, een bosje tulpen en een heleboel natte, schattige kusjes. Van onze kinderen zelf. Ook lang niet gek eigenlijk.
Lees ook: Weg met al die ideale moeders op het schoolplein!
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
