Kraantje Lek: knus familierestaurant onderaan de duinen
Fijn voor de zondagmiddag: familierestaurant Kraantje Lek in Overveen. Eerst lekker uitwaaien in de duinen en dan een pannenkoekje. En een perfecte cappuccino!
De zon scheen, de hemel kleurde strakblauw en ik had zojuist een week gekluisterd aan bed doorgebracht wegens de klotegriep en wilde nog maar één ding: eruit. Frisse lucht. Weer een beetje kleur op mijn wangen. De kinderen hingen lusteloos op de bank. De Man mopperde vanachter de computer. Yep, er zat niets anders op: het gezin moest naar buiten. Niet een blokje om in de stad. Nee, de natuur in. Ik had zin in zeelucht. En in pannenkoeken.
“Nee hè, niet het strand. Veel te koud!”, mopperde mijn dochter. “Ja, strand. Ik wil naar het strand.”, gilde mijn zoon.
Het werd Kraantje Lek. Een familierestaurant gelegen onderaan de duinen van Overveen. Denk: opgezette diertjes aan de muur. Hertengeweien. Lieve serveersters. Bonte vloerkleden en veel hout. I love it.
Het was snijdend koud, maar mijn kinderen wandelden zonder morren zowaar de duinen op. En vermaakten zich prima in en op allerlei omgevallen bomen. We speelden verstoppertje, maar na een half uur waren mijn tenen bevroren en vond ik het welletjes. Riep: “Wie wil er pannenkoeken?”
Eenmaal beneden bij Kraantje Lek klommen we nog even met z’n viertjes op de gigantische wipwap en de lage schommels. Mijn dochter voerde de geitjes. Toen waren de pannenkoeken klaar. Mijn jongste flikkerde gracieus van de speciale kinderstoel, de oudste was niet weg te slaan bij het poppenhuis. Tekeningen werden ingekleurd en ik nipte aan een prima cappuccino. De pannenkoeken gingen helemaal op.
Eenmaal weer buiten, snoof ik nog een keer de frisse buitenlucht in. Een geslaagde middag.
