‘Mijn pasgeboren baby deed het prima in het vakantieresort’

Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.

Savannah (29) woont samen met Michael (33) en is moeder van Jessie (8 weken).

“Mijn man is opgegroeid op Gran Canaria, zijn ouders wonen er nog steeds. Ze zijn op leeftijd en slecht ter been. Dat ze daardoor voor de geboorte van Jessie, hun eerste kleinkind, niet naar Nederland konden komen, was voor Michael bijzonder pijnlijk. Ik genoot van hoe gelukkig hij was toen onze dochter eenmaal geboren was, maar voelde tegelijkertijd hoe hij leed onder het feit dat mijn ouders en familie direct op kraamvisite kwamen, terwijl zijn familie op duizenden kilometers afstand zat.

Vakantieresort

Jessie was drie weken – de borstvoeding liep als een zonnetje en alles leek vanzelf te gaan – toen ik in een opwelling besloot een resort op Gran Canaria te boeken. Als Michaels ouders niet naar ons konden komen, dan gingen wij toch gewoon naar hen? Ik reserveerde twee kamers; één voor ons drie, en eentje voor zijn ouders. Het leek me de ideale oplossing. Zo zou ik me vrij voelen om me terug te trekken met Jessie wanneer nodig, en konden Michaels ouders verder twee weken fulltime doorbrengen met hun kleinkind.

LEES OOK: Oma stelt teleur: ‘Ze gaat liever op reis’

Michael barstte in tranen uit toen ik hem vertelde over de boeking, zo blij was hij. Maar mijn omgeving reageerde minder enthousiast. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om met een zuigeling van een maand zo’n reis te ondernemen? Wat als er iets met haar gebeurde? Als ze ziek werd, of niet meer wilde drinken? Tja, Michael was er ook groot gegroeid, was mijn redenering. Wat kon op Gran Canaria meer misgaan dan in Nederland?

Verlengde kraamtijd

We beleefden de vakantie van ons leven. Jessie was uiteindelijk vijf weken toen we er landden, het heel prille was er wel vanaf. En ik was precies genoeg hersteld om te kunnen genieten van het zwembad en een drankje, als ik kolfde. Michaels ouders waren uitzinnig van geluk om zoveel tijd met hun kleinkind en namen me alle zorg uit handen; ik hoefde alleen maar te voeden. Een enkele avond was ik doodmoe, of huilde Jessie veel. Dan trokken we ons terug op onze kamer en was het ook goed. Bovenal was het een verlengde kraamtijd die ik iedereen zou aanraden.

Inmiddels zijn we bijna twee weken terug. Het leven in Nederland gaat op dezelfde voet verder en Jessie doet het nog steeds geweldig. Toch krijg ik nog steeds opmerkingen, grotendeels van mijn familie. Dat ik dat durfde, met zo’n kleine baby. Realiseerde ik me wel wat had kunnen misgaan? Ik wuif hun commentaren weg en koester de tijd die we doorbrachten met haar grootouders. Wie weet of ons dat nog een keer gegeven is.”

Dit artikel verscheen eerder op Kek Mama en werd geschreven door Jorinde Benner.