Hoe je weer tot leven komt tijdens een resortvakantie (burgerlijk? Nou en!!)
Janneke en haar vriend waren totaal gesloopt na het eerste jaar ouderschap. Ze hadden gezworen nooit met het gezin in een vakantieresort te belanden, maar na een jaar ouderschap zat er niks anders op. En daar, in dat resort op Mallorca, kwam alles weer goed. Dit jaar gingen ze weer. En verklapt ze het adres.
Lees ook: 12 Onwijs burgerlijke dingen die je overkomen als je moeder bent.
De lezer die hier al een tijdje meegaat, kan zich misschien nog herinneren hoe ik vorig jaar uitriep dat tijdens onze resortvakantie eindelijk de zon weer ging schijnen in ons leven. Ik kreeg nadien verschillende mailtjes van lezers waar we dan toch naartoe waren geweest, daarom ga ik er dit jaar speciaal voor de liefhebber wat dieper op in. Ik gun namelijk elke uitgeputte ouder de roze wolk waarop wij tijdens onze vakantie zaten.
Even een update voor wie pas net aanhaakt: na bijna één jaar tweelingouderschap waren wij twee wandelende zombies en omdat een vakantie er de zomer daarvoor ook al bij in was geschoten, wegens dringende verhuizing en gigantisch uitdijende buik, zat er maar één ding op: we moesten hoognodig op vakantie. Om te proosten dat we dat eerste jaar hadden overleefd en meteen de verjaardag van de kinderen in stijl te vieren. Maar hoe rust je in godsnaam een beetje uit als zich onder je bagage ook twee dreumesen bevinden? Wij deden navraag bij zo’n beetje al onze vrienden met kinderen en uiteindelijk kwam Franke met de gouden tip: we moesten naar een resort. Dat was de enige manier om een beetje tot rust te komen, bezwoer ze ons. Daar had je namelijk kindervoorzieningen, werd er voor je gekookt en schoongemaakt, kon je een oppas reserveren en had je alles wat je nodig had binnen handbereik. Bovendien viel er in zo’n appartementje niet veel te slopen en hoefde je geen slapeloze nachten te hebben omdat de kinderen de kroonluchter van het plafond van je charmante Franse gîte hadden getrokken.
Zo kwam het dat we onze aanvankelijke huiver opzij zetten, ook al had ik dan ooit gezworen om geen burgerlijke moeke te worden – maar dat was om meerdere redenen toch al jammerlijk mislukt. Ik deed een grondige zoektocht op het web en uiteindelijk gingen wij voor een resort op Mallorca: Inturotel Cala Azul Park, te boeken via zo’n beetje alle grote aanbieders. Doorslaggevende redenen: er werd yoga op het strand gegeven (leuk voor mij), er was een sportschool (leuk voor mijn vriend) en er waren twee mooie strandjes. O ja, en het was goed te betalen, ook mooi meegenomen, want zo’n tweeling is al duur genoeg. Iets over harde bedden, dat lazen we ook, maar dat namen we dan maar voor lief.
Het bleek een goeie gok. Door een gelukje belandden wij in een appartement met zeezicht (zie de foto bij dit artikel, gemaakt vanaf ons terras), op tien stappen lopen van één van de strandjes. Dus tijdens middagdutjes konden wij, met babyfoon aan én uitzicht op ons appartement, in een strandstoel neerstrijken. Dat appartementje was eenvoudig, maar we hadden wel twee kinderbedjes en twee kinderstoelen, iets wat in de meeste resorts niet eens een optie is. De bedden waren inderdaad een tikkie hard, maar toen ik daar bij de receptie wat over zei, werd er meteen een extra topmatras bezorgd. Tel daar lekker eten, het fantastische uitzicht, een paar prima zwembaden en leuke barretjes bij op, en je begrijpt dat wij na ons na twee weken echt een beetje herboren voelden.
Dat gevoel hield ongeveer een jaar aan. Na nog een jaar ouderschap en de bijbehorende ups en downs met twee inmiddels bijna-peuters, was het weer zover. We zaten er bíjna doorheen. Eigenlijk wisten we het al een jaar: we moesten op een zeker moment terug naar hetzelfde resort. Hetzelfde simpele geluk nog eens beleven. Ook al was er maar één ding nog burgerlijker dan naar een vakantieresort gaan, namelijk: twee keer naar hetzélfde vakantieresort gaan. Maar inmiddels waren we doorgewinterde ouders en dus kon dat ons aan onze **** roesten. Wel waren we bang dat het dit jaar misschien tegen zou vallen. Zouden we weer zeezicht krijgen? Zouden de kinderen net zo ontspannen reageren op hun nieuwe omgeving als vorig jaar? Hadden we het niet mooier gemaakt dan het was? Om een lang verhaal kort te maken: de vakantie werd wederom een topsucces. Omdat we inmiddels ‘vaste klanten’ waren (jawel), kregen we weer hetzelfde appartement met zeezicht. Ik liet wederom een topmatras aanrukken. En ons huisje werd nog schoner gepoetst dan het jaar ervoor (inclusief gevouwen zwanen op het bed). Het enige minpunt was dat het rustiger was dan het jaar ervoor – we waren er begin mei – en dat wij dus onze maaltijden moesten nuttigen in het restaurant van het aanpalende park, dat wij te massaal vonden. Het leuke van Cala Azul Park is juist dat het zo is opgezet dat het kleinschalig aanvoelt, ook al passen er best wat mensen in. Het park ernaast, ook van Inturotel, heeft die knusheid niet. Maar, elk nadeel heb z’n voordeel, het was dus wél lekker rustig op ‘ons’ strandje en aan het zwembad. (In het hoogseizoen wil je denk ik niet in een vakantieresort zijn, tenzij je van handdoekje leggen houdt.) Daarbij deed het personeel er alles aan om ons een fijne vakantie te bezorgen. Op de inmiddels tweede verjaardag van onze kinderen was ‘s morgens de beste tafel van het restaurant voor ons gereserveerd én versierd. Er werd een prachtige taart op gezet met de namen van onze kinderen erop geschreven. Op de kamer werd een fruitmand bezorgd met felicitaties. En dat alles omdat we nu blijkbaar tot de vaste klanten behoorden.
Aan alle uitgeputte moeders en vaders zou ik willen zeggen: luister naar Franke en ga naar zo’n resort. En als het bevalt, ga dan twee keer. Het wordt pas echt leuk als je vaste klant bent. Niet verder vertellen.
Foto’s: Janneke Jonkman. Zie voor meer vakantiefoto’s Jannekes Instagramaccount: #jannekejonkman.
Lees ook: 19 Dingen die ik heel stom vond, maar sinds ik moeder ben ge-wel-dig!
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
