Wat je vergeet van het derde trimester (maar levendig terugkomt als je zwanger bent)

Als je voor de tweede/derde/vierde keer zwanger bent vlieg je er vaak makkelijker doorheen omdat je het allemaal al een keer hebt meegemaakt. Maar dan bereik je het derde trimester en wordt het toch wel een beetje ongemakkelijk allemaal. En dan herinner je je ineens weer deze dingen:

Lees ook: 10 Dingen waar hoogzwangere vrouwen zich aan ergeren.

1. Die hemeltergende vermoeidheid. Daar was je in het tweede trimester gelukkig vanaf, maar tik je eenmaal de 30 weken aan, dan lig je vaak weer na Sesamstraat voor pampus op de bank met een straaltje kwijl uit je mond.
2. Hoe moeilijk het is om ‘s ochtends uit bed te komen. Niet eens omdat je nóg wel acht uur zou kunnen slapen, maar gewoon, omdat je dus echt niet meer overeind komt. Of je moet jezelf uit bed rollen (kan eigenlijk alleen bij een laag bed en hoogpolig tapijt), of je moet je man vragen je omhoog te takelen.
3. Dat er niks anders op zit dan wildplassen. Omdat je geen tien meter kunt lopen zonder dat je moet. Die baby is inmiddels zo groot dat je blaas constant in de verdrukking komt en ieder slokje vocht wat je binnen krijgt er dus direct weer uitgeperst wordt. Ik ben inmiddels al een paar keer in het park de bosjes in gedoken.
4. Dat je een uur doet over een tripje naar de supermarkt (die op 500 meter afstand is). Je bent namelijk een soort slak geworden, die zich alleen nog maar slepend voortbeweegt en om de zoveel meter even pauze moet houden om uit te hijgen.
5. Dat je twaalf keer per dag moet eten, omdat je alleen nog maar muizenhapjes kunt nemen. Je zit zo vol met baby, dat er eigenlijk niks anders meer bij past. Maar ja, je hebt wel de hele dag trek in Big Macs…
6. De bandenpijn. Omdraaien in bed is pijnlijker dan een lumbaalpunctie, door de steken in je liezen. Vlug opstaan is er ook niet meer bij en traplopen kost een eeuwigheid. Alsof die baby aan het touwtje springen is met je banden.
7. Dat je geen dingen meer moet laten vallen. Omdat ze dan op de grond moeten blijven liggen tot de baby geboren is. Er is namelijk no way dat jij met die enorme buik nog normaal door je knieën kunt, zonder spontaan een hernia te ontwikkelen of iets te verrekken. En lukt dat wel, dan kom je gewoon niet meer overeind.
8. Dat je terug moet naar de jaren ‘70, down under. Want scheren is geen optie meer, aangezien je je ladybits niet meer kunt zien. Je kunt je man natuurlijk om assistentie vragen, of gewoon blind varen, maar de vraag is of je dan niet al voor de bevalling een paar hechtingen nodig hebt. Dus misschien dan maar beter een paar weken een vachtje?
9. Dat de gebroken nachten nu al beginnen. Die baby schopt zich namelijk een slag in de rondte, bij voorkeur als jij graag wilt slapen. En dus lig je ‘s nachts uren wakker, omdat je kind je darmen als springkussen gebruikt.
10. Dat die buik tóch nog een stukje groter kan worden. Je dacht dat je wel maximaal uitgerekt was, maar in dat derde trimester blijkt het toch altijd nog wel een stukje groter te kunnen. Eén troost, als mensen op straat beginnen te wijzen en te fluisteren, betekent dat meestal wel dat het echt bijna zover is.
11. Die rare buikstreep. Dat je onder de douche staat en ineens zo’n ontsierende bruine streep van je navel tot onderaan je buik ziet lopen. De zogenaamde linea nigra. Heel normaal, maar kan hardnekkig lang blijven zitten. Na mijn vorige twee zwangerschappen moest ik nog maanden na de bevalling als een halve zebra door het leven.
12. Lekpraktijken. Dat je op je werk opeens twee natte plekken in je shirt ontdekt (en natuurlijk net die dag geen jasje bij je hebt). Heel fijn hoor, dat die melkproductie op gang komt. Maar als die baby er is, was vroeg genoeg geweest.
13. Dat je altijd een papieren zak bij de hand moet hebben. Omdat de kans dat je gaat hyperventileren door gebrek aan lucht aanzienlijk is. Vaak is de baby nog niet ingedaald, maar inmiddels wel zo groot geworden dat je longen danig in de verdrukking komen door een kont of een hoofd dat erin geparkeerd ligt. Ademhalen wordt dan opeens een privilege, ipv een vanzelfsprekendheid.
14. Dat seks vrijwel onmogelijk wordt. Misschien wil je niet eens meer van bil omdat je je zo ongemakkelijk voelt, dus dan is er geen vuiltje aan de lucht, maar heb je nog wél zin om de horizontale mambo te dansen, dan wordt dat in het derde trimester vaak wel een beetje een uitdaging. De Kamasutra raadplegen kan uitkomst bieden.
15. Dat je alleen nog maar op slippers kunt lopen. Vooral vervelend bij een winterzwangerschap. Maar ook met tien graden vorst zit er weinig anders op, omdat je enkels zo gezwollen zijn, dat je ze met de beste wil van de wereld niet meer in een paar schoenen krijgt. Overigens kun je ook niet meer zover bukken dat je je sokken aan kunt trekken, dus schoenen zijn om meer redenen gewoon geen optie meer.
16. Dat mensen een beetje zenuwachtig worden als ze je zien. Vooral in het openbaar, op tramhaltes, of in winkelcentra ofzo. Omdat ze bang zijn dat je vliezen ieder moment over hun schoenen heen kunnen breken en ze dan die baby in hun handtas moeten opvangen.
17. Dat er slijm is. In je onderbroek dus. Want gedurende de laatste weken is de kans groot dat je steeds stukken van je slijmprop (echt, alleen dat wóórd al) verliest. Helaas betekent dat niet dat die baby eraan zit te komen, maar vooral dat ‘ie gewoon heel hard tegen je baarmoedermond ligt te stampen. Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik panisch gillend het ziekenhuis gebeld omdat ik ‘een soort yoghurt’ verloor. Dat ik daar met een beetje pech nog weken mee in mijn onderbroek moest lopen, vond ik uiterst schokkend.
18. Dat je geen selfies meer durft te maken. Omdat de plofkop die je gekregen hebt van al het vocht dat je vasthoudt gewoon eng is.
19. Dat je weeën krijgt. Die geen weeën zijn, maar een soort generale repetitie. Die dagen, of zelfs weken kan aanhouden. Dat je iedere keer denkt: “Nu gaat ‘t gebeuren, hoor!” en dat het dan dus helemaal niet gebeurt. Om strontchagrijnig van te worden.
20. Dat iedereen de hele tijd vraagt of je nou nog stééds zwanger bent. Ja hallo zeg, alsof jij dat zelf leuk vindt?! Jij kunt er toch ook niks aan doen dat die baby daar blijkbaar permanent kamp op heeft geslagen?
21. Dat bevallen je op een gegeven moment het heerlijkste op aarde lijkt. (Oke, als je eenmaal aan het bevallen bént, vind je dat niet meer).

Lees ook: Zwangere vrouwen moeten niet zo zeuren? Wacht maar tot je dit ziet!

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.