Op vakantie met kinderen: hoe ik leerde loslaten en gewoon te genieten
Ik zag het al helemaal voor me: een zonnige strandvakantie vol rust en ontspanning. De kinderen zouden tevreden spelen, ik zou eindelijk dat boek lezen waar ik al maanden naar uitkeek. De werkelijkheid? Nou, laten we zeggen dat ik aan het eind van dag twee allang wist dat mijn droombeeld verre van de realiteit lag. Hier is hoe ik leerde de chaos te omarmen en waarom vakanties met kinderen nog steeds geweldig zijn.
De illusie van de ‘perfecte’ vakantie
Toen we aankwamen, voelde ik me meteen in vakantiemodus: blije kids, prachtige omgeving en het idee dat alles precies volgens mijn zorgvuldig uitgedachte plan zou verlopen. Maar al op dag één bleek dat schema totaal onrealistisch. Eerst waren daar de zoekgeraakte zwemluiers, toen dat onvermijdelijke gezeur over snacks (en ja, alles wat we bij ons hadden, was blijkbaar ‘vies’). En dat boek? Na een paar pagina’s was ik alweer onderbroken door het zoveelste “Mama, kijk eens!”
Loslaten en aanpassen: de eerste les
Op dag twee realiseerde ik me dat mijn controlefreak-gedrag vooral tot teleurstelling leidde. De vakantie kon alleen leuk worden als ik mijn verwachtingen aanpaste. Dus besloot ik mijn schema los te laten en de kinderen het tempo te laten bepalen. En gek genoeg, hoe meer ik meegaand werd, hoe leuker het werd. Geen strand, geen Instagram-waardige lunches, maar gewoon eindeloos door het bos struinen en de lokale speeltuin ontdekken.
De kunst van het genieten van kleine dingen
Het kostte me een paar dagen om echt te ontspannen, maar toen ik dat eenmaal deed, begon ik ook de charme van de simpele dingen in te zien. Zo werd het om de beurt gooien van keien in het water ineens een van de hoogtepunten van de vakantie. En het gegiechel van de kinderen als we ‘s avonds marshmallows roosterden? Die momenten zijn goud waard, zelfs zonder tropisch strand.
Samen herinneringen maken is belangrijker dan ‘me-time’
Ja, het is heerlijk om even zonder kinderen te zijn. Maar wat ik me realiseerde, is dat vakanties met kinderen juist vol momenten zitten die je later koestert. Ik heb misschien niet rustig kunnen zitten, maar de onverwachte knuffels en het enthousiasme bij alles wat ze zagen – dat maakt alles goed. Vakanties zijn misschien niet meer zo ontspannend als vroeger, maar ik neem toch iets mee terug: herinneringen die niemand ons meer kan afnemen.
De perfecte gezinsvakantie bestaat niet (en dat is prima)
Nu kijk ik met een glimlach terug op onze vakanties. Ze zijn luidruchtig, rommelig en chaotisch, maar dat hoort erbij. De perfecte vakantie voor moeders met kleine kinderen? Die bestaat niet. En dat is prima, want ook zonder perfectie kan het magisch zijn.
