Waarom het gezinsleven hetzelfde is als politiek bedrijven

Martijn Adelmund (38) is schrijver en poëet. Hij studeerde Taal- en Cultuurwetenschap in Utrecht, waarna hij voor diverse media boeken en films recenseerde. Sinds januari 2015 is hij de stadsdichter van Wageningen. Hij is getrouwd met Catalijn en samen hebben ze drie dochters. Martijn vindt het gezinsleven af en toe akelig veel weg hebben van de politiek…

Ik denk, nee ik wéét, dat het gezinsleven een perfecte voorbereiding is op de politiek. Ik doe namelijk nimmer een toezegging. Nooit ‘prima, gaan we doen’, of ‘ja, op die datum kan ik.’ Het is altijd god zegene de greep. Hoogstens een ‘ik zal even kijken’, ‘ik doe mijn best’ en ‘dat moet ik even overleggen’. Ik ben glad als een aal, voor geen gat te vangen en dat ondanks mijn grondige hekel aan wat ik altijd een gebrek aan ruggengraat vond. Maar het kan niet anders.

LEES OOK: Moeders, wees geen martelaren!

Gisteren stond ik op het schoolplein, met drie hyperactieve negenjarige meiden voor mijn neus. De hele bende kwam bij ons spelen. Want “dat had ik beloofd”. Beloven is een gevaarlijk woord. Je weet nooit wie er ziek wordt, wat er ontploft, of welke andere afspraak ik vergeet, in de chaos die nu mijn leven is. Beloven doe ik nooit.

Daar kwamen de ouders al. Twee moeders, van vriendin 1 en vriendin 2. “Heb je je er geestelijk al een beetje op voorbereid? Nu moet het echt gebeuren, want op vrijdag stonden ze al te trappelen, nadat jullie op woensdag al hadden gezegd dat het niet kon. En ik hoorde je toch echt maandag noemen…” En dat met een glimlach. Zo. Die komt stevig binnen. Die moeder heeft vanmiddag vast andere plannen gemaakt.

Eva en haar Playstation zijn populair in de klas. Als we niet opletten, zit onze huiskamer elke dag vol met zoveel vriendinnetjes als er controllers zijn. Als Silvie en Lise ook speelvriendjes meenemen, hebben we acht kinderen in huis, de grootte van een gemiddeld kinderfeestje. Op een politiek correcte manier ‘nee-zeggen’ is voor onze geestgesteldheid dus van levensbelang.

Toch hebben we de bende maar meegenomen. We vonden het best gezellig. En: erkennen wanneer je in de minderheid bent, is ook belangrijk. Wie weet wanneer we eens een beroep willen doen op de moeders van vriendin 1 en 2? Hadden we binnenkort geen oppas nodig? Ik zei al: het gezinsleven is een perfecte voorbereiding op de politiek.

Vanochtend riep Catalijn tegen me: “Ik ga douchen. Zorg jij dat hun schoenen aan zijn, en hun haren gekamd?” Ik hoorde het mezelf weer zeggen: “Ik doe mijn best.” Nu maar hopen dat politiek en de liefde ook goed samengaan.

Lees ook: 35 Dingen die je je niet kunt voorstellen voordat je moeder wordt.