Vakantie zonder kinderen: genieten of continu schuldgevoel?

Voor het ouderschap leek een vakantie zonder kinderen vanzelfsprekend. Nu voelt het als een zeldzaam (en misschien zelfs egoïstisch?) privilege. Maar laten we eerlijk zijn: even weg zonder continu “Mamaaa!” te horen, klinkt ook best verleidelijk. Mag je wel echt genieten, of blijft het schuldgevoel je achtervolgen?

1. Waarom voelt het alsof je iets ‘fouts’ doet?

Als je zelfs maar denkt aan een vakantie zonder kinderen, voel je de blikken al: “Hoe kun je je kinderen achterlaten?” Maar laten we niet vergeten: ouders zijn óók mensen. Even opladen maakt je geen slechte moeder—het maakt je een betere.

2. De eerste keer is het lastigst

De eerste keer dat je vertrekt zonder je kinderen, voelt alsof je een stuk van jezelf thuislaat. Je checkt je telefoon om de tien minuten, appt de oppas en twijfelt of je niet gewoon terug moet gaan. Maar guess what? Ze redden zich prima. Echt.

3. Wat als je ze mist?

Spoiler: dat ga je. Maar mist een peuter jou als ‘ie met oma ijsjes eet en ongestoord kan spelen? Waarschijnlijk minder dan jij denkt. Geniet dus van je rust en weet dat ze thuis in goede handen zijn.

4. Wat als je ze helemaal niet mist?

Voel je geen gemis, maar pure vrijheid? Ook prima. Dat betekent niet dat je geen goede moeder bent, maar dat je gewoon even geniet van ononderbroken slaap en eten zonder onderbrekingen. Niks mis mee.

5. Opladen maakt je een leukere moeder

Je komt terug als een relaxte versie van jezelf, met nieuwe energie en misschien zelfs een beetje zin om je kinderen weer te zien. En dat is voor iedereen beter dan een oververmoeide, uitgebluste versie van jezelf.

Uiteindelijk: gewoon doen

Ja, het voelt gek. Ja, je gaat ze missen. Maar ja, je verdient het ook. Dus pak die koffers, boek dat hotel en gun jezelf een paar dagen ‘ik-tijd’. Je kinderen hebben straks een moeder die écht opgeladen is.

Lees ook: Een vakantie met een puber en een peuter? Zo maak je het leuk