Vaccineren, ja of nee? Steeds meer ouders twijfelen

Steeds minder mensen blijken hun kinderen in te laten enten, bleek onlangs uit een rapport van het RIVM. Wat de afgelopen week leidde tot de nodige discussies. Vaccineren: het is een gevoelig onderwerp voor veel jonge ouders.

Lees ook: Het consultatiebureau is toe aan een make-over! Een voorstel

Google op vaccineren of kijk eens op je tijdlijn op Facebook en je zult zien: het onderwerp vaccineren of niet leidt tot hevige discussies. Voor- en tegenstanders slaan elkaar om de oren met feiten en fabels en vinden elkaar ‘dom’ of juist ‘moreel verwerpelijk’, om maar eens met wat krachttermen te smijten. Ik merk het ook in mijn eigen omgeving dat vaccineren nogal een dingetje is. Dit rapport van het RIVM, waarin te lezen valt dat er nog altijd een hoge dekkingsgraad op vrijwillige basis wordt bereikt met het Rijksvaccinatieprogramma, lijkt dat te bevestigen. De dekkingsgraad is nog altijd hoog, maar het afgelopen jaar is dat percentage wel met een half procent gezakt.

De twijfelaars, wie zijn dat?

Daarop verschenen in diverse kranten artikelen over het fenomeen vaccineren. Het RIVM ziet dat er een steeds grotere groep mensen twijfelt of ze hun kinderen moeten vaccineren. Die trend is niet alleen in Nederland zichtbaar, overigens, maar ook in landen als de Verenigde Staten en Groot-Brittanië. Hoe dat kan? Volgens diverse journalisten die stukken publiceerden in onder andere de Volkskrant heeft dit voornamelijk met emotionele beweegredenen te maken. Weinig vertrouwen hebben in de overheid, farmaceutische industrie en journalistiek, gezond eten en bewust leven: het zijn vaak hoger opgeleide mensen die twijfelen aan de autoriteiten. Ze hebben vaak veel gelezen over het onderwerp. Ook op alternatieve sites wat de eventuele risico’s zouden zijn van vaccinaties, zoals kwalijke stoffen die erin zouden zitten. Internet; je kunt er een hoop informatie op vinden. Maar helaas valt nou nooit te toetsen wat er allemaal van waar is of niet.

Tegenbeweging

Toch zie ik nu, ondanks de stijgende groep twijfelaars, inmiddels ook een tegenbeweging op gang komen. Zo betoogde journaliste Asha ten Broeke in de Volkskrant dat vaccineren verplicht zou moeten worden. Om de hoge dekkingsgraad te behouden, zodat de groepsimmuniteit in stand blijft. En heel kleine baby’s en zieke kindjes die niet ingeënt zijn, beschermd zijn en blijven. Zij vindt dat je een morele plicht hebt ten opzichte van de groep. Je eigen kind niet vaccineren is één, maar het daarmee een potentieel risico te laten zijn voor kindjes die niet ingeënt kunnen worden omdat ze bijvoorbeeld nog te klein zijn, dat is weer een ander verhaal. En toen was er ook nog de ontroerende Facebook-post van de Australische Annie Mae Braiden, die foto’s online zette van haar zes weken oude baby, nog te jong voor vaccinatie dus, die door een niet-gevaccineerd kindje met kinkhoest werd geïnfecteerd. Ze is doodziek, en haar moeder deed een oproep om toch vooral je kinderen te vaccineren. Haar post is bijna 40.000 keer gedeeld.

Vaccineren: ja of nee?

In Nederland kun je zelf de keuze maken of je je kind wilt laten inenten. Ik moet toegeven: ook ik heb er zelf even over moeten nadenken of ik dat wilde en heb ik er lang over gesproken op het Consultatiebureau. Over mijn twijfels aan die verplichte prik een paar jaar geleden toen die Mexicaanse griep een ding was, bijvoorbeeld. Ik las er veel over, maar uiteindelijk heb ik mijn keuze niet gebaseerd op rationele argumenten. Wat mij persoonlijk over de streep trok was de herinnering aan mijn Gevalletje Longontsteking, die ik een paar jaar eerder had opgelopen tijdens een Sodom & Gomorra-trip in New York. Jeminee, wat bén ik daar ziek van geweest. Een maand lang heb ik plat gelegen en slikte ik zeer zware antibiotica. Ik heb mijn conditie van nul komma nul weer moeten opbouwen, dat was geen pretje. En voor mij dé doorslaggevende reden om mijn dochter in te enten. Dat haar, maar ook anderen om haar heen, dit lot voor ouderwetse ziektes in ieder geval bespaard zou worden. Wél heb ik in goed overleg met het Consultatiebureau de prikjes een maand (of twee, dat weet ik niet meer) uitgesteld, omdat ik het een fijn idee vond als ze fysiek wat sterker zou zijn. Omdat ik lang verlof had, was dit in combinatie met de crèche(virussen) ook goed te doen.

Wat jij moet doen, kan ik je niet vertellen. Iedere ouder is vrij te doen wat hem/haar het beste lijkt. Al zou ik je wél willen vragen: laat je goed adviseren. Bel het RIVM, wees kritisch als je anti-vaccins-sites leest, en tot slot: denk niet alleen aan je eigen kind, maar ook aan die van anderen. Want die vrije keuze die we hebben op dit gebied, is er wél eentje die gevolgen kan hebben voor anderen. Altijd handig om dat indachtig te houden. Succes!

De cijfers

• Rond 1900 stierf 1 op de 5 kinderen voor hun vijfde levensjaar, meestal aan infectieziektes die nu niet meer bestaan
• In Nederland ligt de gemiddelde deelname per vaccinatie tussen 92 en 95%
• Het percentage twijfelaars ziet het RIVM stijgen van 10 tot 20%. Hoeveel van die twijfelaars uiteindelijk wel vaccineren is niet bekend
• De deelname voor Hepatitis b daalde van 94,5 naar 93,8 procent in 2015 tov 2014
• De deelname DTKP voor 5-jarigen daalde van 91,9 naar 91,5 in 2015 tov 2014
• De dekkingsgraad moet hoog blijven om de groepsimmuniteit te kunnen waarborgen

[wysija_form id=”6″]

Bronnen

RIVM

Vaccineren doe je voor de groepsimmuniteit, Asha ten Broeke in de Volkskrant

Prikangst, Hidde Boersma en Annemiek Verbeek, in de Volkskrant, te lezen via  Blendle