10 Onfortuinlijke, gênante en vieze post-zwangerschapsverschijnselen
Poeh poeh, nou nou, je hebt het voor elkaar gekregen, hoor: na negen lange maanden die baby eruit geperst. Het moeilijkste gedeelte is nu voorbij, toch? Dus niet. Want afgezien van de gebroken nachten, krijsende baby, regeldagen en meer van dat soort feestelijkheden waar je van tevoren natuurlijk over gelezen had, zijn er ook een aantal andere, onfortuinlijke en ronduit vreemde, naweeën waar je dan helaas weer niet direct op bedacht was
Lees ook: 21 (Vieze) dingen die niemand je vertelt als je zwanger bent…
- Bloedproppen. Zo groot als je vuist. Ja, echt waar. Toen ik die de eerste keer na mijn bevalling in het toilet voelde plonzen, heb ik zitten gillen van schrik en pure walging. Gewoon alsof er nog een tweede onverwachte baby uit komt.
- Incontinentie. Wissel die kraamverbanden maar om voor Tena Lady’s, want één keer niezen en je hebt een natte onderbroek.
- Constipatie. Ik kon, na beide bevallingen, dagenlang niet poepen. Gewoon niet. En ik zal jullie besparen wat je dan allemaal gaat uitproberen.
- Hormonale oprispingen. Je wilt namelijk meteen wéér zwanger worden. Omdat je het zo mist, die dikke buik en dat gezellige geschop van binnen. Mijn advies: doe het niet. Of wacht op z’n minst tot de hechtingen eruit zijn.
- Zweetaanvallen. Je drijft je bed uit ‘s nachts. Wederom door die rottige hormonen. Stukje landbouwplastic onder het hoeslaken is geen overbodige luxe.
- Een slapend kruis. Echt, hoe raar is dat? Dat na een uurtje op de bank niet je voet, maar je onderkantje aanvoelt als een rubberen luchtkussentje. En daarnaast: wakker wordende voeten voelen al niet prettig, laat staan een ontwakende doos.
- In slaap vallen tijdens het borstvoeden. Eén keer sabbelen en het licht ging bij mij gewoon uit. Het schijnt erbij te horen, maar man, hoe onprettig.
- Stinken. Want zweet, lochia (alleen het woord alleen al…yuk!) en lekkende urine is gewoon geen fantastische combinatie. Ik had het gevoel dat je me op 10 kilometer afstand aan kon ruiken komen.
- Naweeën. Vooral na een tweede (of derde, vierde) kind. En jemig, wat doet dat pijn. “Je was toch al klaar met bevallen?” vroeg mijn man verbaasd. Ja, dat dacht ik ook, ja. Auw!
- Hallucinaties. Je baby ligt keurig in zijn wiegje te slapen, maar toch hoor je hem huilen. Echt. Ook als papa met hem naar de supermarkt is en jij eindelijk een kwartiertje rustig alleen onder de douche kunt. Het kan niet. Maar toch is het zo.
Bevallen moeilijk? Nee hoor, het ergste moet nog komen. Nou ja, een beetje overdreven natuurlijk. Maar ga er maar vanuit dat je te maken krijgt met een aantal verrassende postpartumperikelen. Ik ben nog steeds blij dat ik inmiddels weer een beetje normaal kan poepen.
Lees ook: De zoekgeschiedenis van een kersverse moeder (51 wanhoopskreten).
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
