Vier nogal vreemde manieren van opvoeden (die dus wél goed werken)

Ze liggen niet direct voor de hand, onderstaande vier opvoedmethoden, maar volgens onze pedagoog Krista Okma zijn deze tips zeker het proberen waard.

Tijgermoeders, die hun kind minstens drie uur per dag laten studeren op zo’n beetje elk muziekinstrument dat in Peter en de Wolf voorbij komt, en met minder dan een tien geen genoegen nemen. Wolvenvaders, die hun kroost net zo lang drillen tot ze de Pi tot een miljoen decimalen na de komma uit het hoofd te kunnen opzeggen. Liefst in het Grieks of Latijns. Of juist dolfijnouders, die ook best willen dat hun kind het goed doet maar daar een stukje flexibeler en realistischer in zijn. Als het om opvoeden gaat, hebben we de afgelopen jaren de hele dierentuin al voorbij zien komen.

Lees ook: Waarom opvoeden in de jaren zeventig veel makkelijker was

Calm the frikandel down!
En datzelfde geldt voor de wereldkaart. Amerikanen zijn de hyperouders, die hun kinderen alleen gepantserd en ingeënt met minstens dertig vaccinaties de speeltuin in laten gaan. De Fransen weten voor elkaar te krijgen dat hun kinderen niet met de pommes frites gooien en netjes aan tafel blijven zitten. Terwijl bij ons de patat met mayo en de bitterballen natuurlijk over tafel vliegen. Nederlandse kindertjes zijn bij tijd en wijle behoorlijk brutaal. Vooral die van een ánder, vinden we. Dat ons kroost ondertussen ook het gelukkigst op aard is, weerhoudt de media er niet van ons te overspoelen met de meest geweldige opvoedadviezen. Waarvan het beste advies misschien nog wel de CTFD methode is. Vrij vertaald: Calm The Frikandel Down (zoals je ‘Chips!’ zegt in plaats van…). Stap 1: Calm The Frikandel Down; Stap 2: Er is geen tweede stap. Maar ik zou natuurlijk geen echte pedagoog zijn als ik niet nog een paar geweldige tips aan het rijtje toe zou voegen. Dus bij deze: vier nogal vreemde manieren van opvoeden… die misschien nog wel werken ook!

1. Talk to the hand…
… because the face ain’t listening. Boze of verdrietige kinderen verstoppen zich nog wel eens achter een deur of onder een deken. ‘Kom eens tevoorschijn, dan kunnen we erover praten,’ krijgen ze dan meestal te horen. Maar soms kan het ook heel goed werken om het er even met de deur of de deken over te hebben. ‘Lieve deur, weet jij waarom hij zo boos is?’ ‘Zeg deken, ik kan mijn kind niet meer vinden. Heb jij haar soms gezien? Het lijkt wel of ze heel boos is. Weet jij er iets meer van?’ Als je even wacht geeft de deur of deken vaak vanzelf antwoord. Zodra het weer veilig genoeg is, schuifelen er vanzelf twee voetjes tevoorschijn of komt er ineens een schattig koppie onder de deken vandaan.

2. Stuur eens een kaartje
Voor het sturen van een kaartje heb je vaak helemaal geen brievenbus nodig. De deurpost van een kinderkamer is meer dan voldoende. Schuif er eens een kaartje onderdoor, zodat je kind ’s ochtends een mooie ansichtkaart vindt met een mooie tekening, een lief gedichtje of gewoon een krabbeltje van … jou! De leukste postbode van heel Nederland. Werkt goed als je een keer een lange werkdag hebt of een weekendje weg gaat, maar ook op een doodnormale dag. Gewoon tussendoor.

3. Haal die fruitschaal uit je oren
‘Haal die bananen eens uit je oren’ zeggen we nog wel eens tegen kinderen die niet willen luisteren. Maar bij onszelf zitten er ondertussen vaak hele fruitschalen in. Een van de grootste klachten van kinderen is dat hun ouders niet naar ze luisteren. Als het gaat over dingen die met school en huiswerk te maken hebben lukt het vaak nog net, maar voor verhalen over (fantasie)vriendjes, spelletjes en tv programma’s hebben we meestal nauwelijks geduld. Pruilen, doorzeuren of boos worden werkt dan dus een stuk een beter om onze aandacht te krijgen. Waarop wij weer gaan zeuren over die bananen in hun oren. En zo is de fruitcirkel weer rond. ‘Appeltje, eitje’ dus om dit patroon te doorbreken.

4. Ga eens door je knieën
Nee, het gaat hier niet om een nieuwe gymnastiekoefening of het doen van een huwelijksaanzoek. Ga eens door je knieën, zodat je kunt zien hoe de wereld er op de hoogte van jouw kind uit ziet. Wat zie je allemaal? Waar kun je iets over vertellen, of vragen over stellen? Blijf ondertussen vooral op kindhoogte hangen, want dat praat voor je kind een heel stuk fijner dan iemand die letterlijk over zijn hoofd heen praat. Dus aanvullende tip: maak het jezelf wel even comfortabel daar beneden en ga niet in een ongemakkelijke squad zitten (anders wordt het alsnog een gymnastiekoefening). Je kind weet dit vast zó te waarderen dat dat huwelijksaanzoek er ook nog wel van komt: ‘Wij zijn getrouwd hè, mama? Want ik vind jou de liefste mama van de hele wereld!’

Krista Okma is al ruim vijftien jaar pedagoog en ontwikkelingspsycholoog, moeder van drie kinderen (8, 7 en 4 jaar) en auteur van diverse opvoedboeken. Haar meest recente boek is Minipubers! – een survivalgids voor ouders van kinderen van 6-12 jaar. www.kristaokma.nl.

Lees ook: 25 Regels over opvoeden en kinderen (die je niet uit de boekjes haalt!)