Waarom ik mijn baby bewust extra heb laten vaccineren
Het is de afgelopen tijd regelmatig in het nieuws: het feit dat er steeds meer kinderen niet gevaccineerd worden. Want: vaccinaties zouden gevaarlijk zijn en vol zitten met ‘troep’. De niet-prikkende ouders rukken gestaag op. Het is Vala een raadsel waarom. Zij liet haar babydochter laatst juist extra vaccineren. Want, is haar filosofie, waarom willen genezen als je ook gewoon kunt voorkomen?
Onlangs las ik in de Volkskrant een artikel over baby Isabelle, die op de leeftijd van 9 maanden oud stierf aan het Rotavirus, een buikgriepvirus dat vrijwel alle kinderen onder de 5 jaar doormaken en wat potentieel vervelende gevolgen kan hebben. Ik was verbaasd en geschokt om te ontdekken dat hier in Nederland dus niet tegen gevaccineerd wordt. Daarvan was ik niet op de hoogte, aangezien mijn oudste twee kinderen in de Verenigde Staten zijn ingeënt en daar al jaren gevaccineerd wordt tegen Rotavirus. Dientengevolge was ik in de volledige veronderstelling dat dat hier in Nederland ook gewoon gebeurt. Maar nee, wij zijn weer eens lekker Hollands Calvinistisch bezig en laten het Rotavaccin inmiddels al zo’n 15 jaar werkeloos op de plank liggen, terwijl de maagjes van baby’s in andere landen zich al lang niet meer hoeven omdraaien door deze vorm van Middeleeuwse buikgriep. Nou, alles leuk en aardig, maar dat ga ik mijn dochtertje niet aandoen. En dus heb ik dit vaccin gewoon gekocht en laten toedienen (want: dat kan dus gewoon, dat u ‘t even weet).
Lees ook: Kom niet aan mijn keuzevrijheid, want ik heb er recht op (en jij ook!).
Steeds meer vaders en moeders zullen mijn actie echter hoofdschuddend afkeuren, want tegenwoordig zijn we als moderne ouders ‘kritisch’. Wij laten ons niet meer door iedere Jan Boerenfluitjes (oftewel: wetenschappelijk en medisch geschoolde professionals, maar laten we die diploma’s vooral even vergeten) vertellen wat we moeten doen. Nee, de moderne ouder weet zelf wel wat het beste is voor zijn kind! Hoe dan? Nou, door Dr. Google. Die weet namelijk alles. Tik maar in ‘vaccinaties’, ‘schadelijk’ en ‘baby dood’ en je hebt zo 10 miljoen enorm gefundeerde hits. Oh ja en vergeet de Facebookgroepen niet, want laten we wel wezen, daar zit natuurlijk de échte expertise. Daar zitten de werkelijke autoriteiten, de bewuste moeders die 600 YouTube filmpjes met Jenny McCarthy hebben bekeken en daarom autodidact zijn op het gebied van de correlatie tussen autisme en kwik in vaccins (psssst…er zit dus geen kwik in vaccins, maar laat u vooral niet leiden door de feiten). Dus inderdaad, die wetenschap, dat is niks meer dan leugenachtige propaganda van de gevestigde autoritaire orde in hun ivoren torens, waar ze lekker geld uit onze onschuldige zakken zitten te kloppen ten faveure van de farmaceutische industrie. Maar gelukkig is de moderne ouder niet meer van gisteren. Nee, de moderne ouder, die laat zijn kind liever kreperen aan de kinkhoest. Want, we zijn zo lekker kritisch.
Proef je het sarcasme en mijn afkeuring? Staan de kritische ouders al klaar met hun hooivorken en brandende fakkels? Ja? Prima, I couldn’t care less. Want wat mij betreft is vaccineren één van de weinige ouderschapsissues waarover niet valt te discussiëren. Zeggen mensen dat vaccineren een persoonlijke keus is? I call bullshit. Vaccineren is geen keus, vaccineren móet. Alleen door de ontwikkeling van vaccins, zijn we in staat geweest om onze kinderen te behoeden voor vreselijk gevaarlijke ziektes als polio, pokken en mazelen. En daarmee de samenleving voor uitsterving. Want vergis je niet, kinderen gáán dus bij bosjes dood aan zulke ziektes. Het is onvoorstelbaar hoe snel we de ellende van dat soort aandoeningen vergeten zijn, hoe we niet meer lijken te weten wat een schade dat soort virussen nog niet zo lang geleden aanrichtten. Witheet word ik, als er weer zo’n ‘kritisch’ geitenwollensokkenfiguur voorbij komt dat doet alsof mazelen een soort gezellig vintage griepje is waar een kind alleen maar een beetje vlekjes van krijgt, maar er verder altijd zonder kleerscheuren vanaf komt. De stoom slaat waarlijk uit mijn oren als ik ouders hoor wauwelen over het zelfregulerend vermogen van het kinderlichaam en het bewaren van de ‘puurheid’ van hun kroost. Echt, kom gvd eens uit dat biologisch dynamische ei en en trek die van bamboescheuten geweven oogkleppen af. Of verhuis alsjeblieft naar een eiland ergens ver weg in de zee, waar je de rest van de mensheid niet in gevaar kunt brengen. Want ik zit namelijk niet te wachten op een revival van de Middeleeuwen.
Beste kritische ouders, hebben jullie weleens een ziek kind gehad? Een écht ziek kind? Ik wel namelijk. En geloof me maar, dat wil je niet. Je wilt je baby niet in een glazen bakje zien liggen, aan allerlei slangetjes en piepende machines. Met maagsondes en infusen. Met torenhoge koorts en helemaal grijs weggetrokken. Bang moeten zijn dat je kind de nacht niet overleeft, toe moeten kijken hoe zo’n heel klein lijfje worstelt om iets af te weren wat het probeert te slopen. Ik heb het allemaal gezien en ik kan jullie vertellen, soms word ik er nóg zwetend wakker van. Wat mijn dochter heeft, dat weten we nog steeds niet en dus kan ik haar er niet met een prik tegen beschermen. Maar tegen de ellende die ik kán voorkomen (en dit ís de ellende die je ten deel valt als je kind geveld wordt door zo’n infectieziekte), neem ik dus zonder twijfel maatregelen. En liever gisteren dan morgen. Die kleintjes moeten namelijk al zoveel krijgen en er kan al zoveel misgaan, waarom, in vredesnaam en for the love of all things holy, zou je dan willens en wetens een risico nemen dat totaal niet nodig is? Want dat, mijn beste moderne ouders, heeft niks te maken met kritisch zijn, maar gewoon met onverantwoordelijk zijn. En daarnaast is het ook nog eens heel erg dom en, niet te vergeten, egoïstisch.
Want dat je je eigen kind ‘puur’ wilt houden moet je dan maar zelf weten (al vind ik eigenlijk dat een belletje naar het AMK daarvoor op z’n plaats is), maar als je je dan vervolgens wél in onze maatschappij wilt blijven bewegen, is dat wat mij betreft gewoon heel vies eten van twee walletjes. Want nee, natuurlijk krijgt jouw hartelapje geen mazelen of meningitis, maar dat heeft ‘ie niet te danken aan zijn puurheid, de kracht van zijn lichaam of al die bietkiemen van de natuurwinkel die jij hem voert, maar aan al die andere kinderen wiens ouders hun verantwoordelijkheid wél genomen hebben. Echter, hoe meer het antiprik-evangelie verspreid wordt (en Facebook heeft tegenwoordig meer pull dan de Rijksoverheid, als we het dan toch over indoctrinatie hebben) hoe groter de kans wordt dat we straks allemaal weer huilend aan de bedjes van onze stervende kinderen zitten, die zwetend en reutelend ten onder gaan aan de builenpest. En echt, mocht het zover komen, reken maar dat ik je dan kom halen. Want het spijt me wel, maar ik heb mijn kinderen dus echt liever levend dan ‘puur’.
Noem me agressief, rechtlijnig of ongenuanceerd, ik vind het prima. Maar wat ik niet prima vind is waardevolle medische en wetenschappelijke doorbraken die mogelijk teniet gedaan worden door een groep mensen die in het luchtledige staan te lullen en daarmee de wereld overnemen. De geschiedenis kent tenslotte genoeg voorbeelden van gelijksoortige situaties waarin één of andere gek iets begon te roepen en vervolgens hele bevolkingsgroepen het loodje legden. En of dat nou door handgranaten, of door tyfus of de pokken is, dat doet er wat mij betreft niet eens zoveel toe. Slechte raadgeving blijft namelijk gewoon slechte raadgeving. En als je dan zogenaamd zo kritisch bent, misschien moet je je dan eens laten leiden door je gezond verstand en niet door een moeder in een handgeweven jutezak op Facebook.
Dan ga ik mijn babydochter nu voorzien van de tweede dosis van het door mij zelf gekochte vaccin. Ik heb namelijk geen zin om over een half jaar in de krant te staan omdat mijn kind gesneuveld is door iets waar we tot voor kort alleen nog in de geschiedenisboeken over lazen. En ik raad iedere nieuwe ouder met klem aan de kritische opvoeders op alle mogelijke manieren te ontvrienden. Ouders, laat uw kinderen volspuiten! En graag snel een beetje.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
