Waarom ik bijna een burn-out opliep van de laatste schoolweek

De laatste schoolweek. Holy Fuck! Dames, Franke weet niet hoe jullie die ervaren, maar zij hield er bijna een burn-out aan over. Man, man, kunnen we die hele week niet gewoon afschaffen?

Lees ook: De wonderlijke wereld van de basisschool (je kunt er maar beter op voorbereid zijn)

Maandag begint met een ontplofte mailbox. Ik heb geen idee hoeveel apps, mailtjes, en ping-ping-berichten er binnenkomen in de schoolberichten-app, maar menig kantoortijger kan er een puntje aan zuigen. Het zal wel aan mij liggen, maar ik raak de rode draad van de verhalen kwijt.
Er zijn mailtjes over spullen. De luizenkap moet mee naar huis, maar nog niet vandaag. De gymkleren wel, tenzij het regent vrijdag. Want dan gaat Badjesdag voor de kleutertjes  niet door. Dus kan er misschien nog wel gegymd worden. De luizenkap wordt deze zomer vervangen voor een luizentasje. Waarom moet die luizenkap mee naar huis? Als souvenir? Het is me een raadsel. Er zijn mailtjes over alle afscheidsfestiviteiten. Woensdag gaat er afscheid genomen worden van de achtsteklassers, donderdag van Juf Joke, de invaljuf, en vrijdag van de gewone juf. En er is er met de hele school het afscheid van juf Diny. Oh, en een bedankmoment voor iemand anders, maar wie… Dan zijn er mails van de klassenmoeders Er moet € 2,50 ingeleverd worden voor het lievedingenpotje, waar het kaartje van betaald was voor Jans opa die in Ghana is verdwaald en de ouders uit groep 7 van wie het kindje ziek was. Ook de bloemen voor de juf gaan hiervan betaald worden. Maar ik moet ook nog 2 losse bloemen voor de juffen regelen, dus hoe dat nou helemaal zit. Er zijn drie aparte mails over Badjesdag, de laatste vrijdag voor de vakantie. Indien lekker weer, gaan de kleuters in een badje. Daar zijn badjes, een pomp en drie vrijwilligers voor nodig. Ook is er een mail met de oproep voor een andere vrijwilliger. Of iemand wil komen soppen. Ook hangen er drie intekenlijsten voor de klas, voor al die vrijwilligers. Tot slot zijn er de alvast-bedankt-mailtjes. Voor de mooie bloemen, het fijne schooljaar, het geld voor het lievedingenpotje.

Dinsdag komt Puk huilend thuis. ‘Juf Di-hi-nie gaat weg.’ Blèr, blèr, met snot enzo, dus echt heel heftig. Als ik vraag wie juf Diny (Dienie?) is, antwoordt ze, volledig over haar toeren, ‘Dat weet ik nie-hiet.’ Emotioneel een wrak. Dit zou weleens een heel lange week kunnen worden, denk ik. Op de bank valt ze in slaap, voor het avondeten. ‘Wat is dit voor week??’ app ik al mijn moedervriendinnen. En dan blijkt dit nog allemaal mee te vallen. Want ik hoef geen tonnen Lego te poetsen, en ik hoef ook niet voor de vissen of planten te zorgen komende zomer (die standaard dood schijnen te gaan) of de keuken te soppen. Dat had ik overigens al wijselijk van hen geleerd: blijf zo lang mogelijk uit Het Systeem. Zorg dat ze je niet vinden. Want zit je er eenmaal in, dan kom er je nooit meer uit en ben je bij elk evenement de sjaak.

Woensdag is er de musical van de achtstegroepers. Waar de kleuters bij zijn. Al is het gros, vertelt de kleuterjuf, van pure wanhoop in slaap gesukkeld. Als ik Puk ophaal, staan twee klassenmoeders enorm te vuilbekken tegen elkaar over het geld ophalen. ‘Je loopt me gewoon te DISSEN,’ schreeuwt de een tegen de ander. In de keurige burgerlijke buitenwijk waar ik woon, is dat ferme taal, hoor. Puk loopt er met een grote boog omheen en ik besluit snel geld voor dat lievedingenpotje bij elkaar te schrapen. Dat betekent: Puks spaarpot moet kapot. Want man, wie heeft er nou nog kleingeld in huis? Ik niet, in ieder geval. En dan moet ik ook nog op zoek naar opblaasbadjes, pompen, badpakjes enzo.

Donderdag begin ik de dag retetrots. Heb € 2,50 voor de klassenmoeder klaar én twee bloemen afgeknipt in de tuin, dus qua verantwoordelijkheden loop ik keurig op schema. Denk ik, want ik blijk een faalhaas eerste klas. Er moest niet alleen € 2,50 ingeleverd worden voor het lievedingenpotje, maar ook voor het klassenmoeder-lievedingenpotje, een ander potje, waar de klassenmoeders een bloemetje mee krijgen. Die moet ik bij klassenmoeder B inleveren, maar ik heb geen idee wie klassenmoeder B is. En ik moet nog op zoek naar pompen, opblaasbadjes, badpakken enzo. En mijn kind op tijd naar bed krijgen, want dat lukt ook al drie dagen niet meer.

Vrijdag. Badjesdag. Donderdagavond via de mail: Badjesdag gaat dooor!!!! Ik gooi last minute een badpak en handdoek in de tas van mijn dochter, plus een extra setje voor als er een kindje iets vergeten is. Vind ik zo cool van mezelf, dat ik ook eens aan een ander denk. Pomp en badje, niet gelukt. Ook heb ik nog € 2,50 voor de klassenmoeder-dinges, die ik aan klassenmoeder A geef, want ik weet nog altijd niet wie klassenmoeder B is en zo op de laatste dag van het jaar dat nog moeten uitzoeken, gaat me echt te ver. Sorry.

En dan: vakantie! Op hun tandvlees komen de kleutertjes hun lokaal uitgesjokt. Met luizenkap, gymtassen, tekeningen en een batterij gevonden voorwerpen. Ik sluit mijn meisje in mijn armen, aai haar en fluister: ‘Zo meisje, we gaan een heel dik ijsje eten om de vakantie te vieren.’ Voor het eerst die week zie ik zowaar een glimlach verschijnen.

Dames die er nog midden in zitten: succes! Enneh, fijne vakantie allemaal!

Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.