Waarom een tweede zwangerschap zo anders is dan de eerste

Zwanger van de tweede. Is dat net zo’n genot als de eerste keer? Lekker luieren overdag? Eh… Nee, dat valt een beetje tegen!

Zodra je moeder bent, wordt er steevast aan je gevraagd of je nog een kind wilt, en zo ja, wanneer die er dan komt. Alsof je ze zomaar kunt bestellen?! Ja doe mij er nog maar zo eentje. Lijkt me enig. Maar toegegeven, rond de eerste verjaardag van mijn oudste begon het toch weer een klein beetje te kriebelen. Voorzichtig peilde ik bij mijn vent wat hij ervan zou vinden. Een goed idee, zo bleek, want na een half jaar zat het plan uit mijn hoofd ook daadwerkelijk in mijn lijf. Hoera, er kwam weer een baby bij! Met de test nog in mijn handen fantaseerde ik al over die bijzondere periode die mij te wachten stond. Of eh… toch niet?

1. Wanneer je voor het eerst ouder wordt, valt iedereen van z’n stoel van verbazing/blijdschap/verwondering, word je overladen met kado’s, goedbedoelde adviezen en krijg je om de haverklap berichtjes van Jan en alleman om te vragen hoe het met je gaat. Kortom: je staat negen maanden lang in de spotlights.
   Bij nummer twee heeft de wereldschokkende verandering van niet-ouder naar ouder al plaatsgevonden en bovendien, die tweede zat er toch wel al aan te komen he?! Dus van harte gefeliciteerd jongens, en terug naar de orde van de dag.

2. Was je tijdens je eerste zwangerschap die eerste weken misselijk, moe of voelde je je gewoon niet zo lekker, dan bleef je gewoon wat langer in je bed liggen of nestelde je jezelf met een stapel dvd’s en een pot thee op de bank? Hoe heerlijk was dat.
   Nu staat er om 05 uur ’s ochtends een gillende kleuter naast je bed die verwacht dat jij hem/haar vanaf nu gaat entertainen. De hele dag ben je Duplo, wasgoed en lege flesjes overal in huis vandaan aan het plukken, sjees je van de kinderboerderij naar de speeltuin, werk je ook nog eens vier dagen in de week en moet je na het ophalen van je kroost bij de opvang ook nog met een hongerig en huilerig kind de Albert Heijn door. Moe? Misselijk? Voel je je niet zo lekker? Pech gehad. Daar heb je bij je tweede zwangerchap niet eens tijd meer voor.

3. Vanaf het moment dat ik die eerste keer een positieve test in mijn handen had, trok ik een sprintje naar de Bruna om daar alle tijdschriften die ook maar iets met baby’s, kinderen of het moederschap te maken hadden, te kopen. Daarnaast kon ik uren op het internet surfen naar alles over dit onderwerp en gaf ik een maandsalaris uit bij Bol.com aan zwangerschapsboeken die gingen over bevallen, duiken in je weeën en het eerste jaar met je baby. Kortom, elke letter die maar over zwangerschap ging, heb ik gelezen en in mijn hoofd opgeslagen. Als ik hierover tentamen had moeten doen, zou ik Cum Laude geslaagd zijn.
   Dit keer heb ik a) geen tijd meer om überhaupt een boek te lezen. En bovendien bestaat de stapel boeken op mijn nachtkastje tegenwoordig louter uit Nijntje, Jip & Janneke en Bumba, en b) weet ik natuurlijk veel dingen al (ook dat veel dingen die beschreven staan in die boeken toch nooit gaan zoals ze zouden moeten gaan. Men zegt niet voor niets: aldoende leert men).

4. Bevalcursussen, een rondleiding door de verloskamers in het ziekenhuis en workshops over borstvoeden; I’ve done it all. Hoe leuk en handig dat mij toen leek, hoe zonde van mijn tijd lijkt mij dat nu.
   Want inmiddels weet ik dat een bevalling toch nooit gaat zoals je wilt, een pufcursus voor mij geen zin heeft (de geboorte van mijn oudste ging zo snel dat ik niet eens tijd had om ‘al-tijd-is-kort-jak-je-ziek’ te puffen en dat het je op De Mooiste Dag Van Je Leven geen reet kan schelen of je in een verloskamer ligt met romantisch dimlicht, kaarsjes, serene muziek klinkend op de achtergrond en zalmroze muren of een op tl-verlichte zaal met acht arts-assistentes om je heen. Als dat kind er maar heel gauw uitkomt!

5. Zwangerschapsyoga is nog zo iets. Toen ik zwanger was van de eerste zat ik op zwangerschapsyoga en had ik vanaf een week of 26 elke maandagavond een uur yogales. Dat zag er ongeveer zo uit: tien zwangere vrouwen in een klein warm lokaaltje die elkaar op liepen te hitsen over wat ons allemaal te wachten zou staan.
   Ondertussen lagen we met onze dikke buiken een beetje te luieren, te zuchten en te steunen op yogamatjes en viel de helft van de groep steevast in slaap vanwege de ontspannende stem tijdens de oefeningen van onze yogajuf.
   De partnerles bleek een giller, want de mannen leerden hoe ze ons moesten masseren, we kregen jaren ’60-plaatjes te zien van een bevalling (waarbij menig man wit wegtrok) en moest iedereen op een tennisbal gaan zitten om zo het vervelende gevoel van pijn weg te leren puffen. Inmiddels weet ik dat een wee pijnlijker is dan het zitten op honderdmiljoen tennisballen bij elkaar en wilde ik in geen geval dat er ook maar iemand tijdens de bevalling mij aan zou raken, laat staan dat mijn partner mij zou moeten gaan masseren.
   Goed, been there, done that, laten we maar zeggen. Ik ben weer een ervaring rijker en heb een goed vriendinnetje aan de yogales overgehouden. Deze zwangerschap ga ik mijn maandagavonden louter besteden aan mezelf: lekker in bad, op de bank met Netflix of gewoon op tijd naar bed.

6. “Waarom duurt een zwangerschap negen maanden?” dacht ik de eerste keer. Het duurde zoooo lang! Ik kon niet wachten tot die 40 weken voorbij waren en was dan ook dolblij dat ik bij 38 weken al mocht gaan bevallen. Bovendien had de controlfreak die de zwangerschap in mij had losgemaakt ervoor gezorgd dat we bij twintig weken de babykamer klaar hadden, had ik al twaalf hydrofielluiers in huis, wist ik precies welke borstkolf ik na de bevalling ging aanschaffen, en lagen de rompertjes al drie keer gewassen en gestreken gesorteerd op maat en kleur keurig in de kast. En dan duurt het inderdaad best lang tot die uitgerekende datum in zicht komt.
   Deze keer loopt er peuter rond in huis waardoor ik vorige week ineens de schrik van mijn leven kreeg; help, ik ben al bijna dertig weken zwanger en ik heb nog NIKS voorbereid!!

7. Getrappel in je buik van lieve, kleine babyvoetjes is het allerleukste gevoel dat er is. Zo dacht ik erover tijdens mijn eerste zwangerschap. Mijn baby was steevast tussen 23:00 en 04:00 uur ’s nachts herrie aan het schoppen daarbinnen, en ik lag met een glimlach van oor tot oor en twee handen op mijn buik te fantaseren over mijn kleine spruit.
   Dit keer lijkt het alsof we een nog grotere herrieschopper in de maak hebben, want ook nu besluit meneer dat het vooral ’s nachts de hoogste tijd is om zijn dagelijkse fitnessoefeningen te gaan doen. Leuk hoor, maar lieve baby nummer 2: wil je alstjeblieft ook een heel klein beetje zachtjes doen met je moeder? Je broer staat over twee uur alweer kraaiend rechtop in zijn bedje en ik wil heel graag nog heel eventjes slapen.

8. Tijdens mijn eerste zwangerschap bezocht ik elke babywinkel en speurde ik het hele internet af naar het veiligste babybedje, de allermooiste commode en de meest ergonomische wipstoel. Ik reed stad en land af om elke babywinkel hoogstpersoonlijk te bezoeken. Tot grote blijdschap van de aanstaande vader nam ik af en toe ook mijn moeder mee op baby-uitzet-jacht. Alleen het beste van het beste was goed genoeg voor mijn kind.
   Nu, met nummer twee in aantocht, hebben we natuurlijk veel spullen al in huis, maar weet ik ook dat baby’s net zo lief slapen in een tweedehands wiegje (check dan wel even dit!) en even blij liggen te kraaien in een boxpakje dat van de buurjongen is geweest.
9. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik nog het idyllische beeld dat ik na de bevalling zou kunnen gaan werken terwijl er een baby naast me in de box zou liggen slapen of spelen. Ik zou mijn kind niet naar de opvang brengen, want dat was zielig. Bovendien zou ik tijdens mijn verlof zeeën van tijd hebben om te wandelen door het Vondelpark, nippend van een Latte macchiato die ik af en toe uit de bekerhouder van mijn gloednieuwe Joolz-kinderwagen toverde.
   Inmiddels heb ik ervaren dat dat niet helemaal de realiteit is. Een pasgeboren baby moet verschoond, gevoed, weer verschoond, geknuffeld, getroost, opnieuw gevoed en verschoond (en herhaal dit riedeltje nog een keer of acht). Flesjes moeten uitgekookt zijn, er moet gekolfd worden, er moet kraambezoek ontvangen worden en beschuiten gesmeerd. Verlof is hetzelfde als vakantie? (dat dacht ik serieus). Niks daarvan. Een baby hebben is gewoon kei-hard werken. Deze keer ben ik dus wat realistischer wat betreft de periode na de bevalling en ook over de opvang heb ik serieus nagedacht. Als ik weer aan het werk ga, gaat de baby naar oma en naar de opvang.

10. Kon ik de eerste keer toen ik zwanger was niet wachten tot ik eindelijk die felbegeerde zwangere buik had (deze was pas rond een week of dertig een beetje noemenswaardig), deze keer kreeg ik mijn broek met tien weken al nauwelijks meer dicht.
    Volgens mijn verloskundige volkomen normaal, want bij een tweede kind zijn je baarmoeder, buik en banden al een keer opgerekt en krijg je sneller een buikje. Maar ik dacht vooral: help, waar gaat dit heen!

Lees ook: Wat mag je nou wel en wat mag je niet eten tijdens je zwangerschap?