Waarom de bedtijd van mijn kinderen heilig is
Vala hanteert een strikte bedtijd voor haar kinderen en daar wordt zelden vanaf geweken. Ook niet in het weekend, of tijdens de vakanties. Om 19.30 uur liggen alle kinderen erin. Want slaap, daar wordt niet lichtzinnig over gedaan.
Als wij in het weekend visite hebben, of bijvoorbeeld tijdens feestdagen met familie, dan krijgen we regelmatig te horen dat we zo streng zijn. Omdat de gezelligheid voor onze kinderen zo rond 19.00 uur standaard afgelopen is. Dan moeten ze naar boven, tandjes poetsen, pyjama’s aan en hup, naar bed. Geen gezeur, geen “Ahh toe mama, nog heel eventjes”, we zijn onverbiddelijk. Uiterlijk om 19.30 uur is er bij ons rust in huis. Na die tijd wil ik geen kinderen meer op hebben. Ook niet in het weekend en ook niet in de vakanties. We staan dan ook te boek als notoire rechtlijnige partypoopers die hun kinderen nooit een verzetje gunnen, maar dat interesseert me niet. De slaap van mijn kinderen is me heilig. Over slaap valt in mijn huis niet te twisten. Ja, daar heb ik zelf heel egoïstisch baat bij (want de avonden, die zijn voor mama), maar het zijn vooral mijn kinderen die er wel bij varen. Dus dan ben ik maar een strenge rotmoeder.
LEES OOK: Alle ouders aan de Mindfulness. Want de kindertjes krijgen veel te weinig aandacht.
Slapen is nogal een ding
Al heel snel leerde ik dat slapen bij mijn kinderen nogal een dingetje is. In de zin van dat ze het niet doen als we er niet bijzonder consciëntieus mee omgaan. Ik weet dat er veel kinderen zijn die de kunst van het slapen tot in de puntjes beheersen, die overal onder zeil kunnen gaan en die na een latertje de volgende ochtend lekker een uurtje langer pakken, of ’s middags een inhaaldutje doen. Maar dat zijn niet mijn kinderen. Mijn kinderen gedijen alleen bij een strikt en duidelijk slaapschema dat niet verandert en nachten die ingaan ruim voor het Journaal van acht uur ’s avonds. Ze mogen dan weliswaar energie voor tien hebben en helemaal nog niet moe líjken, dat wil alleen niet zeggen dat ze het dus niet zíjn. Laten we ze langer dan hun normale bedtijd door stuiteren, dan is de morning after een hele, héle grote kater. En de nacht na de gezellige avond trouwens ook. Een prijs die ik niet bereid ben te betalen. Die tijd heb ik namelijk wel gehad toen ik student was.
Wallen tot op je knieën
Ik ben heus weleens jaloers op ouders met slaaprelaxte kinderen. Ik zou het best weleens gezellig vinden om de Sinterklaasavond, of de zomerse familiebarbecue wat langer door te brengen met mijn kinderen. Het is lekker rustig als ze in hun bedjes liggen, maar af en toe een avondje ‘doorzakken’ met mijn kroost lijkt me ook wel leuk. Zeker nu de oudste twee niet heel klein meer zijn en je dus een normaal gesprek met ze kunt voeten, of gezellig na het eten nog een potje met ze zou kunnen ganzenborden. Maar het is echt niet verstandig. Gaan ze er te laat in, dan slapen ze onrustig en worden ze bovendien nóg vroeger dan normaal wakker (en geloof me, 05.00 uur ’s ochtends is best vroeg). Dat is voor niemand goed. Dan is er de volgende dag geen land meer met ze te bezeilen en zijn wij als ouders ook bepaald niet op ons best. En als je met wallen tot op je knieën een stel kinderen met een bokhumeur moet managen, dan ebt dat weekend,- of vakantiegevoel heel snel weg.
Natuurlijke slaaptijd
Ieder mens heeft een zogenaamde ‘natuurlijke slaaptijd’ en die is voor iedereen anders. Ik word bijvoorbeeld standaard zo rond 21.30 uur moe en dan doe ik er verstandig aan niet nog een aflevering van Stranger Things aan te zetten, maar gewoon naar bed te gaan. Doe ik dat niet, dan is een onrustige nacht bijna een garantie. En zo werkt dat ook voor kinderen. Onderzoek wijst uit dat kinderen die later dan hun natuurlijke slaaptijd naar bed gaan veel vaker (slaap)problemen ontwikkelen. Ze kunnen zich overdag minder goed concentreren, zijn sociaal instabieler en doen het minder goed op school. Allemaal dingen die ik bij mijn eigen kroost inderdaad zie gebeuren als ze een keer later naar bed gaan dan normaal. Het is zelfs zo erg dat het niet met een nachtje bijslapen verholpen is, na een latertje kunnen ze zomaar een hele tijd van slag zijn. Dat vind ik sneu en bovendien niet nodig. Dus liggen mijn kinderen tijdens die familiebarbecue al lang en breed in bed als hun nichtjes en neefjes nog marshmallows staan te roosteren. En dirigeren wij ze op de Franse camping richting hun luchtbedjes als de andere kinderen nog druk aan het jeu de boulen zijn. Jammer, maar helaas. Morgen weer een dag.
Met de kippen op stok
Misschien denk je stiekem: je hebt ze zelf zo gemaakt door zo rigide om te gaan met slaap. Prima, mag je denken. En heel fijn als jij kinderen hebt die flexibel zijn op slaapgebied. Geniet ervan en zoals ik al zei, ik benijd je soms. Maar het ene kind is het andere niet en als ouder voel je doorgaans heel goed aan wat werkt voor je kind en wat juist niet. Die van mij gaan iedere avond met de spreekwoordelijke kippen op stok, want alleen dan heb ik vrolijke, uitgeruste kinderen. Er komt heus wel een moment dat we pakjesavond niet meer ’s middags hoeven te vieren en op vakantie niet als enige om 18.00 uur al in het restaurant zitten. Tot die tijd geniet ik maar van de rust die er ’s avonds in mijn huis heerst. Want als het straks pubers zijn die de hele avond Netflix claimen of pas bij het krieken van de dag van het uitgaan thuiskomen, denken we vast met weemoed terug aan de tijd dat we ze na Sesamstraat in bed konden stoppen.
LEES OOK: Waarom ik weiger mijn kinderen te entertainen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
